Δήμητρα Κορμπά: Οι νέοι πρέπει να πάρουν το μήνυμα ότι η ζωή δεν είναι «τζόγος», όπως προβάλλει η νοοτροπία του ΣΥΡΙΖΑ - Free Sunday
Δήμητρα Κορμπά: Οι νέοι πρέπει να πάρουν το μήνυμα ότι η ζωή δεν είναι «τζόγος», όπως προβάλλει η νοοτροπία του ΣΥΡΙΖΑ

Δήμητρα Κορμπά: Οι νέοι πρέπει να πάρουν το μήνυμα ότι η ζωή δεν είναι «τζόγος», όπως προβάλλει η νοοτροπία του ΣΥΡΙΖΑ

Με εφόδιο τη μεγάλη εμπειρία της από την περιοχή, αλλά και από τον χώρο της εκπαίδευσης, η υποψήφια βουλευτής Δυτικού Τομέα της Β΄ Αθηνών με τη ΝΔ Δήμητρα Κορμπά αναλύει τους στόχους της για την αναβάθμιση και ανάπτυξη των δυτικών συνοικιών του Λεκανοπεδίου.

Αποφασίσατε να θέσετε υποψηφιότητα στην περιοχή του Δυτικού Τομέα με τη ΝΔ. Τι σας παρακίνησε να το κάνετε;

Έχω γεννηθεί στα δυτικά και συγκεκριμένα στο Αιγάλεω, στο πατρικό μου σπίτι στον Αϊ-Γιώργη, καθώς η γιαγιά μου ήταν μαία, από τη Σμύρνη, πρόσφυγας. Από τη γέννησή μου και μέχρι σήμερα ανήκω στην περιοχή και λόγω επαγγελματικής ενασχόλησης αλλά και αγάπης δεν έχω μετακινηθεί, ούτε το σκοπεύω.

Με τι ακριβώς ασχοληθήκατε;

Αφού σπούδασα στα δυτικά δημόσια σχολεία, δύσκολα, αλλά με αξιόλογες επιτυχίες στην ανώτατη εκπαίδευση, σπούδασα στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας Ιστορία-Αρχαιολογία και κατόπιν Νομικά. Καθ’ όλη τη διάρκεια των σπουδών μου δίδασκα, ως φοιτήτρια, σε όλη τη δυτική περιφέρεια και με το πτυχίο στο χέρι μπήκα στη δημόσια εκπαίδευση. Ήταν η εποχή που υπήρχαν ανάγκες τοποθέτησης πολλών εκπαιδευτικών στην εκπαίδευση. Αντιλαμβάνεστε ότι από την αρχή της βίωσής μου ενσωματώθηκα με τα κοινωνικά προβλήματα του τόπου μου και έγινα ένα με αυτά, καθώς με απασχολούσαν ως προέκταση της σχέσης με τους μαθητές μου και ακόμα αυτά είναι που σήμερα με απασχολούν. Από το 2006 ασχολήθηκα με την τοπική αυτοδιοίκηση στις θέσεις αντιδημάρχου Παιδείας και Πολιτισμού του Δήμου Αιγάλεω και προέδρου μεγάλου μέρους των παιδικών σταθμών, ενώ παράλληλα διηύθυνα το 2ο Γυμνάσιο Αιγάλεω. Ασχολήθηκα επιπρόσθετα με την τοπική ιστορία και τον πολιτισμό και, ως πρόεδρος της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος του Αιγάλεω, κατέβαλα προσπάθειες να αναδυθεί από τη λήθη η σφαγή 96 Αιγαλεωτών συμπολιτών μου στις 29/9/1944 από τους Γερμανούς ναζί.

Από αυτή την πολύ δραστήρια πράγματι διαδρομή μέχρι τη σημερινή σας απόφαση να διεκδικήσετε θέση στο εθνικό Κοινοβούλιο υπάρχει σαφώς απόσταση.

Ναι, έχετε δίκιο. Για εμάς τους ανήσυχους, έμπειρους και καλλιεργημένους, θα έλεγα, ντόπιους της δυτικής περιφέρειας, με την αλλαγή του εκλογικού νόμου, τον περιορισμό της εκλογικής περιφέρειας και τη μετακίνηση μεγάλων πολιτικών ονομάτων από τον χώρο μας προς άλλες περιφέρειες, υπάρχει σήμερα μια σωστή ευκαιρία να εκφράσουμε τον λαό ουσιαστικά μέσα από το σώμα του, βαθιά μέσα από τα προβλήματά του, ώστε να εξασφαλίσουμε τη διαδικασία όχι να μεταφέρουμε προβλήματα, αλλά να αρθρώσουμε εμείς οι ίδιοι όσα καθημερινά ζούμε. Είναι δηλαδή σήμερα η χρυσή ευκαιρία η δημοκρατία να μην είναι, εδώ τουλάχιστον, αντιπροσωπευτική, αλλά πραγματικά συμμετοχική.

Εξηγήστε μας περισσότερο τι εννοείτε.

Λέω απλά το εξής: ποιος μπορεί να εκφράσει καλύτερα το πρόβλημα της φτώχειας μέσα σε ένα σχολείο, όπου ο μαθητής στέκει στο πλάι της πόρτας του κυλικείου, αμήχανος που δεν μπορεί να αγοράσει την τυρόπιτα; Ποιος μπορεί να εξηγήσει καλύτερα τι σημαίνει να λειτουργεί ένα σχολείο χωρίς θέρμανση στο καταχείμωνο ή χωρίς κλιματισμό μέσα στον καύσωνα; Ποιος μπορεί να προβληματιστεί περισσότερο για τον μαθητή που δεν μπορεί να ακολουθήσει τους συμμαθητές του στην ημερήσια εκδρομή, γιατί δεν μπορεί να πληρώσει το εισιτήριο; Ποιος μπορεί να θυμώσει περισσότερο για τον κουβά που μπαίνει κάτω από το ταβάνι που στάζει την ώρα του μαθήματος; Ο δάσκαλος μπορεί, και ακόμα περισσότερο ο διευθυντής του σχολείου, ως υπεύθυνος, που μάχεται σε μια σχολική μονάδα στα δυτικά και γεννήθηκε στα δυτικά.

Ποιο είναι το όραμά σας;

Δεν έχω το δικαίωμα να ονειρεύομαι ή να οραματίζομαι, αλλά μόνο να ανασηκώνω τα μανίκια μου και να πράττω. Σκοπεύω μόνο να δουλέψω, να προσφέρω, αν οι πολίτες το επιλέξουν. Με το ξεκάθαρα οργανωμένο πρόγραμμα της ΝΔ και αρχηγό τον Κυριάκο Μητσοτάκη μπορώ να καταθέσω την εμπειρία μου για καλύτερα σχολεία σε μια περιοχή με σχολικά συγκροτήματα γερασμένα, για καλύτερη υγεία σε μια περιοχή που δεν έχει κανένα παιδιατρικό νοσοκομείο, για περισσότερη ασφάλεια εκεί όπου γίνονται οκτώ ληστείες ή επιθέσεις την ημέρα, για αμεσότητα διακίνησης εκεί όπου δεν υπάρχει παντού επαρκές συγκοινωνιακό δίκτυο, αφού το μετρό δεν έφτασε εκεί, όπως στο Χαϊδάρι, στο Ίλιον, στην Πετρούπολη, στους Αγίους Αναργύρους, στο Καματερό. Κυρίως, όμως, θέλω να εργαστώ ώστε να μπορούν όλοι να εργάζονται, χωρίς να απλώνουν ως επαίτες το χέρι στην εκάστοτε κυβέρνηση, δέσμιοι μιας ελεημοσύνης που δεν αποδεικνύει την ύπαρξη ενός κράτους κοινωνικού, αλλά, δυστυχώς, ανάλγητου.

Ποια συμβουλή θα δίνατε σήμερα στους νέους ανθρώπους;

Θα έλεγα σε όλους τους νέους να μην παγιδευτούν και αδρανήσουν απέναντι στον αγώνα της ζωής, υπακούοντας στην αριστερή ιδεολογία της μη αριστείας, της μεσότητας ή ακόμα και της παθητικότητας, καθώς αυτό είναι πολύ πιο εύκολο, ως στάση ζωής, από τον «καλό» αγώνα. Η ανθρώπινη ύπαρξη είναι από τη φύση της αγωνιστική και βλέπει προς τα πάνω, με αίσθημα συνεχούς βελτίωσης, ευγενικής άμιλλας και βέβαια αριστείας. Σε όλους τους χώρους πρέπει οι νέοι να μπαίνουν στον στίβο για να έρθουν ευγενικά πρώτοι, να δημιουργήσουν στον τόπο τους, με συνθήκες που το κράτος θα εξασφαλίσει, ώστε να μη φεύγουν και δίνουν τη δύναμή τους σε ξένες χώρες. Αν όλοι, και βέβαια η νεότητα, συμμετέχουμε στη διαδικασία ανάταξης αυτής της χώρας με υψηλούς στόχους, θα έχουμε το ανάλογο αποτέλεσμα. Οι νέοι πρέπει να πάρουν το μήνυμα ότι η ζωή δεν είναι «τζόγος», όπως προβάλλει η νοοτροπία του ΣΥΡΙΖΑ, όταν δίνει τη σημαία του σχολείου σε όποιον κληρωθεί. Η ζωή είναι αγώνας προς τα πάνω.

Ποιο θα ορίζατε ως σημαντικό χρέος σας;

Σαφέστατα τον αγώνα για τη βελτίωση της ζωής των συμπολιτών μου, με το πρόγραμμα του κόμματος της ΝΔ και συγκεκριμένα με την ανάπτυξη για την ανάταξη της οικονομίας, τη στήριξη της οικογένειας, τη δημιουργία θέσεων εργασίας για όλους, την ασφάλεια, την ολοκληρωμένη παιδεία, την προστασία του δικαιώματος της υγείας, την κοινωνική προστασία και την εθνική δύναμη και υπερηφάνεια. Μέσα σε μια τέτοια διαδρομή θα θεωρούσα υποχρέωσή μου να αγωνιστώ ώστε ο όρος «πολιτικός» να ανακτήσει την πρώτη του, αξιοπρεπή έννοια στα μάτια των πολιτών και ιδιαίτερα των νέων. Αισθάνομαι λύπη να απεικονίζει ο όρος «πολιτικός» σήμερα, μετά τη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, την προσωπικότητα αυτή που κάνει τα πάντα για να φτάσει στον στόχο της, που άλλα λέει και άλλα εννοεί, που δεν μπορεί κανείς να την εμπιστεύεται, που διχάζει, που επαίρεται, που παραβιάζει την αρχή της διάκρισης των εξουσιών, αρχή απαράβατη της δημοκρατίας, που διαστρέφει την ουσία των εννοιών και βαφτίζει φασιστικό το δημοκρατικό και καλύπτει με τον μανδύα της δημοκρατικότητας αυταρχικές συμπεριφορές. Αρχή μου είναι η δημοκρατία, το πολίτευμα των πολιτευμάτων, να λειτουργεί ουσιαστικά και γνήσια, και όχι κατ’ επίφαση, δηλαδή ψεύτικα, υποκριτικά και σύμφωνα με τα συμφέροντα κάποιων. Η δημοκρατία μπορεί να σέβεται τη γνώμη των πολλών και να λειτουργεί σύμφωνα με αυτήν, αλλά δεν είναι το πολίτευμα των λίγων, ούτε των πολλών, είναι το άριστο πολίτευμα όλων.