Χ. Καστανίδης: «Δεν θα περάσω από τη χώρα μου σαν τη βροχή, που σβήνει» - Free Sunday
Χ. Καστανίδης: «Δεν θα περάσω από τη χώρα μου σαν τη βροχή, που σβήνει»

Χ. Καστανίδης: «Δεν θα περάσω από τη χώρα μου σαν τη βροχή, που σβήνει»

Την πρόθεσή του να διεκδικήσει την ηγεσία του Κινήματος Αλλαγής στην εσωκομματική μάχη για την ανάδειξη του νέου αρχηγού προαναγγέλλει στη συνέντευξή του στην F.S. ο βουλευτής Θεσσαλονίκης και πρώην υπουργός Χάρης Καστανίδης.

Σε ό,τι αφορά τα σενάρια μετεκλογικών συνεργασιών, ο κ. Καστανίδης καθιστά σαφές ότι είναι αντίθετος σε συνεργασία με τη ΝΔ, επισημαίνει όμως ότι επί του θέματος δεν έχουν ερωτηθεί ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.

Η παράταξη χρειάζεται σήμερα μεγάλες προσπάθειες, αλλά αυτό προϋποθέτει και μεγάλους ανθρώπους, όχι μικροκλειδούχους, αναφέρει ο κ. Καστανίδης σε μια αποτίμηση της ηγεσίας του κόμματος σήμερα.

 

Συμμερίζεστε την άποψη για τον κάθετο διαχωρισμό των πολιτικών δυνάμεων ανάμεσα σε Δεξιά και Αριστερά; Πού τοποθετείτε τον παραδοσιακό χώρο του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος τώρα εκφράζεται από το ΚΙΝΑΛ;

Η διάκριση Δεξιά-Αριστερά δεν είναι μια παρωχημένη διάκριση, όπως υποστηρίζουν κάποιοι. Παρ’ ότι όροι της πολιτικής χωροταξίας, σημασιοδοτήθηκαν και ιδεολογικά, χωρίς τα ιδεολογικά τους φορτία να έχουν χάσει την αξία τους. Η Ιστορία έκανε πιο δυσδιάκριτες τις διαχωριστικές γραμμές (π.χ. η πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού), αλλά δεν τις κατάργησε. Η σοσιαλδημοκρατία οφείλει να τις κάνει, στις αρχές του 21ου αιώνα, ξανά ευδιάκριτες, προτείνοντας μια νέα ανάγνωση της εποχής και των αναγκών της κοινωνίας, προτείνοντας μια σύγχρονη εκδοχή των εξισωτικών θεωριών και της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Δεν επήλθε το τέλος της Ιστορίας. Η Δεξιά θα εξακολουθήσει να ομνύει στην αγορά, θα αποθεώνει τον ανταγωνισμό και το κέρδος, θα συνεχίσει να βγάζει σπυριά σε εξισωτικές απόψεις, θα βολεύεται στο καθεστώς της «ελεγχόμενης» δημοκρατίας, δηλαδή στο καθεστώς της καταθλιπτικής επιρροής ολιγαρχικών συμφερόντων στα κέντρα λήψης των αποφάσεων. Η Αριστερά θα εξακολουθήσει να είναι η άχρονη φωνή των πιο αδικημένων της ζωής, θα εξακολουθήσει να «διορθώνει» την αγορά υπέρ της δημοκρατίας και της κοινωνίας, θα νοιάζεται για την κοινωνική δικαιοσύνη και τις ελπίδες των ανθρώπων, θα στηρίζεται στις πιο δημιουργικές κοινωνικές δυνάμεις.

Το ΠΑΣΟΚ ήταν και είναι ο πολιτικός φορέας των ιδεών του δημοκρατικού σοσιαλισμού, ανήκει στη μεγάλη οικογένεια της Αριστεράς που περιέγραψα πριν, καταγράφηκε και καταγράφεται ως «Κεντροαριστερά», γιατί στον ιδεολογικό του χάρτη συναντώνται δύο μεγάλα ρεύματα, αυτό των αρχών του πολιτικού φιλελευθερισμού και το δεύτερο, των κοινωνικών θεωριών του σοσιαλισμού.

 

Κάποιοι αναλυτές των μετρήσεων συγκρίνουν το ΚΙΝΑΛ με το Ποτάμι, επειδή βλέπουν αριστερόστροφη ηγεσία, που συγκινεί τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεξιόστροφη εκλογική βάση, που την κάνει εύκολο στόχο για τη ΝΔ.

Δεν ήξερα ότι το Ποτάμι είχε αριστερόστροφη ηγεσία. Ομολογώ, εντυπωσιάζομαι. Πληροφορούμαι, επίσης, το πρώτον αυτή την εποχή, ότι η βάση του ΠΑΣΟΚ - Κινήματος Αλλαγής είναι δεξιόστροφη και, γι’ αυτό, ευάλωτη στη ΝΔ. Εμφανίζεται, μάλιστα, ως δημοσκοπικό εύρημα, όταν οι δημοσκόποι επιχειρούν τη σύγκριση μεταξύ πρωθυπουργού και αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης. Την ίδια ώρα όλοι, δημοσκόποι, πολιτικοί αναλυτές, εμβριθείς συγγραφείς, μας διαβεβαιώνουν για τη γήρανση του εκλογικού σώματος που υποστηρίζει το Κίνημα Αλλαγής. Αλλά σε ένα τέτοιο εκλογικό σώμα, με παλαιές, σταθερές και ισχυρές αντιδεξιές μνήμες, συμβαίνουν φιλοδεξιές διεργασίες; Θα συνιστούσα σε καμπόσους να ξαναδούν τα αναλυτικά τους εργαλεία.

 

Ανησυχείτε για το ενδεχόμενο μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση μετά την πρώτη απλή αναλογική να εντείνει την πίεση και την εκλογική αφαίμαξη στους χώρους εκτός ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ; Θα μπορούσε αυτό να είναι κριτήριο για μια συμμαχική κυβέρνηση, για να αποφευχθούν οι δεύτερες εκλογές;

Στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση θα ισχύσει η απλή αναλογική. Αν θα σχηματιστεί συμμαχική κυβέρνηση ή θα επαναληφθούν σε 30 μέρες οι εθνικές εκλογές, επειδή κάποιο κόμμα θα επιδιώξει την αυτοδυναμία, είναι δύσκολο να ειπωθεί με βεβαιότητα. Οι απαντήσεις που δίνονται πολύ πρόωρα κινδυνεύουν να διαψευστούν παταγωδώς από τη λογική των αριθμών που θα αποτυπωθεί στην κάλπη. Οι μετεκλογικές εξελίξεις συνήθως καθορίζονται από τους αριθμητικούς συσχετισμούς που αναδεικνύουν οι κάλπες.

Προσώρας, ο κ. Μητσοτάκης δείχνει να σχεδιάζει δεύτερη εκλογική αναμέτρηση, με στόχο την αυτοδυναμία. Εκτός αν οι συνθήκες την περίοδο των εκλογών είναι συνθήκες χρεοκοπίας ή κινδύνου χρεοκοπίας, κάτι που δεν πρέπει να αποκλειστεί με βάση τα σημερινά δημοσιονομικά δεδομένα, οπότε θα αναζητήσει η δεξιά παράταξη συμμάχους, για να αντιμετωπίσουν από κοινού την ειδικότητά της στις χρεοκοπίες.

Ο κ. Τσίπρας δηλώνει πρόθυμος για μετεκλογικές συνεργασίες, αλλά έχει μια επείγουσα υποχρέωση, να αποσαφηνίσει τι συνιστά «προοδευτική διακυβέρνηση» κατά το κόμμα του, ώστε να διαπιστωθεί πιθανό πεδίο προγραμματικών συγκλίσεων και άρα κυβερνητικής σύμπραξης. Εκτός αν η δοκιμασμένη σύμπραξη με την πιο λαϊκιστική δεξιά έχει δώσει τις σχετικές απαντήσεις.

Όθεν, κ. Μάτη, πριν διατυπώσετε οι δημοσιογράφοι πείσμονα ερωτήματα προς τις μικρότερες πολιτικές δυνάμεις, σκεφτείτε μια πιο ορθολογική υπόθεση εργασίας, δηλαδή την υποβολή ερωτημάτων προς τις δύο μεγαλύτερες (προσωρινώς) δυνάμεις της χώρας, προκειμένου να πληροφορηθεί ο ελληνικός λαός τις προθέσεις τους, την αφοσίωσή τους στο συμφέρον της χώρας, αφοσίωση γνωστή από την εποχή (2011-2012) που ο κ. Σαμαράς ζητούσε εκλογικές αναμετρήσεις, εν μέσω της μεγαλύτερης κρίσης που το κόμμα του δημιούργησε, και ο κ. Τσίπρας μυθολογούσε περί των «άλλων» εξόδων από την κρίση, τις οποίες περιέργως δεν ανακάλυψε ως κυβερνήτης.

Αφήστε το ΠΑΣΟΚ να ανασυντάξει τις δυνάμεις του, να σταθεί στα πόδια του, ξαναβρίσκοντας το νήμα με τις επιτυχίες του παρελθόντος και εκφωνώντας και πάλι μια αισιόδοξη και δημιουργική πορεία της χώρας προς το μέλλον. Έτσι κι αλλιώς, αυτό είναι εγγύηση για το καλό της χώρας, αφήνουμε και αφήστε τους άλλους, τους «μεγάλους» παίκτες των κρίσεων, να παίξουν τα μικροκομματικά προεκλογικά και μετεκλογικά παιχνίδια τους.

 

Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μια παγιωμένη δύναμη του ΚΙΝΑΛ σε μονοψήφιο αριθμό. Είναι αυτό αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών, ηγεσίας ή απόδειξη ότι έχει κλείσει ο κύκλος της ισχυρής ενδιάμεσης κομματικής παρουσίας που εγκαθίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου;

Δεν είναι τίποτα εύκολο στις προσπάθειες της δημοκρατικής παράταξης να επανέλθει σε θέση πολιτικής και ιδεολογικής ηγεμονίας. Την πλήγωσαν πολλά στη διάρκεια της δεκαετούς δημοσιονομικής κρίσης. Λάθη στην πολιτική διαχείριση της κρίσης, αδυναμία υπεράσπισης του έργου της, τον ίδιο χρόνο που η καταδημαγώγηση της κοινής γνώμης από δεξιά και αριστερά δημιουργούσε ένα διαρκές παρόραμα στους Έλληνες για τους υπαίτιους, τις αιτίες και τις θεραπείες της κρίσης, ηλιθιότης και μυωπία των δανειστών στις συλλήψεις τους για το μείγμα των πολιτικών διάσωσης και μια απίστευτη σκληρότητα της κρίσης του λαού, που διέγνωσε με «θαυμαστή οξυδέρκεια» την ενοχή των διασωστών και την αθωότητα των εμπρηστών, εξηγούν τη δυσκολία της παράταξης σήμερα. Χρειάζονται μεγάλες προσπάθειες, αλλά αυτό προϋποθέτει και μεγάλους ανθρώπους. Όχι μικροκλειδούχους.

 

Ο πολιτικός χώρος του ΚΙΝΑΛ υπέστη μια πολιτική απαξίωση τόσο από την τελευταία κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου όσο και από τη συμμετοχή στην κυβέρνηση Σαμαρά. Πώς μπορεί να διορθωθεί αυτό;

Υπάρχουν τέσσερις σταθμοί προς την πτώση. Πρώτον, η άρνηση της κυβέρνησης Παπανδρέου να δεχτεί την πρότασή μου για πρόωρες εκλογές και νέα δημοκρατική εντολή, καθώς η προσφυγή στον Μηχανισμό Στήριξης, μετά την αποκάλυψη των χρεοκοπημένων οικονομικών μεγεθών, αποτελούσε δεδομένο που δεν γνώριζε ούτε ο λαός ούτε το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009.

Δεύτερον, η απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου τον Αύγουστο του 2011 να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες με κοινές μετοχές, πράγμα που σήμαινε στρατηγική εποπτεία στις τράπεζες, αφού ο ελληνικός λαός πλήρωνε. Τότε κρίθηκε το μέλλον της κυβέρνησης.

Τρίτον, η ματαίωση της προσφυγής στον ελληνικό λαό με τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, ερώτημα του οποίου θα ήταν η έγκριση ή όχι του δεύτερου σχεδίου χρηματοδότησης της χώρας και του δεύτερου μνημονίου. Η ματαίωση συντελέστηκε μετά από κοινοβουλευτικό πραξικόπημα συγκεκριμένης ομάδας βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, που ζήτησε την απομάκρυνση εκλεγμένου πρωθυπουργού με την άρνησή της να παράσχει ψήφο εμπιστοσύνης σε «κυβέρνηση δημοψηφίσματος».

Τέταρτον, η ολέθρια συνεργασία με τη Δεξιά, δηλαδή με την παράταξη της χρεοκοπίας.

Οι συνέπειες ήταν αβάσταχτες, σε συνδυασμό με την ανεύθυνη δημοκοπία της τότε αντιπολίτευσης, που επιβραβεύτηκε στο σύνολό της από τον ελληνικό λαό, γιατί εφάρμοσε τις ίδιες πολιτικές με αυτούς που τιμώρησαν οι εκλογείς!

Αυτή η προκλητική «ανορθογραφία» των γεγονότων, των συμπεριφορών και των συνεπειών θα διορθωθεί σταδιακά και με υπομονή, κυρίως με γενναιότητα.

Θα χρειαστεί εντατική προσπάθεια από το ΠΑΣΟΚ για την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, την υπόδειξη των υπευθύνων της κρίσης, την εξήγηση των γεγονότων, την κατάρριψη του σμήνους των μύθων της αντιπολίτευσης για την κρίση και τη λύση της.

Θα χρειαστεί η ίδια εντατική προσπάθεια για να ξαναδείξει τη δύναμη των ιδεών του δημοκρατικού σοσιαλισμού, να ξαναδείξει με ενάργεια την πολιτική και προγραμματική του ταυτότητα, να μιλήσει στο όνομα των πιο δημιουργικών δυνάμεων της κοινωνίας και να ξανασυλλαβίσει, με τον τρόπο που αυτό ξέρει, τη μελλοντική προοπτική της χώρας και των πολιτών της.

 

Έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία πότε θα γίνουν οι εκλογές για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ;

Καλό είναι να τηρούνται οι πρόνοιες του καταστατικού.

 

Έχετε διατελέσει υπουργός, βουλευτής και στέλεχος του χώρου σε όλη την πολιτική σας διαδρομή. Αποκλείετε το ενδεχόμενο να διεκδικήσετε την ηγεσία του κόμματος;

Θα σας απαντήσω με την αρνητική εκφορά μιας θαυμάσιας διατύπωσης του Μαγιακόφσκι: «Δεν θα περάσω από τη χώρα μου σαν τη βροχή, που προσπερνά λοξή και σβήνει».