Ο Κλοβίς Κορνιγιάκ εξηγεί γιατί πρέπει να δούμε την ταινία του
Μετά από τόσα χρόνια καριέρας ως ηθοποιός, πώς αποφασίσατε να μεταπηδήσετε στη σκηνοθεσία;
Για πάρα πολλά χρόνια έλεγα ότι δεν θα κάνω σκηνοθεσία. Ο καθένας στον τομέα του. Θεωρούσα τον σκηνοθέτη έναν αρχιτέκτονα που εξασκούσε μία τέχνη. Γενικά, είμαι άνθρωπος που δεν νιώθω άνετα με την ιδέα της Τέχνης με κεφαλαίο Τ. Για τον λόγο αυτό, δεν θεωρώ εαυτόν καλλιτέχνη, αλλά περισσότερο τεχνίτη που καταπιάνεται με μία τέχνη. Αυτό με οδηγεί στην τριακονταετή πορεία μου ως κωμικός. Πριν από τέσσερα-πέντε χρόνια, άρχισα να σκέφτομαι το ενδεχόμενο να σκηνοθετήσω, αλλά δεν ήθελα να βιαστώ. Ήθελα το όποιο εγχείρημα να εξυπηρετεί κάποια καλλιτεχνική ανάγκη μου. Όταν λοιπόν, προέκυψε η κατάλληλη ευκαιρία, αποφάσισα να το κάνω.
Γιατί επιλέξατε τη συγκεκριμένη ταινία; Η αλήθεια είναι ότι δεν περιμέναμε να επιλέξετε μια ρομαντική κομεντί.
Μια ταινία μπορεί να σε πείσει ανεξαρτήτως σε ποιο είδος ανήκει. Οι ρομαντικές κομεντί και ειδικότερα η συγκεκριμένη αποτελεί σπουδαία ευκαιρία για να θίξεις πολλά και διάφορα θέματα με παιχνιδιάρικο τρόπο. Με σημείο εκκίνησης μια σχετικά απλοϊκή ιστορία, είχα την ευκαιρία και τη χαρά να πειραματιστώ πάρα πολύ με τις προοπτικές που προσφέρει το συγκεκριμένο είδος. Το θέμα της ταινίας, τόσο για τους σεναριογράφους όσο και για μένα ήταν κάτι που προέκυψε από μια ιδέα της Λιλού (Φολί). Πρόκειται για μια ιδέα που δεν είναι δική μου μεν, αλλά αποτελεί τον πρωταγωνιστή στη δική μου ταινία. Θα μπορούσα να πω ότι την οικειοποιήθηκα.
Η συγκεκριμένη ταινία προσφερόταν για κάτι τέτοιο. Η Μελανί κι εγώ έχουμε πάρα πολύ λίγες κοινές σκηνές, δεδομένου ότι στις περισσότερες είμαστε ο καθένας στον χώρο του. Γυρίζοντας την κάθε σκηνή, συγκεντρωνόμουν στους ηθοποιούς, την ερμηνεία τους και τη σκηνοθεσία. Στο τέλος της ημέρας, που γυρνούσα τις δικές μου σκηνές, ένιωθα πιο ελεύθερος.
Πρόκειται για έναν άνδρα ο οποίος ουσιαστικά σταμάτησε να ζει πριν από επτά χρόνια, μετά από ένα δραματικό γεγονός που του συνέβη. Σιγά-σιγά, κλείστηκε στον εαυτό του και αφιερώθηκε στη δημιουργία γρίφων, που με τον καιρό γίνονταν όλο και πιο περίπλοκοι. Η δημιουργία ενός τέτοιου χαρακτήρα που έχει κλειστεί στο καβούκι του, που είναι μονίμως θυμωμένος, είναι αστεία, προκαλεί γέλιο. Ο μισανθρωπισμός εμένα τουλάχιστον μου προκαλεί γέλιο, όπως και οι οργισμένοι άνθρωποι.
Η Μελανί Μπερνιέ ταιριάζει στον ρόλο της Μασίν;
Εμφανισιακά τουλάχιστον, ήταν ακριβώς αυτό που είχαμε στο μυαλό μας για τον ρόλο. Και υποκριτικά όμως, δεν με απογοήτευσε. Η Μελανί διαθέτει φαντασία που της επιτρέπει να βουτάει σε μια ιστορία που είναι “bigger than life”. Η συγκεκριμένη ταινία δεν χρειαζόταν φόβο, δεν επρόκειτο για τον απόλυτο ρεαλισμό, αλλά για μια εμπάθεια που απαιτούσε αμεσότητα. Η Μελανί ήταν έτοιμη για έναν πρωταγωνιστικό ρόλο και πιστεύω ότι ο χαρακτήρας αυτός της έδωσε την ευκαιρία να αποκαλυφθεί. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό να υπάρχει εμπιστοσύνη ανάμεσα στον ηθοποιό και τον σκηνοθέτη. Έπρεπε να μου έχει αρκετή εμπιστοσύνη ώστε να την πάω εκεί που ήθελα και η αλήθεια είναι ότι δεν με απογοήτευσε.
Με τον Φιλίπ Ντουκέν γνωρίζεστε πολλά χρόνια. Μιλήστε μας λίγο για τον ρόλο του Αρτούς που ενσαρκώνει.
Σε ό,τι αφορά τον Φιλίπ, δεν υπήρχε ποτέ περίπτωση να του προτείνω έναν ρόλο επειδή απλά και μόνο είναι φίλος μου. Δεν με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Σε ό,τι αφορά τη δουλειά, είμαι πολύ σκληρός. Ο Φιλίπ όμως, είναι κατά τη γνώμη μου ένας ηθοποιός που δεν του έχει δοθεί η δυνατότητα να αξιοποιήσει στο έπακρο τις δυνατότητές του. Αυτό που θαυμάζω σε αυτόν είναι ο τρόπος που μπορεί να αποστασιοποιηθεί από τον ποιος είναι, μια αρετή που μοιράζεται με τον χαρακτήρα που ενσαρκώνει.
