Γιώργος Καββαθάς: «Πρέπει να υπάρξουν εθνικές πολιτικές για τα μεγάλα θέματα»
Κατ’ αρχάς θα ήθελα να μου πείτε τις εκτιμήσεις σας για τη συνεχιζόμενη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης με τους δανειστές σχετικά με την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του νέου προγράμματος της Ελλάδας…
Αρχικά, νομίζω ότι η ελληνική κυβέρνηση, με τις παλινωδίες της, έχει χάσει πολύτιμο χρόνο. Μέρα με τη μέρα οι απαιτήσεις των δανειστών γίνονται μεγαλύτερες. Και, από την άλλη πλευρά, οι δανειστές, οι «εταίροι», έχουν μια τιμωρητική διάθεση εναντίον της χώρας, καθώς τα μέτρα που ζητούν, είτε αυτά αφορούν τα 5,4 δισ. ευρώ είτε τα άλλα 3 δισ. ευρώ που ζητούν για ασφάλεια μετά το 2018, είναι μέτρα που βαθαίνουν την ύφεση και καταστρέφουν τη μεσαία τάξη, είτε αυτή είναι κοινωνική είτε επιχειρηματική.
Δεδομένου ότι ένας από τους στόχους των δανειστών είναι να πάρουν τα χρήματά τους πίσω, δεν είναι παράλογο να ζητούν μέτρα που κάνουν την αποπληρωμή των δανείων ακόμα πιο δύσκολη;
Νομίζω ότι βρίσκονται εντός συγκεκριμένου πλαισίου, που έχουν αποφασίσει οι δανειστές της χώρας, στην κατεύθυνση της μετατροπής της ελληνικής αγοράς σε ολιγοπώλιο με την καταστροφή της μεσαίας επιχειρηματικότητας. Αυτής της επιχειρηματικότητας, όμως, που στηρίζει τις θέσεις εργασίας, δεδομένου ότι και στις παρούσες συνθήκες οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι μικρές και πολύ μικρές, είναι εκείνες που απασχολούν το 85% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα. Σε πραγματικούς αριθμούς, δε, μιλάμε για περίπου 1,6 εκατομμύρια εργαζόμενους στις επιχειρήσεις αυτές, έναντι περίπου 300.000 που εργάζονται στις μεγάλες επιχειρήσεις.
Όσον αφορά το ασφαλιστικό νομοσχέδιο που η κυβέρνηση έχει φέρει προς ψήφιση στη Βουλή, ποια είναι η θέση της ΓΣΕΒΕΕ;
Η ΓΣΕΒΕΕ συμφωνεί κατ’ αρχήν με τον τρόπο υπολογισμού των εισφορών. Από κει και πέρα, όμως, έχουμε μεγάλες διαφορές με τα όσα προβλέπει το σχέδιο νόμου που έχει κατατεθεί στη Βουλή. Για παράδειγμα, ο συντελεστής 20% είναι υψηλός για τους επαγγελματίες έμπορους και βιοτέχνες. Για άλλη μια φορά «αντιγράφονται» οι εισφορές των μισθωτών, ωστόσο τις εισφορές αυτές τις καταβάλλουν κατά 1/3 οι εργαζόμενοι και κατά 2/3 οι εργοδότες. Στην περίπτωση των επαγγελματιών εμπόρων και βιοτεχνών εργοδότης και εργαζόμενος ταυτίζονται στο ίδιο πρόσωπο και γίνεται απαγορευτική η καταβολή τόσο υψηλών εισφορών, ιδιαίτερα για επιχειρήσεις που έχουν κέρδη πάνω από 25.000 ευρώ, δηλαδή εκείνες τις επιχειρήσεις που κατά τεκμήριο απασχολούν προσωπικό και έχουν και τη μικρότερη φοροαποφυγή, αλλά ταυτόχρονα έχουν τη δυνατότητα, επιβιώνοντας όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης, να μπορέσουν να γίνουν ο μοχλός ανάπτυξης της οικονομίας, αρχικά με τη διατήρηση των θέσεων εργασίας και στη συνέχεια με τη δημιουργία νέων, επενδύοντας μέρος των κερδών τους. Τώρα, με τον τρόπο υπολογισμού των ασφαλιστικών εισφορών και σε συνδυασμό με την υπερφορολόγηση των επιχειρήσεων χάνεται περίπου το 60% των κερδών, με αποτέλεσμα να καταστρέφεται ό,τι έχει απομείνει και να αποκλείεται και η περαιτέρω επένδυση, καθώς δεν μένουν κέρδη για κάτι τέτοιο.
Από την άλλη πλευρά, ποια είναι η άποψή σας για το φορολογικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης;
Κατ’ αρχάς πρέπει να πούμε ότι σε ό,τι αφορά τις κλίμακες που προβλέπει το μίνι φορολογικό, θεωρούμε ότι βρίσκονται σε θετική κατεύθυνση. Αυτό που χρειάζεται όμως είναι μια εκ βάθρων αλλαγή του φορολογικού καθεστώτος της χώρας, για να μπορέσουν να γίνουν εθνικές επενδύσεις, αλλά να μπορέσουν να έρθουν και από ξένους επενδυτές κεφάλαια στη χώρα. Διότι η υπερφορολόγηση των επιχειρήσεων δεν επιτρέπει ούτε στους εγχώριους ούτε στους εξωχώριους επενδυτές να επενδύσουν, ούτε στις υπάρχουσες επιχειρήσεις να κάνουν παραγωγική ανασυγκρότηση των υφιστάμενων δομών τους.
Πιστεύετε ότι οι πιέσεις από τους δανειστές, αλλά και οι εσωτερικές πιέσεις προς την κυβέρνηση, μπορούν να προκαλέσουν πολιτικές εξελίξεις;
Αυτό που η ΓΣΕΒΕΕ προτείνει και το πρότεινε και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όταν τον συνάντησε προς τα μέσα Απριλίου, είναι ότι επιτέλους θα πρέπει να υπάρξουν εθνικές πολιτικές για τα μεγάλα θέματα της χώρας, είτε αυτά είναι τα θέματα της οικονομίας, είτε της ανάπτυξης, της υγείας, της παιδείας, του κοινωνικού κράτους, τα εργασιακά, η εθνική άμυνα, η εξωτερική πολιτική, το προσφυγικό, και να υπάρχουν κοινές εθνικές γραμμές για όλα τα κόμματα, ανεξαρτήτως του ποιος είναι πρωθυπουργός της χώρας. Αν τα πολιτικά κόμματα δεν αντιληφθούν ότι δεν υπάρχει η πολυτέλεια του μικροκομματικού οφέλους όταν η χώρα κατρακυλά στον γκρεμό, νομίζω ότι τα αποτελέσματα θα τα δούμε σύντομα και θα είναι δυσμενέστερα.
Όταν μιλάτε για δυσμενέστερα αποτελέσματα, εννοείτε και το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή;
Υπάρχει πάντα ένας τέτοιος κίνδυνος, αν και δεν θα είναι κάτι που θα επιβάλουν οι δανειστές. Νομίζω ότι αν συμβεί κάτι τέτοιο θα συμβεί με δική μας απόφαση, γιατί απλά δεν θα βγουν τα μέτρα που σχεδιάζουν η κυβέρνηση και οι δανειστές της χώρας. Μια ήδη καθημαγμένη οικονομία και κοινωνία, όταν το 1/3 των πολιτών ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και τα 2/3 στο όριο της φτώχειας, γίνεται αντιληπτό ότι δεν θα μπορέσει να αντεπεξέλθει στις παράλογες απαιτήσεις των δανειστών. Απλώς θα συσσωρευτούν κι άλλα χρέη. Ας μην ξεχνάμε ότι σήμερα στις ΔΟΥ οι Έλληνες, και ως φυσικά πρόσωπα και ως επιχειρήσεις, οφείλουν περισσότερα από 82 δισ. ευρώ, περίπου 25 δισ. στα ασφαλιστικά ταμεία και περίπου 110 δισ. είναι τα κόκκινα δάνεια ιδιωτών και επιχειρήσεων.
