Θ. Σκυλακάκης: «Η κυβέρνηση δεν θα μακροημερεύσει»

Ο κ. Τσίπρας έχει μπροστά του ένα εξαιρετικά αρνητικό για την Ελλάδα και την οικονομία της πακέτο μέτρων. Θα επιλέξει, νομίζω, ο ίδιος αν θα υποστεί ολοκληρωτικά τις συνέπειες της παταγώδους πολιτικής αποτυχίας του τώρα ή σε λίγους μήνες. Η κυβέρνηση αυτή, της ακραίας και χωρίς νόημα υπερφορολόγησης και της καταδίωξης του ιδιωτικού τομέα και των επενδυτών, δεν πρόκειται πάντως να μακροημερεύσει. Και όσο το ταχύτερο φύγει, τόσο γρηγορότερα θα αρχίσει η πραγματική ανάκαμψη και ανάπτυξη της οικονομίας.

Η αβεβαιότητα είναι συνυφασμένη με τη βούληση μέχρι σήμερα του ελληνικού πολιτικού συστήματος να μην κάνει το αυτονόητο. Να μειώσει το κράτος που προκάλεσε τη χρεοκοπία και το οποίο εξακολουθεί να δαπανά πάνω από το 50% του ΑΕΠ. Όσο θα συνεχίζεται η πολιτική του μεγάλου κράτους, τόσο ο ιδιωτικός τομέας δεν θα μπορεί να ανασάνει και τόσο περισσότερα μέτρα θα λαμβάνονται. Τα διάφορα ΔΝΤ είναι στην ουσία όργανα μέτρησης. Εμείς αντί να αντιμετωπίζουμε τον πυρετό, που ως χρόνιος μας έχει καταφάει ζωντανούς, θέλουμε να σπάσουμε το θερμόμετρο. Μια σοβαρή μεταρρυθμιστική κυβέρνηση που θα οδηγήσει τη χώρα σε άμεση και θεαματική ανάκαμψη (όπως είναι απολύτως εφικτό με τα σημερινά δεδομένα) θα καταστήσει όλες τις προβλέψεις και τις αιτιάσεις του ΔΝΤ ανενεργές και αδιάφορες. Αντίθετα, όσο παραμένει στην εξουσία η πολιτική του κρατισμού και της υπερφορολόγησης, τόσο θα υπάρχει η αβεβαιότητα που εγγενώς αυτή προκαλεί.

Το θέμα του ελληνικού χρέους τίθεται εξ αντικειμένου διαρκώς από το 2010 μέχρι σήμερα στο προσκήνιο. Υπήρξε μια πολύ μεγάλη μείωσή του με το PSI και η υπόσχεση περαιτέρω αναδιάρθρωσης που δόθηκε στην προηγούμενη κυβέρνηση το 2012. Δυστυχώς, η Ελλάδα ποτέ δεν ακολούθησε μια ριζοσπαστικά μεταρρυθμιστική πολιτική που να της επιτρέψει να εκπληρώσει έγκαιρα τις υποχρεώσεις της και να μπορεί από θέση (ηθικής, αλλά και οικονομικής) ισχύος να ζητήσει να ξεκινήσει αυτή η συζήτηση. Ακόμα και τώρα ο τρόπος που τίθεται το θέμα από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι εξοργιστικός. Η κυβέρνηση έχει ως κύριο επιχείρημα για τη μείωση του χρέους τη δική της τραγική αποτυχία, που διέλυσε ό,τι είχε απομείνει στην ελληνική οικονομία. Της δίνουν κάτι για να περάσει τα μέτρα και μπορεί να υποχρεωθούν εκ των πραγμάτων σε κάποια αναδιάρθρωση, αλλά αυτό θα είναι προϊόν της καταστροφικής πολιτικής της υπερφορολόγησης που βάζει τη χώρα σε μια μόνιμη κατάσταση στασιμότητας και ημιχρεοκοπίας. Θα σφραγιστεί έτσι η διαιώνιση για δεκαετίες του εφιάλτη που ζούμε τα τελευταία χρόνια και όχι το ξεκίνημα μιας πραγματικά καινούργιας εποχής.

Το 4ο Τακτικό Συνέδριο της Δράσης θα γίνει στις 14-15 Μαΐου 2016 στο ξενοδοχείο Royal Olympic, με συμμετοχή πολλών και σημαντικών προσωπικοτήτων. Θα μιλήσουν σε αυτό ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης, ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης, ο ιδρυτής της Δράσης Στέφανος Μάνος, ο δήμαρχος της Αθήνας Γιώργος Καμίνης, η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Κωστής Χατζηδάκης, η Μαριέττα Γιαννάκου, ο Γιώργος Φλωρίδης, ο Χάρης Θεοχάρης και πολλοί ακόμα εξαιρετικοί προσκεκλημένοι. Είναι αντικειμενικά ένα σημαντικό πολιτικό γεγονός που έχει ως κεντρικό του στόχο να συζητηθούν σε υψηλό επίπεδο οι μεταρρυθμίσεις που πρέπει να εφαρμόσει η επόμενη κυβέρνηση για να ξεκινήσει και πάλι η ανάπτυξη στη χώρα.

Το αντικείμενο της συζήτησης στην οποία συμμετέχουμε είναι οι προοδευτικές μεταρρυθμίσεις και πώς μπορούν να επιτευχθούν. Για μας, προοδευτικές μεταρρυθμίσεις ορίζονται σήμερα εκείνες που θα μειώσουν το μέγεθος και την παρέμβαση του κράτους και θα αφήσουν τον ιδιωτικό τομέα να σηκωθεί και πάλι όρθιος και να παρασύρει έτσι προς την πρόοδο την υπόλοιπη οικονομία και κοινωνία. Δεν πρόκειται συνεπώς να συμμετάσχουμε σε κάποια συνεργασία αν κεντρικός άξονας της σχεδιαζόμενης πολιτικής δεν είναι η αποφασιστική μείωση του μεγέθους κράτους και η εξίσου αποφασιστική ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα. Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για οτιδήποτε άλλο. Οι ταμπέλες «Δεξιά», «κεντροδεξιά», «κεντροαριστερά» κ.λπ. δεν έχουν κανένα νόημα εδώ που βρίσκεται η Ελλάδα. Έχουμε μια τελευταία ευκαιρία για να ανατάξουμε τη χώρα κι αυτήν πρέπει όλοι να υπηρετήσουμε.

Η επικράτηση του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν μια μεγάλη πολιτική έκπληξη, κυρίως γιατί επιτεύχθηκε από τους απλούς ανθρώπους –προπαντός φιλελεύθερους–, που διέψευσαν όλα τα προγνωστικά και συνέτριψαν όλους τους εσωκομματικούς (και όχι μόνο) συσχετισμούς. Από την πορεία του μέχρι τώρα αποδεικνύεται εξαιρετικά μεθοδικός και συνεπής, ενώ ο λόγος του είναι σίγουρα μεταρρυθμιστικός. Το να πετύχει όμως η επόμενη κυβέρνηση δεν αποτελεί υπόθεση ενός μόνο προσώπου. Απαιτεί την ευρύτερη δυνατή μεταρρυθμιστική συστράτευση και μια ουσιαστική προγραμματική συζήτηση και προετοιμασία μεταξύ όλων εκείνων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα κληθούν να συμμετάσχουν σε αυτήν. Εμείς, με τις μικρές μας δυνάμεις, υπηρετούμε σε όλα τα επίπεδα αυτό τον στόχο. Και αυτό θα κάνουμε μέχρι το τέλος.

Απολύτως. Για έναν πολύ απλό λόγο. Γιατί η εναλλακτική είναι χειρότερη. Αν περάσει ένα πακέτο ακραίας υπερφορολόγησης, εκδίωξης των επενδυτών και καταδίωξης του ιδιωτικού τομέα, με φόρους και εισφορές που φτάνουν το 60%-70% του εισοδήματος, τα κίνητρα για οικονομική δραστηριότητα στην Ελλάδα θα πληγούν θανάσιμα. Πώς θα αντιστρέψει η κυβέρνηση που θα ακολουθήσει (πιστεύω μέσα σε διάστημα μηνών, μετά τη μαθηματική αποτυχία της επόμενης αξιολόγησης) την παγιωμένη κατάσταση που θα έχει διαμορφωθεί; Όσο κι αν είναι επώδυνο, είναι καλύτερα να πάρουμε το κόστος των εκλογών τώρα και να αρχίσει η χώρα να εφαρμόζει τη σωστή πολιτική παρά να ζήσουμε μερικούς μήνες ακόμα οικονομικού ακρωτηριασμού του ελληνικού ιδιωτικού τομέα, που θα καθιστά πολύ πιο επώδυνες και δύσκολες τις μεταρρυθμίσεις που θα ακολουθήσουν.

Ασχολούμαι εδώ και πολλά χρόνια με τον σχεδιασμό των μεταρρυθμίσεων, από τη δεκαετία του ’90, όταν είχα την ευθύνη του Ε21 και δουλέψαμε με τον Στέφανο Μάνο αναλυτικά τις λύσεις που τώρα όλοι συζητούν (π.χ. τη μετάβαση στο ασφαλιστικό σε ένα σύστημα νοητής κεφαλαιοποίησης, όπως αυτό της Σουηδίας). Είναι αδύνατο να ποσοτικοποιήσεις τις προτάσεις σου αν δεν έχεις προηγουμένως ένα αξιόπιστο μακροοικονομικό σενάριο. Το σενάριο, όπως σας εξήγησα, θα είναι τελείως διαφορετικό (πολύ χειρότερο) σε λίγους μήνες σε σχέση με σήμερα. Γιατί η δολοφονία των οικονομικών κινήτρων θα έχει πραγματοποιηθεί και στην πράξη, οι εταιρείες θα έχουν κάνει τους σχεδιασμούς τους κ.λπ. Η δική μου άποψη είναι ότι η χώρα με μια σοβαρή μεταρρυθμιστική κυβέρνηση θα μπορεί να έχει πολύ καλύτερες προοπτικές από αυτές που προβλέπει το ΔΝΤ ή ακόμα και η Επιτροπή. Η Ελλάδα έχει κάθε δυνατότητα να πετύχει, με μια επενδυτική ανάκαμψη, ρυθμούς ανάπτυξης την επόμενη τετραετία της τάξης του 5%-6% τον χρόνο. Αρκεί να ανεβάσει σε τέσσερα χρόνια το ποσοστό των επενδύσεων στο ΑΕΠ από το 10%-11% (το χαμηλότερο στην Ευρώπη και από τα χαμηλότερα στον κόσμο) στο 20%, που είναι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος. Μαζί με τον πολλαπλασιαστή και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης μαθηματικά αυτό θα οδηγήσει σε ανάπτυξη 5% και πάνω. Κι αυτό, όπως καταλαβαίνετε, αλλάζει όλα τα σενάρια. Με μια απολύτως αναγκαία (αλλά όχι και ικανή) προϋπόθεση: να φύγει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η πιο αντιεπενδυτική κυβέρνηση που είχε η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες.