Χαρά Κεφαλίδου: «Ο Τσίπρας παίζει τον ρόλο του μετενσαρκωμένου Ανδρέα»
Μια συζήτηση ουσίας, που θα καταλήξει σε σαφή προγραμματικό λόγο, θέλει η βουλευτής Δράμας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Χαρά Κεφαλίδου, προσπερνώντας καβγάδες κορυφής και ζυμώσεις παρασκηνίου στον χώρο της κεντροαριστεράς.
Δεν ήταν πολύ αυστηρή κριτική στη στάση της φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης και ειδικά του ΠΑΣΟΚ αυτό που είπε ο Κ. Σημίτης «προτιμώ να είμαστε δυσάρεστοι παρά ψεύτες»;
Συμφωνώ με τον κ. Σημίτη. Εξάλλου τέτοια πράγματα λέω και γράφω από τότε που ήμουν νέα βουλευτής. Τα ψέματα δεν μου πάνε, άρα δεν λέω ψέματα. Βλέπω πόσο πολύ τα ψέματα ωφέλησαν κάποιους που δεν είχαν τη δική μου δυσανεξία, αλλά καθένας μας πρέπει να διαλέξει τον ρόλο του.
Ο έμπειρος Κ. Σημίτης προφανώς και δεν αγνοεί ότι οι πολιτικές απάτες ενίοτε αποφέρουν εξαιρετικά κέρδη στους πολιτικούς απατεώνες. Αυτό που συνιστά είναι να μην αποπειραθούμε να ανταγωνιστούμε τον κ. Τσίπρα στο δικό του γήπεδο και συμφωνώ μαζί του. Δεν ξέρω αν οι πολίτες έχουν ωριμάσει, αλλά σίγουρα έχουν πονέσει από τα καμώματα του κ. Τσίπρα και μάλλον θα τον πληρώσουν με το κατάλληλο νόμισμα.
Τελικά, τι μπορεί να είναι κάποιος που δεν θέλει να είναι ψεύτης; Δυσάρεστος, λέει ο Κ. Σημίτης. Εκείνο που θέλω να συμπληρώσω είναι ότι ο ψεύτης τελικά θα είναι πολύ πιο δυσάρεστος από εκείνον που προτίμησε να είναι εξαρχής δυσάρεστος. Τώρα που θα κάνετε τη φορολογική σας δήλωση, θυμηθείτε το αυτό.
Είπε ακόμη ότι η καταγγελία και το «όχι» στους νέους νόμους δεν αποτελούν συγκροτημένη πολιτική. Το αναφέρω γιατί δεν αντιλήφθηκα να θεωρούν ότι τους αφορά στη Χ. Τρικούπη…
Προφανώς, το να κάνεις συγκροτημένη πολιτική είναι πολύ δυσκολότερο και βαθύτερο από καταγγελίες και ξερά «όχι». Και φυσικά μας αφορά κι εμάς, αλλά και όλα τα άλλα κόμματα της σώφρονος αντιπολίτευσης. Το μόνο ελαφρυντικό που μπορώ να σκεφτώ είναι ότι ο τρόπος με τον οποίο πορεύεται και νομοθετεί η κυβέρνηση αυτή καθιστά πολύ προβληματική την άρθρωση συγκροτημένης πολιτικής. Είναι αλλιώς να εκθέτεις τη σκέψη σου με έναν τακτοποιημένο, ενιαίο τρόπο και αλλιώς να ψάχνεις μέσα στα άγρια μεσάνυχτα να ξετρυπώσεις σε ποια τροπολογία βρίσκεται η συνέχεια του λογικού ειρμού. Καταλαβαίνω ότι δύσκολα θα με πιστέψετε, αλλά αυτά που ζούμε με κάθε νομοσχέδιο που έρχεται για ψήφιση σε αυτή τη Βουλή είναι πρωτοφανή!
Τι να σκεφτεί ένας πολίτης που ενδιαφέρεται για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς παρακολουθώντας τη Φ. Γεννηματά και τον Στ. Θεοδωράκη να τσακώνονται για το αν κλήθηκε ή όχι στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ο επικεφαλής του Ποταμιού;
Το πρώτο που θα ρωτούσε κάποιος που θα ήθελε να «δικάσει» την υπόθεση είναι αν ο κ. Θεοδωράκης προσκλήθηκε ή όχι. Τελικά, δεν έχει σημασία ούτε αυτό. Αν ήθελε να πάει, αλλά δεν προσκλήθηκε, σημαίνει πως δεν τον θέλουν. Αν δεν ήθελε να πάει, δεν έχει σημασία αν προσκλήθηκε. Άρα σε τι μπορεί να αποβλέπει η συζήτηση αυτή; Προφανώς στο να πείσει ότι κάτι επίκειται, ότι σημαντικές διαδικασίες έχουν ξεκινήσει, ότι βαριά γρανάζια άρχισαν να γυρνάνε… ότι τέλος πάντων δεν καθόμαστε, αλλά κάτι κάνουμε.
Ο πολίτης που ενδιαφέρεται για την κεντροαριστερά ας αναρωτηθεί για ποιο ακριβώς πράγμα ενδιαφέρεται. Μέρα παρά μέρα ακούω για εξαγγελίες νέων κομμάτων, λεσχών, ομάδων, πρωτοβουλιών κ.λπ. στον χώρο που υποθέτουμε ότι υπάρχει η κεντροαριστερά. Από την άλλη, στην κυβέρνηση της –κατά δήλωσή της– Αριστεράς έχουμε τη μεικτή κόσμου: λάιτ κομμουνιστές, ψεκασμένους δεξιούς με εθνικοαπελευθερωτικές εξάρσεις, βαθύ ΠΑΣΟΚ, και διάφορους celebrities – από αυτοανακηρυγμένους ταξικούς αποστάτες μέχρι sui generis συμβούλους στρατηγικού σχεδιασμού και κατιόντες αγωνιστών του εμφυλίου. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η ιδεολογική συνάφεια ούτε ενδιαφέρει ούτε ενδιέφερε ποτέ.
Κάτι που θα μετρούσε στην κοινωνία σήμερα θα ήταν η δημιουργία ενός φερέγγυου πόλου με ισχυρά ερείσματα στο κέντρο, ικανού να ανατάξει τη ρημαγμένη χώρα, να αναβιώσει την κατεστραμμένη οικονομία και να δώσει προοπτική σε όλα αυτά τα παιδιά που ξενιτεύονται για να ζήσουν. Τι χρειάζεται; Μια συζήτηση ουσίας, που θα καταλήξει σε σαφή προγραμματικό λόγο. Τι δεν χρειάζεται; Οι απεραντολογίες περί όνου σκιάς.
Οι Ευρωσοσιαλιστές θεωρούν τον ΣΥΡΙΖΑ κυρίαρχη δύναμη της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας. Άδικο έχουν;
Ναι και όχι. Ο κ. Τσίπρας είναι πρωθυπουργός με ψήφους που προέρχονται κυρίως από το ΠΑΣΟΚ. Έχει βουλευτές και υπουργούς πρώην στελέχη και υπουργούς του ΠΑΣΟΚ. Σε λίγο μπορεί να έχει κι άλλους, αφού τις ιδεολογίες πολλοί εμίσησαν, τις καρέκλες όμως ουδείς. Το άνοιγμα του κ. Τσίπρα προς τους Ευρωσοσιαλιστές λύνει ένα σωρό προβλήματα: ο Τσίπρας παίρνει μια θετική κριτική για τον ρόλο της ζωής του ως μετενσαρκωμένος Ανδρέας, οι Ευρωσοσιαλιστές βάζουν στο πόστερ τους ένα κόμμα που κυβερνά, οι βουλευτές και οι υπουργοί ξανακάθονται σε προσοδοφόρες καρέκλες, οι ψηφοφόροι κερδίζουν μερικές ακόμη μέρες βολέματος. Μετά βλέπουμε…
Το σενάριο θα μπορούσε να είναι ιδιοφυές, αν δεν ήταν τόσο ριζικά ηλίθιο. Όσες καραμπόλες και τρελά όνειρα κι αν κάνουν, όσο και να τους βγουν όλα με τον πιο ευνοϊκό τρόπο, ένα πράγμα δεν βγαίνει με τίποτα: ο λογαριασμός. Και από αυτό εξαρτώνται τα πάντα.
Τη μέρα που θα σκάσει κι αυτή η φούσκα, δεν ξέρω ποιος θα έχει μείνει όρθιος για να καταστραφεί τότε. Η παραγωγική Ελλάδα είναι ήδη κατεστραμμένη. Ό,τι έχει μείνει αναπνέει από μπουκάλα που σύντομα θα τελειώσει. Κάποιος πρέπει να πληροφορήσει όλους αυτούς τους αφελείς ότι ο κ. Τσίπρας δεν παράγει πλούτο. Ούτε ξέρει, ούτε μπορεί. Αδειάζει την κατσαρόλα πριν καν σκεφτεί πώς θα τη γεμίσει, γιατί έτσι τον θέλουν οι ψηφοφόροι του. Ε, λοιπόν, ας τους πληροφορήσει κάποιος ότι για να επιβιώσουν έχουν ανάγκη όλους αυτούς που έδιωξαν κακήν κακώς από τη χώρα, τους παραγωγικούς Έλληνες που οδήγησαν στην ασφυξία και στη μετανάστευση.
Όπως βλέπετε, τη μια μαλώνουμε για την κεντροαριστερά, την άλλη για τη σοσιαλδημοκρατία. Για την έρμη αυτή χώρα θα βρεθεί ποτέ χρόνος;
Η σεναριολογία για ενδεχόμενη συνεργασία πρώην στελεχών του ΠΑΣΟΚ με την κυβέρνηση σας ενοχλεί;
Με ενοχλεί που αφήνουμε τη δουλειά μας και ασχολούμαστε άλλη μια φορά με σενάρια. Η δουλειά μας πρέπει να είναι η ανάταξη της χώρας, πρέπει να είμαστε προσηλωμένοι σε αυτό. Το πώς καθένας επιλέγει να βγάλει το μεροκάματο, γιατί περί αυτού πρόκειται, είναι δευτερεύον. Όσο οι ίδιοι δεν έχουν αντίρρηση να γίνουν μαϊντανοί σε μια κυβέρνηση πολιτικών αυταπατωμένων, εμάς δεν μας πέφτει λόγος.
Φαντάζομαι, ξέρετε ότι οι απογοητευμένοι του ΣΥΡΙΖΑ δεν έρχονται σ’ εσάς. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Πολλοί, πάρα πολλοί που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ αναλογίζονται τώρα τις συνέπειες της επιλογής τους. Πολλοί περισσότεροι θα είναι αυτοί που θα το σκεφτούν διπλά και τριπλά, μόλις αρχίσουν να φτάνουν στα σπίτια τους τα μπιλιετάκια με τους βαρείς φόρους που ψηφίζει ακατάπαυστα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους αυτούς έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ, για να ξαναβρούν στον ΣΥΡΙΖΑ το παραδείσιο ΠΑΣΟΚ της νιότης τους. Έφυγαν απογοητευμένοι και τώρα ξαναφεύγουν πιο απογοητευμένοι. Δεν πρόκειται να γυρίσουν πίσω αν πρώτα δεν αλλάξουν οι ίδιοι. Όσο αναζητούν τον μάγο των ονείρων τους, που θα τους διπλασιάσει τους μισθούς και τις συντάξεις σε μια νύχτα, δεν έχουμε να πούμε τίποτε. Όσο δεν καταλαβαίνουν ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ελαφρολαϊκές πολιτικές επιλογές για πλάκα, πάλι δεν έχουμε να πούμε τίποτε.
Στη Δημοκρατική Συμπαράταξη που εγώ πιστεύω είμαστε αποφασισμένοι να λέμε στους πολίτες όλη την αλήθεια. Θέλουμε να ξαναφτιάξουμε το κράτος μας, να ξαναμάθουμε να δουλεύουμε και να δημιουργούμε, να βοηθούμε ο ένας τον άλλο και να απολαμβάνουμε όλοι μαζί την πρόοδο, την υγεία, τον πολιτισμό – όλα τα όντως σημαντικά πράγματα της ζωής.
- Tags:
- ΧΑΡΑ ΚΕΦΑΛΙΔΟΥ
