Μαρία Φιλοπούλου: «Δημιουργώ μόνο για μένα»
Η ζωγράφος, που έχει σπουδάσει στο ατελιέ του Λεονάρντο Κρεμονίνι στην École des Beaux Arts, επιστρέφει σε ένα γνώριμο και φιλόξενο μέρος, για να παρουσιάσει μια ολοκληρωμένη πια ενότητα της δουλειάς της, συνδεδεμένη με το υγρό στοιχείο, που πρωταγωνιστεί στα έργα της ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’90.
Τι παρουσιάζετε στο Παρίσι;
Είναι ουσιαστικά μια μικρή αναδρομική. Παρουσιάζω αντιπροσωπευτικά δείγματα απ’ όλες τις ενότητες των τελευταίων ετών με έργα πάνω στο νερό: τις θάλασσες με δυνατό φως, τους κολυμβητές, την ενότητα με τους καταρράκτες και δύο μικρά γλυπτά με τις λουόμενες. Αφορούν έργα από το 2011 και μετά. Έχω κάνει αρκετές ατομικές εκθέσεις στο Παρίσι. Η τελευταία το 2006, αρκετά χρόνια πριν, οπότε τώρα που προέκυψε η ευκαιρία προτίμησα μια αναδρομική έκθεση.
Η φύση, ειδικά το νερό, πρωταγωνιστεί στα έργα σας. Στο Παρίσι, μάλιστα, η έκθεση αποκαλείται «Το αντίδοτο του νερού». Είναι αντίδοτο η φύση, το νερό, για εσάς προσωπικά;
Είναι αντίδοτο και ειδικά το νερό. Είναι αντίδοτο και καταφύγιο. Εμένα το νερό με ξεπλένει απ’ όλα, σαν κάθαρση. Οι εικόνες που δημιουργώ είναι προσωπικοί παράδεισοι κατά κάποιον τρόπο, όπου μπορώ να καταφύγω για να βρω την ησυχία και τη γαλήνη μου, και ελπίζω και ο θεατής το ίδιο.
Η τέχνη είναι προσωπική υπόθεση;
Δημιουργώ μόνο για μένα, τελείως εγωιστικά. Πιστεύω πως σε οποιαδήποτε μορφή τέχνης, για να βγάλει κανείς κάτι «ιδιαίτερο», πρέπει να είναι όσο πιο ειλικρινής γίνεται, για να βγάλει έτσι το προσωπικό του στοιχείο και την αλήθεια του. Νομίζω πως έτσι μόνο αξίζει η τέχνη.
Βιοπορίζεστε από την τέχνη σας;
Είμαι από τους τυχερούς, ανήκω σ’ εκείνη τη γενιά. Τη δεκαετία του ’90, που ξεκίνησα, δέχονταν εύκολα τους νέους, έτσι έχω ζήσει καλές εποχές.
Αυτή η παράμετρος αλλάζει τον τρόπο που δουλεύετε; Έχετε, δηλαδή, αισθανθεί πως πρέπει να δημιουργήσετε κάτι που να αρέσει, κάτι που θα πουληθεί;
Όχι. Δεν με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Δεν είχα ποτέ τέτοια θέματα. Δημιουργώντας βγάζω ό,τι πιο προσωπικό έχω χωρίς να σκέφτομαι κάτι άλλο. Γι’ αυτό και πάντα έχω την αγωνία πώς θα υποδεχτούν τη δουλειά μου.
Από τη στιγμή, βέβαια, που ολοκληρώνεται ένα έργο, σταματάει να σας ανήκει. Ο δικός σας αγώνας για την «αλήθεια» σας γίνεται μια άλλη αλήθεια, κάποιου άλλου…
Αυτό είναι και το ζητούμενο. Γι’ αυτό κι ένα καλό έργο ζωγραφικής κάθε φορά το βλέπεις με διαφορετική ματιά. Εγώ αυτό αγαπάω στη ζωγραφική, στις επισκέψεις μου στα μουσεία: πως βλέπω κάθε φορά ένα έργο διαφορετικά. Και αυτό συμβαίνει επειδή εγώ έχω αλλάξει, άρα και η ερμηνεία μου. Αυτή είναι και η γοητεία της τέχνης, γενικότερα.
Είμαστε φιλότεχνοι οι Έλληνες; Γνωρίζουμε από τέχνη ή αγοράζουμε έργα τέχνης ανάλογα με το ποιος καλλιτέχνης είναι «όνομα»;
Όχι, ίσα ίσα, θεωρώ ότι οι Έλληνες, ειδικά όταν ξεκίνησα εγώ, προ δημοπρασιών, αγόραζαν και αγοράζουν ένα έργο τέχνης επειδή το αγαπούν. Το εμπορικό κομμάτι μπορεί απλά να προκύψει.
Στο δικό σας σπίτι έχετε δικά σας έργα;
Έχω, γιατί τα «πειράζω». Αν και δεν μένω πολύ στο σπίτι, τον περισσότερο χρόνο βρίσκομαι στο εργαστήρι μου. Έχω κάνει όμως το σπίτι κάτι σαν προέκταση. Βλέπω τα έργα, τα κατεβάζω, τα πειράζω, τα δουλεύω ξανά. Βέβαια είναι πολύ δύσκολο κομμάτι να αντέχεις τα όριά σου.
Ο όγκος, οι μεγάλες επιφάνειες, είναι επίσης κάτι που χαρακτηρίζει τη δουλειά σας. Εκφράζεστε καλύτερα έτσι; Είναι ευκολότερο ή δυσκολότερο;
Ναι, βέβαια. Πιστεύω ότι ένα μεγάλο έργο είναι πολύ πιο δύσκολο από ένα μικρό – εξαρτάται βέβαια από τον καλλιτέχνη πάντα. Θέλει περισσότερη δουλειά, ενέργεια, χρόνο. Εμένα όμως με γοητεύουν τα μεγάλα έργα, είναι σαν να μπαίνω μέσα σε αυτά.
INFO
Galerie Dutko, Île Saint Louis – 4 rue de Bretonvilliers – Paris 4e
Διάρκεια έκθεσης: 15 Ιουνίου - 7 Αυγούστου 2016
Περισσότερες πληροφορίες: http://www.dutko.com/?lang=en
- Tags:
- ΜΑΡΙΑ ΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ
- ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ
