Χρήστος Καραγιαννίδης: «Η κουλτούρα των συνεργασιών δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται και σήμερα»

Επιπλέον, εκτιμά ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι «εγκλωβισμένος»

Από την περασμένη Τρίτη έχουν αρχίσει οι επαφές του πρωθυπουργού με τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων σχετικά με την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Γιατί η κυβέρνηση ανοίγει τώρα ένα τέτοιο ζήτημα;

Η αλλαγή του εκλογικού νόμου ήταν και είναι πάγιο αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ, οπότε η χρονική στιγμή της έναρξης μιας τέτοιας κουβέντας δεν υποκρύπτει κάποια άλλα πολιτικά επίδικα. Εξάλλου η χρονική απόσταση από τις επόμενες εκλογές είναι θετική ως προς την αξιοπιστία της πρότασης, δηλαδή αποφεύγουμε οποιαδήποτε κατηγορία περί εσκεμμένης αλλαγής εκλογικού νόμου την τελευταία στιγμή και χωρίς καμία διαβούλευση, όπως γινόταν συνεχώς μέχρι το πρόσφατο παρελθόν. Η ψήφιση ενός εκλογικού νόμου που θα είναι η απλή αναλογική χωρίς αστερίσκους και εξαιρέσεις είναι μέσα στα ταυτοτικά στοιχεία της Αριστεράς και διεκδικείται εδώ και δεκαετίες για να σταματήσει η συνεχής εκμετάλλευση των πολιτών από εκλογικά συστήματα που βυθίζουν την πολιτική, ως κοινωνική δράση, στην ανυποληψία.

Συμφωνείτε με την κατεύθυνση που η κυβέρνηση προτείνει να λάβει ο εκλογικός νόμος;

Η κυβέρνηση ανοίγει την κουβέντα με τα κόμματα, αλλά θέλω να πιστεύω και με την κοινωνία και με τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, με προσανατολισμό την απλή αναλογική. Καμία άλλη κατεύθυνση δεν μπορεί να θεωρηθεί και αριστερή και πολιτικά δίκαιη.

Πιστεύετε ότι ο πολιτικός κόσμος στην Ελλάδα διαθέτει την κουλτούρα των συνεργασιών, που αποτελεί «εκ των ων ουκ άνευ» όσο πιο αναλογικό γίνεται ένα εκλογικό σύστημα;

Η κουλτούρα των συνεργασιών δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται και σήμερα. Προφανώς όμως συνεργασίες που μπορούν να έχουν μακροζωία και κοινωνικό όφελος είναι αυτές που γίνονται στη βάση πολιτικής συμφωνίας και κοινωνικής συμμαχίας. Στο παρελθόν είχαμε πολιτικές συμμαχίες που είχαν μοναδικό στόχο την παραμονή στην εξουσία και την αναπαραγωγή ενός πολιτικού κατεστημένου και είναι ίσως αυτή η εμπειρία που φέρνει αρνητικό φορτίο για τις μέλλουσες πολιτικές συνεργασίες. Από την άλλη, εάν ένα σημαντικό τμήμα των πολιτών πειστεί για την επιλογή του, οι πολιτικές συμμαχίες μπορούν να είναι πιο συνεκτικές αλλά και πιο προοδευτικές.

Τι σηματοδοτεί για εσάς η ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος;

Η ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης κατ’ αρχάς σηματοδοτεί την υλοποίηση από ελληνικής πλευράς της συμφωνίας του περσινού καλοκαιριού, αλλά και τη διάψευση όλων όσοι θεωρούσαν αδύνατη μια τέτοια εξέλιξη. Ας μη γελιόμαστε όμως, η συμφωνία που προέκυψε πέρυσι το καλοκαίρι είναι προϊόν ήττας του σχεδίου που είχε ο ΣΥΡΙΖΑ όταν κέρδισε τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 και επακόλουθου σκληρού συμβιβασμού με την τρόικα. Το κλείσιμο της αξιολόγησης έχει και αρνητικά, κοινωνικά κυρίως, αποτελέσματα και θετικές οικονομικές προοπτικές. Δεν παραβλέπουμε ούτε την επιτροπεία που υπάρχει ούτε και τον στενό χώρο και χρόνο που μπορούμε να κινηθούμε, όπως επίσης δεν παραβλέπουμε και το ότι το πρόγραμμα που υλοποιούμε δεν είναι δικής μας έμπνευσης και δεν ανήκει στο πολιτικό πλαίσιο μιας αριστερής κυβέρνησης. Ο συμβιβασμός αυτός έχει ένα στοίχημα που θεωρούμε ότι πρέπει να κερδηθεί, το στοίχημα των αριστερών παρεμβάσεων στην κοινωνία για την ελάφρυνση από τα σκληρά μέτρα που έχουν ψηφιστεί.

Θεωρείτε ότι η κυβέρνηση, στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές, ανταποκρίθηκε στις προεκλογικές της δεσμεύσεις;

Πιστεύω πως τηρήθηκε στο έπακρο η συμφωνία του καλοκαιριού, γι’ αυτό και η Κοινοβουλευτική Ομάδα, αλλά και το κόμμα, στηρίζει έμπρακτα τη μέχρι τώρα προσπάθεια της κυβέρνησης.

Από δω και πέρα, τι περιμένετε να κάνει η κυβέρνηση τόσο ως προς το μέτωπο της ανάπτυξης όσο και ως προς το μέτωπο της ελάφρυνσης των βαρών των αδύναμων συμπολιτών μας;

Όπως είπα και πριν, αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα. Η ανάπτυξη ως επικοινωνιακό πυροτέχνημα αλλά και ως όνειρο απατηλό έχει εκπνεύσει και δεν πείθει κανέναν και καμία σε αυτή τη χώρα. Η ανάπτυξη που θα έχει οικονομικό και χρονικό βάθος, αλλά και θετικές κοινωνικές επιπτώσεις, πρέπει να είναι η επιδίωξή μας. Καμία κυβέρνηση δεν πρόκειται να μακροημερεύσει αν συνεχίσουν να υπάρχουν αυτά τα ιλιγγιώδη ποσοστά ανεργίας. Ούτε βέβαια μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη που έχει ως σκοπό την άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων στο όνομα μιας υποτιθέμενης εθνικής προσπάθειας για έξοδο από την κρίση. Η συνεργατικότητα των νέων, η προώθηση μορφών κοινωνικής οικονομίας, η προσπάθεια αποεμπορευματοποίησης κοινωνικών αγαθών, ένα μοντέλο ανάπτυξης δηλαδή που θα παραδειγματίζει για την ανάγκη να το ακολουθήσουμε γιατί δεν στρεβλώνει ούτε την οικονομία αλλά ούτε και τις εργασιακές σχέσεις είναι αυτό που πρέπει να αναδείξει η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Όσον αφορά την ελάφρυνση των βαρών, έχουν γίνει πράγματα, όπως το πρόγραμμα καταπολέμησης της ανθρωπιστικής κρίσης αλλά και η ένταξη των ανασφάλιστων στο σύστημα ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, μένουν όμως να γίνουν ακόμη περισσότερα για ανθρώπους που πλήρωσαν όλα αυτά τα χρόνια το μάρμαρο της καπιταλιστικής κρίσης.

Η αντιπολίτευση επιμένει να ζητά από την κυβέρνηση να παραιτηθεί, χαρακτηρίζοντάς την «επικίνδυνη». Το σχόλιό σας;

Η αντιπολίτευση ζητά σε καθημερινή βάση την παραίτηση της κυβέρνησης, αλλά και ατομικά παραιτήσεις υπουργών, με μοναδικό στόχο να ξανακαθίσει στα κυβερνητικά έδρανα. Ούτε σχέδιο, τουλάχιστον διαφοροποιημένο απ’ ό,τι εφάρμοσαν όσο ήταν κυβέρνηση, ούτε όμως και διαφορετικές πολιτικές. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι εγκλωβισμένος και συρόμενος πολλές φορές ανάμεσα στη σαμαρική ακροδεξιά και τους νεοφιλελεύθερους της καραμανλικής Δεξιάς. Η απουσία μιας αντιπολίτευσης που θα δικαιολογούσε με παραγωγικό τρόπο την ύπαρξή της στη Βουλή είναι αρνητικό σημείο όχι μόνο για την ίδια αλλά και για την κυβέρνηση, με την έννοια ότι θα βελτίωνε και θα διόρθωνε τα λάθη και τις παραβλέψεις της.

Δεδομένου ότι από το φθινόπωρο μπαίνουμε σε νέα φάση διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, στο επίκεντρο της οποίας θα βρεθούν τα εργασιακά, θεωρείτε ότι η κυβέρνηση θα πρέπει να βάλει από τώρα κάποιες «κόκκινες γραμμές» και, αν ναι, ποιες;

Οι κόκκινες γραμμές για τα εργασιακά έχουν διατυπωθεί πολλές φορές. Το ζήτημα είναι πως τα εργασιακά πρέπει να αλλάξουν προς όφελος των εργαζομένων με μια βαθιά εργασιακή μεταρρύθμιση που θα ανατρέψει τη συνθήκη ζούγκλας που βιώνουν οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες σήμερα στη χώρα.