Νικόλας Μαραγκόπουλος: «Το κοινό διαμορφώνεται»

Το μυθιστόρημα του Κώστα Ταχτσή «Το τρίτο στεφάνι» θα παρουσιαστεί στη Σκηνή «Σωκράτης Καραντινός» της Μονής Λαζαριστών, σε σκηνοθεσία Θανάση Παπαγεωργίου, ο οποίος σκηνοθετεί στο ΚΘΒΕ πρώτη φορά. Το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Ταχτσή χαρακτηρίστηκε «αριστουργηματικό», «κομβικό», «επικό», «μυθικό», «επίτευγμα της μεταπολεμικής λογοτεχνίας», «το σημαντικότερο μυθιστόρημα της νεοελληνικής λογοτεχνίας». Ο ίδιος ο συγγραφέας το χαρακτηρίζει «μια σύγχρονη ελληνική (ιλαρο)τραγωδία», προσθέτοντας ότι «εκφράζει και θα εκφράζει για πολύ καιρό ακόμα τον ψυχισμό του Έλληνα». Ο Νικόλας Μαραγκόπουλος, ένας από τους πρωταγωνιστές του πολυπληθούς θιάσου, εξηγεί γιατί συμφωνεί.

Από τη στιγμή που οι Σταμάτης Φασουλής και Θανάσης Νιάρχος διασκεύασαν το «Τρίτο Στεφάνι» για το θέατρο, ακόμα κι εκείνοι που είχαν διαβάσει το βιβλίο ανακάλυψαν μια άλλη «ανάγνωσή» του. Υποθέτω πως οι απαιτήσεις ενός έργου με τόσο δραστήρια και ζωντανή πλοκή από τη μια και τόσο μεγάλο θίασο από την άλλη θα είναι μεγάλες. Εσείς πού εντοπίζετε την όποια δυσκολία;

Η αλήθεια είναι πως πάντα ένα πολυπληθές έργο, ιδιαίτερα όταν περιλαμβάνει τόσο πολλές σκηνές, έχει μεγάλες τεχνικές δυσκολίες. Πρέπει να συντονιστούν με ακρίβεια πάρα πολλοί άνθρωποι (ηθοποιοί, μηχανικοί, φροντιστές, ενδύτριες, φωτιστές, ηχολήπτες). Το «Τρίτο Στεφάνι» έχει παραπάνω από 250 σκηνές και η επιπλέον δυσκολία έγκειται στο ότι καλύπτει χρονικά μια περίοδο περίπου 50 ετών (1908-1952) με συνεχή φλας μπακ στις εποχές.

Ο σκηνοθέτης Θανάσης Παπαγεωργίου πού επικεντρώνεται;

Ο κ. Παπαγεωργίου επικεντρώνεται στον πυρήνα των πραγμάτων. Ζητάει την αλήθεια των στιγμών και επιμένει πεισματικά γι’ αυτήν, είτε πρόκειται για έναν ρόλο 5 δευτερολέπτων είτε πρόκειται για την Εκάβη, που αποτελεί το κέντρο γύρω από το οποίο περιστρέφονται όλοι οι ήρωες του έργου. Όπως σημειώνει και ο ίδιος ο σκηνοθέτης: «Το “Τρίτο Στεφάνι” δεν καταδεικνύει την Ελλάδα που πέρασε μέσα από ιστορικά γεγονότα ή ντοκουμέντα. Είναι οι άνθρωποι που έχτισαν την Ιστορία, εκείνοι που με τον τρόπο της σκέψης και της ζωής διαμόρφωσαν τις συνθήκες της πνευματικής της ανάπτυξης. Επειδή μια χώρα οργανώνει τη ζωή της και πορεύεται έτσι όπως θέλει ο λαός της, γιατί αυτός είναι η χώρα. Κι αν αυτός ο λαός άγεται και φέρεται από τις πολιτικές συνθήκες, δεν παύει να τη διαμορφώνει».

Μιλήστε μας για τον ρόλο σας...

Ο Δημήτρης είναι ο μικρότερος γιος της Εκάβης και η μεγάλη της αδυναμία. Ένα παιδί που βιάζεται να μεγαλώσει και την ίδια στιγμή ένας άνθρωπος που δεν ωριμάζει ποτέ. Επιρρεπής στην παραβατικότητα, αλλά με μια ανόητη ελαφρότητα. Είναι ο συμμαθητής μας στο σχολείο ο οποίος, ενώ όλοι κάναμε φασαρία, θα την πλήρωνε πάντα για όλους.

Τελικά, η Νίνα και η Εκάβη είναι θετικοί χαρακτήρες, είναι καλοί άνθρωποι;

Η Νίνα και η Εκάβη είναι δυο γυναίκες με τα καλά τους και τα κακά τους. Για κάποιους ανθρώπους είναι αγίες και για κάποιους άλλους πλάσματα του διαβόλου. Είναι δηλαδή κανονικοί άνθρωποι.

Η μάνα, η γυναίκα, είναι το κέντρο της οικογένειας; Γιατί;

Πάντα η μάνα είναι το κέντρο της οικογένειας. Ίσως γιατί απλώς μπορεί.

Είναι διαφορετικό το κοινό της Θεσσαλονίκης από εκείνο της Αθήνας;

Μια καλή παράσταση αρέσει στο κοινό της Αθήνας όπως αρέσει και στο κοινό της Θεσσαλονίκης. Το κοινό διαμορφώνεται ανάλογα με το τι του προσφέρεις. Το κοινό είναι άνθρωποι. Αν αντιμετωπίζονται με τον ίδιο σεβασμό, δεν βλέπω σε τι μπορεί να διαφέρουν.

INFO

Σκηνοθεσία - Δραματουργική Επεξεργασία - Φωτισμοί: Θανάσης Παπαγεωργίου

Παίζουν: Έφη Δρόσου, Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, Ελένη Ζιάννα, Δημήτρης Κολοβός, Βασίλης Λέμπερος, Νικόλας Μαραγκόπουλος, Μαριάννα Πουρέγκα, Μαρία Χατζηϊωαννίδου κ.ά.

Μονή Λαζαριστών, Σκηνή «Σωκράτης Καραντινός»

Έναρξη: 7/10/2016