Ο ώμος του ρίπτη

Οι ρίπτες αποτελούν μια κατηγορία αθλητών που επισκέπτονται συχνά τον ορθοπαιδικό χειρουργό για προβλήματα που σχετίζονται με τον ώμο τους. Τις περισσότερες φορές, τα προβλήματα αυτά εντάσσονται στα πλαίσια ενός συνδρόμου υπέρχρησης (overuse syndrome) λόγω της υπερβολικά έντονης λειτουργία της ωμικής ζώνης κατά τη διάρκεια της αθλητικής δραστηριότητας.

Η παθολογία του ώμου του ρίπτη σχετίζεται κυρίως με τις ανατομικές δομές που είναι υπέυθυνες για τη σταθερότητα της άρθρωσης. Ανάλογα με τη δομή που τραυματίζεται, εκδηλώνονται και τα συμπτώματα της αντίστοιχης πάθησης. Οι κυριότερες ανατομικές δομές που συμμετέχουν στην παθολογία του ώμου του ρίπτη είναι ο επιχείλιος χόνδρος, η μακρά κεφαλή του δικεφάλου, ο άρθρικός θύλακος και οι τένοντες του στροφικού πετάλου. Παρά το γεγονός ότι, η κάκωση κάθε μιας από αυτές τις δομές αντιστοιχει σε συγκεκριμένη πάθηση πχ βλάβη slap, αστάθεια, εσωτερική πρόσκρουση κλπ, πολλές φορές, τα συμπτώματα που αναφέρει ο αθλητής αλληλοεπικαλύπτονται και κλινικά εκδηλώνεται μία εικόνα-συνδυασμός πολλών παθολογικών καταστάσεων. Το σύνολο αυτών των ευρημάτων τα ονομάζουμε εν συντομία “ώμος του ρίπτη” χάριν ευκολότερης επικοινωνίας όσων ασχολούνται με τη φροντίδα των αθλητών αυτών (ορθοπαιδικοί, φυσικοθεραπευτές, προπονητές, γυμναστές).

Όπως μας εξηγεί ο Dr. Γεώργιος Κόλλιας, Ορθοπαιδικός Χειρουργός - Αθλητίατρος, η αντιμετώπιση του ώμου του ρίπτη είναι πολυδιάστατη. Το καλό ατομικό ιστορικό, η λεπτομερής κλινική και απεικονιστική εξέταση του ώμου, η ενδελεχής ανάλυση της τεχνικής ρίψης και ο βαθμός των αγωνιστικών απαιτήσεων του αθλητή αποτελούν τους βασικούς παράγοντες που διαμορφώνουν το πλαίσιο της θεραπείας.

Αρχικά, η αντιμετώπιση είναι συντηρητική (μη χειρουργική) και εστιάζει στη βελτίωση της τεχνικής της ρίψης, στη βελτίωση του νευρομυικού συντονισμού, στη διόρθωση του ωμοβραχιόνιου ρυθμού και στη σταδιακή επιστροφή του αθλητή στις αγωνιστικές του υποχρεώσεις. Επί αποτυχίας της συντηρητικής θεραπείας ή σε περιπτώσεις αθλητών υψηλών απαιτήσεων με συγκεκριμένη παθολογία στον ώμο τους, υπάρχει ένδειξη για χειρουργική αντιμετώπιση. Η απόφαση για χειρουργική αποκατάσταση του παθολογικού ώμου λαμβάνεται πάντα ύστερα από συζήτηση και ενημέρωση των εμπλεκόμενων πλευρών (αθλητής, γονείς, ορθοπαιδικός, φυσικοθεραπευτής, προπονητής, γυμναστής) για τις προσδοκίες από ένα χειρουργείο, το είδος της μετεγχειρητικής αποκατάστασης και το χρόνο επιστροφής στο επιθυμητό αγωνιστικό επίπεδο.

Παρόλο που οι ρίψεις περιλαμβάνουν ένα μικρό αριθμό αγωνισμάτων, οι αθλητές που τις εκτελούν αποτελούν ένα σημαντικό ποσοστό ασθενών που καταφεύγουν στον ορθοπαιδικό χειρουργό. Η σωστή διάγνωση του προβλήματος που ταλαιπωρεί τον ασθενή αποτελεί το “κλειδί” για μια επιτυχημένη θεραπεία.