Ο ασφυκτικός προϋπολογισμός για τα νοσοκομειακά φάρμακα απειλεί το δικαίωμα των πολιτών στην υγεία

Θηλιά που σφίγγει ασφυκτικά γύρω από το σύστημα υγείας, απειλώντας να αφήσει ξεκρέμαστους τους ασθενείς με χρόνια σοβαρά νοσήματα (καρκινοπαθείς, ρευματοπαθείς, άτομα με σπάνιες ασθένειες κ.ά.), αποτελεί ο εσφαλμένος προϋπολογισμός για τα νοσοκομειακά φάρμακα, που έχει ταβάνι τα 570 εκατ. ευρώ, ενώ η δαπάνη φέτος εκτιμάται ότι θα αγγίξει τα 853 εκατ. ευρώ. 

Όπως επισημαίνουν ο Νίκος Μανιαδάκης, καθηγητής του Τομέα Οργάνωσης και Διοίκησης των Υπηρεσιών Υγείας της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας, και ο Θανάσης Βοζίκης, επίκουρος καθηγητής Οικονομικών της Υγείας του Πανεπιστημίου Πειραιά, ήδη η κατά κεφαλήν φαρμακευτική δαπάνη στην Ελλάδα μειώθηκε κατά 51% σε σχέση με τον μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ, με τη συμμετοχή των ασθενών την πενταετία από το 2009 έως το 2014 να έχει αυξηθεί σε εξωφρενικό ποσοστό, της τάξης του 132%! Παράλληλα, η επιστροφή κερδών για τις φαρμακευτικές εταιρείες (με τους μηχανισμούς του clawback και των rebates) ξεπερνά το 45% του κύκλου εργασιών τους, με συνέπεια να μην είναι πια βιώσιμο το σύστημα υγείας.

«Από δύο έως τέσσερα χρόνια θα καθυστερεί η έλευση των καινοτόμων φαρμάκων» προειδοποιεί ο πρόεδρος του ΣΦΕΕ Άκης Αποστολίδης, εφόσον υλοποιηθούν τα νέα οριζόντια μέτρα για το φάρμακο, ανάμεσά τους και η μετονομασία της μνημονιακής δέσμευσης για τη μείωση κατά 30% του clawback σε rebate και τη μονιμοποίησή του. Προκειμένου να αποσοβηθεί ο κίνδυνος να μην έχουν στο άμεσο μέλλον πρόσβαση σε καινοτόμες θεραπείες οι ασθενείς, απαιτούνται γενναίες μεταρρυθμίσεις που ήδη έχουν γίνει σε όλα τα πολιτισμένα κράτη, μεταρρυθμίσεις που τις έχουν υλοποιήσει ακόμα και οι χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. 

«Εδώ όμως δεν κάνουμε τίποτα και συνεχίζουμε τον εύκολο και αδιέξοδο δρόμο των οριζόντιων περικοπών. Η Ελλάδα οπισθοδρομεί στο σύστημα του 1970, όπου όποιος αρρώσταινε και είχε χρήματα έφευγε στο εξωτερικό για να θεραπευτεί» εξηγεί ο καθηγητής κ. Μανιαδάκης. Την ίδια ώρα, και ενώ το ΕΣΥ νοσεί βαριά, αυξάνονται κατά 67% οι εισαγωγές των καρκινοπαθών και άλλων χρόνιων ασθενών στα νοσοκομεία, με συνέπεια να χρειαζόμαστε τουλάχιστον άλλα 250 εκατ. ευρώ προκειμένου να καλυφθεί η τρύπα στη νοσοκομειακή φαρμακευτική δαπάνη.

Επίσης, επιβάλλεται να εφαρμοστούν τα εξής μέτρα: να αυξηθεί η χρήση των γενοσήμων, να ολοκληρωθούν τα θεραπευτικά πρωτόκολλα, να δημιουργηθούν τα μητρώα που χρειάζεται το κράτος για να μπορεί να παρακολουθεί την πορεία των ασθενών, να ελεγχθεί η υπερσυνταγογράφηση και, κυρίως, να αλλάξει ο τρόπος εισαγωγής των νέων καινοτόμων φαρμάκων και τεχνολογιών στο σύστημα της αποζημίωσης. 

Το τελευταίο πρέπει να γίνεται αφού προηγηθεί αξιολόγηση της καινοτομίας και κατόπιν σύναψης συμφωνιών επιμερισμού του κινδύνου, ώστε οι φαρμακευτικές εταιρείες να αποζημιώνονται για τα καινοτόμα φάρμακα αναλόγως του θεραπευτικού τους οφέλους.