Ανοσοθεραπεία από βλαστοκύτταρα βγάζει νοκάουτ τη λευχαιμία

Και ενώ η φονική επέλαση της γρίπης συνεχίζεται εντός των συνόρων, αφήνοντας πίσω της εκατόμβη νεκρών, στην άλλη όχθη του Ατλαντικού μια νίκη-ορόσημο στη μάχη με τον καρκίνο γράφει τη δική της λαμπρή ιστορία και γεννά ελπίδες στους καρκινοπαθείς. Στις ΗΠΑ, λοιπόν, στο διάσημο Ερευνητικό Αντικαρκινικό Κέντρο «Φρεντ Χάτσινσον» του Σιάτλ, μια νέας μορφής ανοσοθεραπεία που δημιουργήθηκε από βλαστοκύτταρα ασθενών με οξεία λεμφοβλαστική λευχαιμία κατάφερε να εξολοθρεύσει τα καρκινικά κύτταρα στο 90% των συμμετεχόντων στη μελέτη. Οι ασθενείς βρίσκονταν όλοι σε τελικό στάδιο λευχαιμίας και είχαν το πολύ δύο με πέντε μήνες ζωής. Οι ερευνητές τροποποίησαν και επαναπρογραμμάτισαν στο εργαστήριο τα βλαστοκύτταρα, ώστε να καταστρέφουν τα καρκινικά κύτταρα, και μετά τα επέστρεψαν με έγχυση στον οργανισμό των καρκινοπαθών, οπότε και συνέβη το απίστευτο: με μία δόση της θεραπείας, εννέα στους δέκα ασθενείς έγιναν απολύτως καλά και κάθε ίχνος καρκινικών κυττάρων εξαφανίστηκε από το αίμα τους!

Σχολιάζοντας το επιστημονικό επίτευγμα, ο πρόεδρος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, Ευάγγελος Φιλόπουλος, χαρακτηρίζει τη νέα επιστημονική εξέλιξη ένα μεγάλο παράθυρο ελπίδας για τη θεραπεία και άλλων μορφών καρκίνου, κατ’ αρχάς του αιμοποιητικού συστήματος (δηλαδή για άλλες μορφές λευχαιμίας και για λεμφώματα). «Τα νέα ευρήματα επιβεβαιώνουν πως η ανοσοθεραπεία αποτελεί το “βαρύ πυροβολικό” στη μάχη με τον καρκίνο και γεννούν ελπίδες πως οι νέες μέθοδοι, σε συνδυασμό με όλα τα υπόλοιπα υπάρχοντα “όπλα”, θα μας βοηθήσουν να θεραπεύσουμε και άλλα νεοπλασματικά νοσήματα και –γιατί όχι;– και συμπαγείς όγκους» λέει ο κ. Φιλόπουλος. Και προσθέτει: «Στην περίπτωση αυτή, έχουμε μια διαφορετικής μορφής ανοσοθεραπεία, που δημιουργείται από τα ίδια τα βλαστικά κύτταρα του ασθενούς, τα οποία “εκπαιδεύονται” στο εργαστήριο ώστε να σκοτώνουν επιλεκτικά τα καρκινικά κύτταρα. Πρέπει όμως να καταστεί σαφές ότι δεν χρησιμοποιούμε απευθείας βλαστοκύτταρα του ασθενούς, αλλά τα υποβάλλουμε σε γενετική τροποποίηση στο εργαστήριο, προτού τα εγχύσουμε στους καρκινοπαθείς. Η μέθοδος αυτή πρωτοδοκιμάστηκε στο μεταστατικό μελάνωμα, όπου, ωστόσο, τα οφέλη δεν ήταν τα προσδοκώμενα. Στη συνέχεια δοκιμάστηκε στις αιματολογικές νεοπλασίες με θεαματική έκβαση. Όταν δοκιμάζεις μια νέα θεραπεία σε “καταδικασμένους” ασθενείς και τους βλέπεις να συνέρχονται, η εξέλιξη αυτή αποτελεί ορόσημο στη μάχη με τον καρκίνο».

Ποια όμως είναι η διαφορά αυτής της μεθόδου από τις άλλες υπάρχουσες ανοσοθεραπείες, όπως είναι το nivolumab της BMS και το pembrolizumab της MSD, που ήδη έχουν εγκριθεί από τον Αμερικανικό και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων για την αντιμετώπιση του μεταστατικού μελανώματος και των καρκίνων του πνεύμονα και του παγκρέατος; Ο Έλληνας ειδικός εξηγεί πως οι τελευταίες αφορούν ανοσοθεραπευτικούς παράγοντες που αναπτύχθηκαν από φαρμακευτικές εταιρείες έτσι ώστε να ενεργοποιούν τα κύτταρα-φονείς, τα οποία διαθέτει από τη φύση του το ανοσοποιητικό σύστημα κάθε ανθρώπου. «Με αυτούς τους παράγοντες, την ελπιδοφόρα νέα τεχνική και τις στοχευμένες θεραπείες, που μπλοκάρουν ένα κεντρικό βιολογικό “μονοπάτι” στη ζωή του καρκινικού κυττάρου, ευελπιστούμε πως θα νικήσουμε τελικά τον πόλεμο με τον καρκίνο» καταλήγει ο ειδικός.