Το αντιδημοκρατικό τόξο

Η φράση «τα κόμματα του συνταγματικού τόξου» αποδίδεται στον Ευάγγελο Βενιζέλο, ο οποίος τη χρησιμοποίησε για να αναδείξει την απομόνωση της Χρυσής Αυγής και να την αντιδιαστείλει από όλα τα υπόλοιπα κόμματα. Στην εποχή που διατυπώθηκε η φράση, εξυπηρέτησε την ανάγκη της απομόνωσης του μορφώματος και επιδίωξε τη συσπείρωση όλων των δυνάμεων της χώρας εναντίον της Χρυσής Αυγής.

Ο συνταγματολόγος Κώστας Μποτόπουλος έγραψε ότι το συνταγματικό τόξο δεν είναι νομική αλλά πολιτική - δημοσιογραφική έννοια και ότι σε αυτό συμπεριλαμβάνονται όλες οι δυνάμεις οι οποίες έμπρακτα τηρούν τους κανόνες λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος και δεν καταφεύγουν σε λόγο ή πράξεις συντήρησης της βίας και μετατροπής της πολιτικής και κοινωνικής διαπάλης σε σύγκρουση με αθέμιτα μέσα. Υπό αυτή την έννοια, δεν εξαίρεσε ούτε το ΚΚΕ.

Επεκτείνοντας λίγο περισσότερο τη συζήτηση, μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι η Χρυσή Αυγή δεν καταδικάστηκε για τις ιδέες και τα πιστεύω της, παρά για συγκεκριμένες ποινικά κολάσιμες πράξεις. Μέχρι την ύστατη ώρα, ως δημοκρατικά εκλεγμένο κόμμα, άσκησε τις αρμοδιότητές της. Η δημοκρατία μας δεν αποκλείει κανέναν, ακόμη και όταν ο ίδιος διακηρύσσει την επιθυμία του να την καταλύσει. Τιμωρεί όμως τις πράξεις. Στη δική μας χώρα, τα κομμουνιστικά κόμματα δεν απαγορεύονται, όπως σήμερα συμβαίνει σε άλλες χώρες. Στη χώρα μας, οι ηττημένοι του Εμφυλίου αποκαταστάθηκαν τάχιστα μέσα σε μία γενιά.

Η τρέχουσα επικαιρότητα έρχεται να μας τα θυμίσει όλα αυτά, με μια μάλλον απροσδόκητη αιτία: την αναταραχή στα πανεπιστήμια. Στην πραγματικότητα, με αιτία τον διακηρυγμένο, από πολύ καιρό πριν, πόλεμο αντικοινοβουλευτικών και αντιδημοκρατικών δυνάμεων απέναντι στην ελληνική δημοκρατία, την ελεύθερη παιδεία και την κοινή λογική.

Ο πόλεμος ξεκίνησε με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και τις αλυσίδες που έβαζαν διάφοροι περίεργοι στην ΑΣΟΕΕ. Συνεχίστηκε με την κατάληψη της Πρυτανείας του ΑΠΘ και τη σαφή υποστήριξη του τρομοκράτη, με συμπαράσταση και κοινοβουλευτικών δυνάμεων. Εξελίσσεται σήμερα με αφορμή την εκκένωση της κατάληψης στο Βιολογικό του ΑΠΘ και τον ανταρτοπόλεμο που εξαπέλυσαν οι ίδιες αντιδημοκρατικές δυνάμεις, πάλι με κοινοβουλευτική υποστήριξη.

Είναι πλέον ξεκάθαρο ότι πρόκειται για οργανωμένο πόλεμο απέναντι στη δημοκρατία και τους θεσμούς της. Μπορεί να διεξάγεται από μειοψηφία, αλλά οι διαστάσεις του «πολέμου» επεκτείνονται και μεγεθύνονται, διότι δυνάμεις του λεγόμενου συνταγματικού τόξου εμφανίζονται απροκάλυπτα να στηρίζουν εχθρούς της δημοκρατίας, οι οποίοι δρουν παράνομα.

Οφείλουμε συνεπώς να λάβουμε καθαρή θέση απέναντι στα φαινόμενα. Όχι σε αυτά της βίας και των τραμπουκισμών των κουκουλοφόρων, αλλά της ιδεολογικής και πολιτικής κάλυψης που προσφέρεται από τις δυνάμεις του «συνταγματικού τόξου».

Όταν κάποιος δηλώνει αντιφασίστας, δεν καθίσταται αυτομάτως δημοκράτης. Μπορεί να είναι απλώς οπαδός του κομμουνισμού, ο οποίος δεν συγκαταλέγεται στις δημοκρατικές ιδεολογίες και στην πραγματικότητα αναπτύχθηκε, οπουδήποτε στον κόσμο, ως το άλλο άκρο του φασισμού. Ολιγαρχία, σκληρή καταπίεση και εξόντωση, χωρίς προσχήματα κάθε αντιφρονούντα.

Όταν κάποιος δηλώνει «αριστερός», οφείλει να δηλώσει και τι ακριβώς είναι αυτό. Παραδοσιακά, ο κομμουνισμός συγκαταλεγόταν, στην πολιτική αργκό, στην Αριστερά. Τι πρεσβεύει σήμερα η Αριστερά; Είναι η «Αριστερά» μια νέα ιδεολογική πλατφόρμα, η οποία αποδέχεται τη δημοκρατία και τους θεσμούς της και διαφέρει από τον κομμουνισμό; 

Μια εύκολη, αλλά καθόλου αθώα, υπονόμευση της δημοκρατίας, γίνεται με την απόδοση της ρετσινιάς του «φασίστα» σε καθιερωμένους θεσμούς της δημοκρατίας: τις δυνάμεις της τάξης, στο κόμμα που κυβερνά, σε θεσμούς του κράτους. Υπόρρητος στόχος, η απονομιμοποίηση, στο όνομα μιας δήθεν υπεράσπισης δικαιωμάτων, τα οποία όμως δεν έχουν καμία απολύτως αξία, όταν οι δυνάμεις της αναρχίας σπάζουν και χτυπούν, κουκουλωμένες και οπλισμένες με στειλιάρια. Απώτερος στόχος η ασυδοσία.

Οφείλουμε να πούμε τα πράγματα, ωμά, με το όνομά τους: όποιος υποστηρίζει καταλήψεις, κοντάρια, βιαιοπραγίες και του φταίει και η αστυνομία επειδή τα αντιμετωπίζει, αμφισβητεί τον πυρήνα της Δημοκρατίας. Δημοκρατία χωρίς τάξη και ασφάλεια δεν νοείται. Δημοκρατία δεν είναι το ακαταδίωκτο και η ασυδοσία αριστερών και λοιπών απροσδιόριστων δυνάμεων. Όλοι οφείλουν να σέβονται το κράτος, τους νόμους και το δικαίωμα κάθε εκλεγμένης κυβέρνησης να διοικεί τη χώρα. Άβατα δεν νοούνται.

Στα πανεπιστήμια έχει επικεντρωθεί η ύστατη μάχη του παρακράτους (βαριά η λέξη, αλλά όχι μακριά από την πραγματικότητα) που ξεψυχά. Στο πλαίσιο αυτό θα χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα, δήθεν κουφαθέντος από κροτίδα φοιτητή περιλαμβανομένου, οποίος δίνει τηλεοπτική συνέντευξη, παρούσης της μαμάς του. Για κάποια άλλα πράγματα δήλωναν οι γονείς μας περήφανοι κάποτε.

Δεν νοείται δημοκρατικό κόμμα να υποστηρίζει κουκουλοφόρους, κοντάρια και άβατα. Αν θέλουμε να μιλάμε στο εξής για κόμματα του δημοκρατικού τόξου, οφείλουμε να είμαστε προσεκτικοί: Στηρίζουν αυτά τα κόμματα τους κουκουλοφόρους και τους κονταροφόρους; Αν ναι, δεν ανήκουν στο δημοκρατικό τόξο. Και τούτο δεν αλλάζει αν ανακράξουν «η χούντα δεν τέλειωσε το ’73» ούτε «η χούντα του Μητσοτάκη».

Κάποια στιγμή, η χώρα αυτή πρέπει να αποφασίσει πού ανήκει. Κι επειδή η χώρα είναι το σύνταγμα, τα σύνορα και οι πολίτες της, κυρίως αυτοί, στο αντιδημοκρατικό τόξο ανήκει ο καθένας από εμάς που παρατηρεί αυτή την κατάσταση, που την ανέχεται και δεν αντιδρά. Που δεν καταψηφίζει τον κάθε επιτήδειο που, ψευδόμενος, έρχεται να υπερασπιστεί άνομα συμφέροντα και θολές καταστάσεις. Που αφήνει τον κάθε τιποτένιο να «πουλά» δημοκρατία, την ίδια ώρα που την ποδοπατά.

Αν η παιδεία είναι η βάση της προόδου μας, η «μάχη» στο ΑΠΘ είναι το πρόκριμα. Αν επεκτείνουμε, θα δούμε ότι σχεδόν με ανάλογες συμπεριφορές και αιτιολογίες, οι ίδιες αντιδημοκρατικές δυνάμεις κακοχαρακτηρίζουν και τη δική μας ηγεσία και την ηγεσία του δυτικού κόσμου και τη δυτική δημοκρατία, αποδίδοντας «ρετσινιές», χωρίς όμως να προτείνουν ανοιχτά οτιδήποτε άλλο, αλλά και χωρίς να μεταναστεύουν! Έμμεσα και πονηρά, για να επεκταθούμε στην επικαιρότητα, καθαγιάζουν και τη ρωσική εισβολή και ξεπλένουν τον ανατολικό γείτονα. 

Η μεθοδολογία του αντιδημοκρατικού τόξου, με πλήρη ανάπτυξη εδώ και δεκαετίες στα άβατα των πανεπιστημίων, επιχειρεί να επεκταθεί στους λοιπούς τομείς της ζωής της χώρας. Η συνειδητή ψήφος μπορεί και πρέπει να το εξαφανίσει.