«Παρέλαση» και απαντήσεις «αιωνίων» στην Κωνσταντινούπολη

Ως συνήθως, ο Παναθηναϊκός και ο Ολυμπιακός μπήκαν με οπαδικό ενθουσιασμό στη νέα χρονιά επειδή οι πρόεδροι έκαναν «μεταγραφάρες». Η πραγματικότητα βέβαια είναι πως σε σχέση με τους βασικούς ανταγωνιστές τους, δηλαδή όσους φιλοδοξούν να βρεθούν στο φάιναλ φορ, οπισθοχώρησαν σε επίπεδο ατομικής και συνολικής ποιότητας του ρόστερ.

Όπως επίσης συνηθίζεται, τον αρχικό ενθουσιασμό διαδέχτηκαν η απογοήτευση και η ισοπεδωτική κριτική. Για τον Ολυμπιακό επειδή έχασε στο ΣΕΦ το ντέρμπι πρωταθλήματος με τον Παναθηναϊκό, στη συνέχεια ισορρόπησε χάρη στο πολύ καλό ξεκίνημα στην Ευρωλίγκα, για να ακολουθήσει νέα ισοπέδωση μετά τις ήττες από την Μπαρτσελόνα και, κυρίως, τη δεύτερη ήττα από τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ, αυτή τη φορά για την Ευρωλίγκα. Για τον Παναθηναϊκό ο λόγος της ισοπεδωτικής κριτικής είχε να κάνει με την κάκιστη εκτός έδρας παρουσία του στην Ευρωλίγκα (σε Βαρκελώνη και Μόσχα), επειδή έμοιαζε με ευθεία συνέχεια της περσινής σεζόν και γενικότερα των τελευταίων ετών, άρα θεωρητικά προσδιόριζε και ανάλογη πορεία στην Ευρωλίγκα, ήτοι για μία ακόμη χρονιά εκτός φάιναλ φορ. Κοινή συνισταμένη επίσης για τους δύο «αιωνίους» αντιπάλους η έντονη αμφισβήτηση των νέων παικτών και «φυσικά» των δύο προπονητών, που… δεν κάνουν.

Για τον Ολυμπιακό η συσσωρευμένη πίεση εκτονώθηκε σε ένα παιχνίδι, μέσω… έκρηξης. Όχι σε όποιο κι όποιο παιχνίδι, αλλά κόντρα στην πρωταθλήτρια Ευρώπης Φενέρμπαχτσε μέσα στο σπίτι της, εκεί όπου πριν από λίγους μήνες έχασε εύκολα στον τελικό της Ευρωλίγκας. Ήταν σαφές πως οι παίκτες του Ολυμπιακού, όπως και ο Σφαιρόπουλος, ήταν πεισμωμένοι για απαντήσεις και ο τρόπος με τον οποίο τις έδωσαν ήταν εκκωφαντικός. Η απόδοσή τους στο δεύτερο ημίχρονο και μέχρι το τελευταίο δίλεπτο της κανονικής περιόδου ήταν σεμιναριακού επιπέδου, οι «ερυθρόλευκοι» έμοιαζαν να είναι παντού και έκαναν τα πάντα σωστά. Ακόμη περισσότερο, το επανέλαβαν στην παράταση παρά την ψυχρολουσία της αποτυχίας τους να κερδίσουν στον κανονικό χρόνο του αγώνα μετά από τέτοια απόδοση. Ανατροπή στην ανατροπή εις διπλούν και ο Ολυμπιακός έπεισε και τον πιο δύσπιστο από τους οπαδούς του για το πόσο ψηλό είναι το ταβάνι της φετινής ομάδας. Και δεν έχει επιστρέψει καν ο Σπανούλης.

Οι απαντήσεις του Παναθηναϊκού δόθηκαν σε μεγαλύτερη διάρκεια και με κλιμακούμενη ένταση. Αρχικά νίκησαν την πρωταθλήτρια Ευρώπης Φενέρμπαχτσε στο ΟΑΚΑ με μπάζερ μπίτερ του Παππά. Στη συνέχεια πέρασαν (και πάλι) από το ΣΕΦ. Την περασμένη Τρίτη διέλυσαν, πιάνοντας τρομερή απόδοση, τη μέχρι πρότινος (σχεδόν, καθώς υπήρξε και το ΣΕΦ) ασταμάτητη Χίμκι στο ΟΑΚΑ. Ανάλογα επιτεύγματα βέβαια είχαν να επιδείξουν και πέρυσι, έλειπε κάτι ακόμη για να πειστούν οι δύσπιστοι ότι φέτος υπάρχουν βάσιμες ελπίδες να είναι η χρονιά της επιστροφής στο φάιναλ φορ, για πρώτη φορά από το τέλος της εποχής Ομπράντοβιτς. Αυτό το κάτι ήταν η νίκη επί της φορμαρισμένης Αναντολού Εφές στην Κωνσταντινούπολη, όπου ο Παναθηναϊκός καθοδηγούμενος από έναν απίστευτο Καλάθη πέρασε με 82-81, επίσης με ανατροπή στην ανατροπή των Τούρκων, δίνοντας έτσι ακόμη μεγαλύτερη αξία στη νίκη του.

Τόσο ο Ολυμπιακός όσο και ο Παναθηναϊκός δεν κινήθηκαν στο μεταγραφικό παζάρι τόσο εντυπωσιακά όσο οι αντίπαλοί τους. Καταφέρνουν όμως να βρουν λύσεις εκ των έσω. Ο Παπανικολάου πάει για χρονιά-ορόσημο στην καριέρα του. Ο Καλάθης κάνει απίστευτα πράγματα. Πέρα από τη γεμάτη στατιστική του, δείχνει στο καλύτερο πνευματικά στάδιο της μέχρι τώρα καριέρας του. Παίρνει τις σωστές αποφάσεις κάθε στιγμή του παιχνιδιού, κουμαντάρει ιδανικά τον ρυθμό της ομάδας του και του παιχνιδιού, έχει αποβάλει το άγχος του τρίποντου που συχνά πυκνά του αφήνουν οι αντίπαλες άμυνες. Και ακριβώς επειδή δεν νιώθει αναγκασμένος να πάρει το τρίποντο για να αποδείξει ότι κακώς τον αφήνουν να σουτάρει, έχουν αρχίσει και να μετανιώνουν την επιλογή τους να τον αφήνουν. Στην Κωνσταντινούπολη πέτυχε τους 13 από τους τελευταίους 15 πόντους της ομάδας του. Πάνω απ’ όλα, όμως, οι δύο ομάδες φέρουν ξεκάθαρη πάνω τους τη σφραγίδα των προπονητών τους. Του Σφαιρόπουλου και του Πασκουάλ, που… δεν κάνουν. Έχουν ξεκάθαρο στυλ παιχνιδιού και αγωνιστική φιλοσοφία, ξεκάθαρους ρόλους, δεν είναι δογματικοί όταν μια επιλογή αποδεικνύεται λάθος (π.χ. ο παραγκωνισμός του Αντετοκούνμπο για τον Πασκουάλ), έχουν αρχίσει και παίρνουν ό,τι μπορούν να δώσουν και οι νεοφερμένοι, οι οποίοι στο ξεκίνημα έδειχναν εκτός κλίματος αλλά πλέον κάνουν, κατά περίπτωση, τη διαφορά.

Ο δρόμος είναι μακρύς ακόμη, αλλά Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι. Ακόμα κι αν οι ανταγωνιστές τους διαθέτουν υπεροπλία.