Ρεάλ Μαδρίτης: Όταν δεν σέβεσαι, το ποδόσφαιρο τιμωρεί

H Ρεάλ Μαδρίτης πέρασε ένα καλοκαίρι απαξιώνοντας έμπρακτα τους δύο ηγέτες της: τον προπονητή που την οδήγησε στο ανεπανάληπτο της κατάκτησης τριών διαδοχικών Champions League, τον Ζινεντίν Ζιντάν, και τον εντός αγωνιστικού χώρου ηγέτη της για σχεδόν μία δεκαετία, τον Κριστιάνο Ρονάλντο, που κατέκτησε με τη Ρεάλ τέσσερα Champions League και δύο πρωταθλήματα, με τη συνεισφορά του ανά σεζόν να υπολογίζεται σε τουλάχιστον 60 γκολ (που σκόραρε ο ίδιος, έδωσε ασίστ ή προκάλεσε γενικότερα με το παιχνίδι του), πάντα παρόντα στα δύσκολα και το ιδανικό παράδειγμα θέλησης και ασταμάτητης δουλειάς για τους συμπαίκτες του.

Όταν αποχωρούν ταυτόχρονα ο Ζιντάν και ο Ρονάλντο, προφανώς και δεν μπορούν να αντικατασταθούν από τον Λοπετέγκι –που μέχρι τότε είχε αναλάβει δύο συλλόγους (Ράγιο Βαγεκάνο και Πόρτο) και την Εθνική Ισπανίας, αποχωρώντας λίγο πριν ξεκινήσει το Μουντιάλ για να αναλάβει τη Ρεάλ– και τον… κανέναν, εφόσον η Ρεάλ απέκτησε κάποιους νεαρούς το καλοκαίρι και μοναδικό παγκόσμιας κλάσης τον τερματοφύλακα Κουρτουά. Το να μην προσπαθείς έστω να τους αντικαταστήσεις επάξια δείχνει ότι δεν αναγνωρίζεις τη συνεισφορά τους στη δημιουργία της ομάδας που πέτυχε ό,τι καμία άλλη δεν κατάφερε στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Όχι μόνο έγινε η πρώτη που κατέκτησε δύο σερί σεζόν το Champions League αλλά το κατέκτησε και πάλι την επόμενη χρονιά. Και όταν δεν σέβεσαι, το ποδόσφαιρο διαχρονικά τιμωρεί.

Η Ρεάλ έχει ξεκινήσει τη σεζόν με τέσσερις νίκες και τέσσερις ήττες στο πρωτάθλημα στις 10 πρώτες αγωνιστικές, έχοντας σημειώσει 14 γκολ και έχοντας δεχτεί άλλα τόσα, με αποκορύφωμα την «πεντάρα», σχεδόν στο ρελαντί, από την χωρίς Μέσι Μπαρτσελόνα την προηγούμενη Κυριακή. Δέχεται γκολ και φάσεις απ’ όλους σε πρωτάθλημα και Champions League, όπου επίσης μετρά μία αναπάντεχη ήττα, από την ΤΣΣΚΑ στη Μόσχα. Και πλέον συνεχίζει με τον Σαντιάγκο Σολάρι στον πάγκο της, πρώην παίκτη της επί ημερών των πρώτων Galacticos και μέχρι πρότινος προπονητή της δεύτερης ομάδας της, της Καστίγια. Ο Σολάρι, βάσει ισπανικών κανονισμών, έχει 15 μέρες προθεσμία ως υπηρεσιακός προπονητής, μετά ή θα πρέπει να προσληφθεί ως πρώτος προπονητής ή να προχωρήσει σε άλλη λύση η Ρεάλ.

Έχοντας μόλις κατακτήσει το τρίτο διαδοχικό Champions League, με μια ομάδα όμως η οποία εμφανώς και συνολικά έφθινε, και από την οποία επιπλέον είχαν αποχωρήσει οι Ζιντάν και Ρονάλντο, η Ρεάλ είχε δύο δρόμους μπροστά της το καλοκαίρι. Πρώτον, να βάλει η ίδια τους τίτλους τέλους στη συγκεκριμένη ομάδα, προχωρώντας σε ανανέωση και χτίζοντας την επόμενη ομάδα της. Ράμος, Μαρτσέλο, Μόντριτς, Μπενζεμά, πέραν του ότι όλοι είναι 30+, έχουν υποστεί τρομερή καταπόνηση τα τελευταία χρόνια και αυτό βγαίνει και φέτος. Ο Ζιντάν, πέρα από την εξαιρετική διαχείριση παικτών, τόσο σε πνευματικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο φυσικής κατάστασης και φρεσκάδας μέσω του rotation, και το πολύ καλό κοουτσάρισμα που έκανε αυτά τα 2,5 χρόνια που βρέθηκε στον πάγκο της Ρεάλ, αποδείχθηκε ότι επέλεξε και την ιδανική στιγμή για να αποχωρήσει: ήξερε καλύτερα απ’ όλους τις ισορροπίες που είχαν διαμορφωθεί στα αποδυτήρια, αλλά και την αγωνιστική κατάσταση των παικτών ενόψει της επόμενης σεζόν. Ο Λοπετέγκι κλήθηκε να διαχειριστεί τους πιο καλομαθημένους, από κάθε άποψη, ποδοσφαιριστές στον κόσμο και μάλιστα προερχόμενους από ανεπανάληπτο θρίαμβο, αλλά και τρομερά καταπονημένους, χωρίς να διαθέτει το απαραίτητο ειδικό βάρος. Μια αδιέξοδη κατάσταση.

Ο δεύτερος δρόμος που θα μπορούσε να ακολουθήσει η Ρεάλ ήταν να αντικαταστήσει επάξια τους Ζιντάν και Ρονάλντο, κάνοντας αυτό που συνήθιζε στην προ Ζιντάν εποχή, δηλαδή να πάρει ό,τι καλύτερο υπάρχει στην αγορά, ώστε να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις να συνεχίσει από εκεί που το άφησε.

Η Ρεάλ επέλεξε τον τρίτο δρόμο, να κάνει ότι δεν συνέβη τίποτα. Ότι δεν έγινε και τίποτα που έφυγε ο Ζιντάν, ότι δεν έγινε και τίποτα που έφυγε ο Ρονάλντο, ότι δεν έγινε και τίποτα που η Ρεάλ κατέκτησε μεν πέρυσι το Champions League, αλλά στο πρωτάθλημα τερμάτισε 17 βαθμούς πίσω από την Μπαρτσελόνα. Το Champions League είναι στιγμές και όταν έχεις τους καλύτερους παίκτες του κόσμου και τόσο εκείνοι όσο και ο προπονητής ξέρουν τι κάνουν και το έχουν ξανακάνει, μπορούν και να το ξανακάνουν. Ο μαραθώνιος του πρωταθλήματος, όμως, αποτυπώνει την πραγματική εικόνα μιας ομάδας. Και το ποδόσφαιρο την τιμώρησε για την επιλογή του λάθος δρόμου.