Η επικίνδυνη μοναξιά ενός ολιγάρχη

Για όσους αναρωτιόντουσαν ποιο ήταν το πολιτικό κόστος που ο πρωθυπουργός διέρρεε ότι ήταν έτοιμος να επωμιστεί για την διακοπή του πρωταθλήματος, η απάντηση βρισκόταν στην απόφαση του Αν. Υπουργού αθλητισμού, στην οποία ως υπεύθυνος για την διακοπή κατονομαζόταν, ο κ. Σαββίδης.

“Η ως άνω διακοπή κρίθηκε απαραίτητη λόγω της αυξημένης αντιπαλότητας και το εξόχως τεταμένο κλίμα όπως διαμορφώθηκε με την εμφάνιση αξιωματούχου ομάδας και συγκεκριμένα του προέδρου της γηπεδούχου ΠΑΕ ΠΑΟΚ κου Σαββίδη, να οπλοφορεί”.

H απόφαση είχε συντακτικά προβλήματα, όμως το μήνυμα ήταν σαφές: Ο κ. Σαββίδης δεν απολαμβάνει πια της πολιτικής προστασίας, που απολάμβανε μέχρι τα χαράματα της Κυριακής, όταν άρθηκε η ποινή του ΠΑΟΚ από τον αγώνα με τον Ολυμπιακό, επειδή το Μαξίμου νόμιζε ότι έτσι θα εκτονωθεί η κατάσταση.

Λογικά ο κ. Σαββίδης το περίμενε, διότι δύο αναρτήσεις του γιου του προανήγγειλαν αποχώρηση. Χθες το πρωί είχε επικαλεστεί την υγεία του πατέρα του, το βράδυ ζήτησε να τιμωρηθούν αυτοί και όχι ο ΠΑΟΚ, υπαινισσόμενος σαφώς ότι η ταύτιση Σαββίδη -ΠΑΟΚ έχει παρέλθει.

Είναι προφανές ότι ο βαριά στιγματισμένος πλέον κ. Σαββίδης είναι δύσκολο να παραμείνει και η προαναγγελία θα μπορούσε να ισοδυναμεί με δημόσια πρόταση για συμβιβασμό. Αν είναι έτσι, είναι λευκή σημαία. Τέτοιες σημαίες δεν εκτιμά η πολιτική, ειδικά όταν διακρίνονται από μοναξιά και συνοδεύονται από σιωπή, τόσο του προτείνοντος, όσο και του payroll του.

Και για να γίνει σαφέστερο τι επίκειται, ας σημειώσουμε ότι χθες διατάχθηκε έρευνα για την κατάληψη της ΕΡΤ3 από οπαδούς του ΠΑΟΚ, πριν από μία εβδομάδα.

Όμως, παράλληλα αρχίζει το πολιτικό κόστος για τον πρωθυπουργό. Δεν είναι η εξυγίανση του ελληνικού ποδοσφαίρου, αλλά οι άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες τις οποίες ο κ. Σαββίδης “κέρδισε” κυρίως χάρη στην εύνοια του κράτους.

Η επιβίωση του ΠΑΟΚ, η πώληση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, η σωτηρία της ΣΕΚΑΠ, του Μακεδονία Παλάς, της Σουρωτής και άλλα πολλά.