ΣΥΡΙΖΑ: Αναζητούνται δυσαρεστημένοι

Δυσαρέσκεια προκάλεσαν στον ΣΥΡΙΖΑ οι δύο τελευταίες δημοσκοπήσεις του 2020, της MRB για το Star και της Pulse για τον ΣΚΑΪ, στις οποίες, παρά το γεγονός ότι το κόμμα εμφανίζεται να καλύπτει ένα κομμάτι των απωλειών που είχε μέσα στον χρόνο, η σκληρή κριτική του δεν δείχνει να αγγίζει τις ανησυχίες της κοινωνίας.

Στη χειρότερη για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εκδοχή τους, οι δημοσκοπήσεις το έδειχναν να χάνει περίπου έναν στους τρεις ψηφοφόρους, ενώ στην εκδοχή που καταγράφηκε στο τέλος της χρονιάς αυτό μειώθηκε στον έναν στους τέσσερις περίπου.

Η δυσαρέσκεια για τον ΣΥΡΙΖΑ προκύπτει από το γεγονός ότι η ΝΔ διατηρείται σε ποσοστά ανάλογα με αυτά των εθνικών εκλογών του Ιουλίου 2019, γεγονός που σημαίνει ότι με αναγωγή θα ήταν σαφώς μεγαλύτερα ποσοστά.

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι στην ερώτηση της Pulse για το ποιος θα διαχειριζόταν καλύτερα επιμέρους θέματα, η κυβέρνηση διατηρείται σταθερά πάνω από το εκλογικό της ποσοστό, δηλαδή πάνω από 40%, και ο ΣΥΡΙΖΑ κάτω από το δημοσκοπικό του ποσοστό, δηλαδή κάτω από 23%. Συνολικά η ΝΔ βρίσκεται πάνω από το 40%, υπερτερώντας του ΣΥΡΙΖΑ κατά σχεδόν 20 μονάδες σε όλες τις κατηγορίες.

Ακόμη και στην οικονομία, η οποία είναι σε εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση και στην έρευνα της MRB ένας στους δύο θεωρεί ότι τα οικονομικά του το 2021 θα επιδεινωθούν, μόλις το 23% δηλώνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα τα διαχειριζόταν καλύτερα έναντι 41% που απαντά «η ΝΔ».

Το ίδιο ποσοστό απαντά ο ΣΥΡΙΖΑ και στην ερώτηση για τη διαχείριση της πανδημίας, την ώρα που ο καθημερινός αριθμός των νεκρών υπερέβαινε τους 100.

Στον ΣΥΡΙΖΑ προσπαθούν να ερμηνεύσουν αν η μικρή άνοδος που καταγράφεται πρέπει να συνδυαστεί με την ενίσχυση των αντιπολιτευτικών τόνων, όπως καταγράφηκαν από τις δημόσιες παρεμβάσεις του κ. Τσίπρα, ο οποίος στην επιστολή του για την ενίσχυση των ελέγχων από το Ελεγκτικό Συνέδριο καταλογίζει στην κυβέρνηση «αποτυχία» και «διαφθορά».

«Η ανεπάρκεια των δημόσιων πολιτικών δεν οφείλεται μόνο σε φαινόμενα διαφθοράς, αλλά και στην αποτυχία της κυβέρνησης να αξιοποιήσει και διαχειριστεί αποτελεσματικά τους δημόσιους πόρους» ανέφερε ο κ. Τσίπρας στην επιστολή με την οποία ζητούσε από τον πρόεδρο της Βουλής να ζητήσει από τον πρόεδρο του Ελεγκτικού Συνεδρίου περισσότερους ελέγχους στα δημοσιονομικά.

Αυτό το κλίμα «αποτυχίας» αποτυπώθηκε και στην «Αυγή», η οποία είχε πρωτοσέλιδα με τη λέξη «Ζόφος» στις 17 Δεκεμβρίου και «ΠαΝΔημία αναισθησίας» στις 18 του μήνα. Όμως η ανάδειξη της αποτυχίας της κυβέρνησης σε βασική παράμετρο του δημόσιου λόγου του ΣΥΡΙΖΑ δεν περνάει στην κοινή γνώμη, η οποία δείχνει να μην έχει πειστεί ότι στην αντιμετώπιση της πανδημίας απαιτείται απλώς «η ενίσχυση του ΕΣΥ», την οποία επαναλαμβάνει μονίμως ο ΣΥΡΙΖΑ και για την οποία καταλογίζει στην κυβέρνηση ότι δεν δίνει για λόγους ιδεολογικής απέχθειας προς τον θεσμό.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις δημοσκόπων και αναλυτών πολιτικής συμπεριφοράς, το τέλος του χρόνου δείχνει σαν η κοινή γνώμη να έχει ενσωματώσει στη σκέψη της την πανδημία όχι ως εξαίρεση αλλά ως μόνιμη πλέον παράμετρο της καθημερινότητάς μας και εκεί χρειάζονται πολύ πιο συγκεκριμένες απαντήσεις και προτάσεις. Η επιμονή, για παράδειγμα, στην επίταξη των ιδιωτικών κλινικών δεν απέδωσε στον ΣΥΡΙΖΑ τα πολιτικά οφέλη από την ανάδειξη της πρόσδεσης της κυβέρνησης στα συμφέροντα των κλινικαρχών και αποσύρθηκε ως επιχείρημα. Ανάλογη εικόνα παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ και στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό στη Βουλή, στην οποία οι βουλευτές του δεν μιλούσαν για τα μεγέθη του προϋπολογισμού αλλά για τη γενική εικόνα της κυβέρνησης.

Εκείνο που προσπαθούν να διερευνήσουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι αν αποτυπώνονται στις δημοσκοπήσεις οι εξελίξεις αναφορικά με την εξοχική κατοικία του κ. Τσίπρα στα Λεγραινά, η οποία υπονόμευσε την εικόνα που ο αρχηγός του κόμματος έχει καλλιεργήσει για τον εαυτό του.

Δημοσκόπος ο οποίος έχει πραγματοποιήσει πρόσφατες έρευνες σχολίαζε στην F.S. ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, τον οποίο η κοινή γνώμη δεν θέλει για πρωθυπουργό, και σε αυτό το πλαίσιο εντάσσουν τόσο το άνοιγμά του στην κ. Γεννηματά όσο και τον διάλογό του με τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του Κινήματος Αλλαγής, Ανδρέα Λοβέρδο, ο οποίος είχε δηλώσει ότι όταν τον παρέπεμπαν για τη Novartis είχε σκεφτεί να τον δείρει.

Όμως, παρά το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας υστερεί του κ. Μητσοτάκη στην καταλληλότητα για πρωθυπουργία από τα μέσα του 2016, δεν υπάρχει απάντηση στο ποιος θα μπορούσε να διατηρήσει ενιαίο αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος περιλαμβάνει από τη «δεξιά τάση» του Βασίλη Κόκκαλη μέχρι τις αριστερές απόψεις του Ευκλείδη Τσακαλώτου, ο οποίος στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό είχε την πιο επιθετική τακτική απέναντι στον διάδοχό του στο υπουργείο Οικονομικών, Χρήστο Σταϊκούρα.

Βουλευτές της συμπολίτευσης έλεγαν ότι αδυνατούν να προσδιορίσουν αν η πηγή του εκνευρισμού του κ. Τσακαλώτου ήταν ο προϋπολογισμός ή οι εσωτερικές ανακατατάξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και ο χαρακτηρισμός του ως εκσυγχρονιστή, τον οποίο προσπαθεί να διαψεύσει με επιθέσεις στην κυβέρνηση της ΝΔ.

Είναι προφανές ότι, όπως και το 2014, ο κ. Τσίπρας προσπαθεί να συλλέξει στον ΣΥΡΙΖΑ ό,τι διαφωνεί και, κυρίως, ό,τι δυσαρεστείται από τις πολιτικές της κυβέρνησης. Ανάμεσα σε αυτούς είναι και οι αρνητές του εμβολίου, καθώς μόνο το 1/3 των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται αποφασισμένο να κάνει το εμβόλιο.

Στην πρόθεση του κόμματος να καλύψει αυτό το τμήμα, το οποίο πλαγιοκοπεί και η Ελληνική Λύση, που έχει σαφή θέση κατά του εμβολίου, αποδίδεται και η τοποθέτηση του πρώην αναπληρωτή υπουργού Υγείας, Παύλου Πολάκη, σύμφωνα με την οποία η κυβέρνηση έπρεπε να δώσει προτεραιότητα στα φάρμακα και όχι στο εμβόλιο.

Η κίνηση του κ. Πολάκη θεωρείται αμφίβολο αν μπορεί να ρίξει γέφυρες στους αρνητές, αν συνεχιστεί, όμως, μπορεί να κόψει τις γέφυρες με τους υποστηρικτές του εμβολίου.

Πολιτικός αναλυτής σχολίαζε ότι το κύριο πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ σήμερα είναι ότι αδυνατεί να απαντήσει πειστικά στις δύο λέξεις που κατά την έρευνα της MRB περιγράφουν καλύτερα την κατάσταση στην Ελλάδα και αυτές είναι ο «φόβος» (54%) και η «ελπίδα» (37%). Ο φόβος συσπειρώνει τους πολίτες γύρω από αυτόν που κυβέρνα και την ελπίδα θα τη διαχειριστεί η κυβέρνηση, αίτημα για αλλαγή της οποίας δεν υπάρχει, οπότε είναι εύλογο η αντιπολίτευση να ποντάρει στην αποτυχία. Αλλά αυτή δεν θα κριθεί με υποκειμενικά χαρακτηριστικά και τα πρωτοσέλιδα της «Αυγής».