Μας πνίγει η έλλειψη ρευστού ενώ η ευρωπαϊκή οικονομία κολυμπάει στο χρήμα

Χρηματοδότηση της δυναμικής ανάπτυξης με εφαρμογή των φορολογικών προτάσεων Μητσοτάκη, πέντε ανατροπές και πέντε διορθωτικές κινήσεις.

Η ελληνική οικονομία έχει μπει, με μεγάλη καθυστέρηση, σε φάση αβέβαιης ανάπτυξης. Εξαιτίας του αποτυχημένου πειράματος Τσίπρα-Βαρουφάκη χάσαμε τη διετία 2015-2016, στη διάρκεια της οποίας θα είχαμε, με βάση τις εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αύξηση 5%-6% του ΑΕΠ, αλλά τώρα επανερχόμαστε σε περίοδο αύξησης του ΑΕΠ.

Υπάρχουν όμως σοβαρά προβλήματα τα οποία εμποδίζουν το πέρασμα από την επιστροφή στην αύξηση του ΑΕΠ σε μια περίοδο σταθερής και εξαιρετικά δυναμικής ανάπτυξης, η οποία θα δημιουργήσει εκατοντάδες χιλιάδες καλά αμειβόμενες θέσεις πλήρους απασχόλησης και θα κάνει λιγότερο δύσκολη τη διαχείριση του δημόσιου χρέους.

Ένα από τα βασικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι η εξασθένηση του τραπεζικού συστήματος εξαιτίας όσων συνέβησαν το 2015, που κάνει πιο σύνθετη έως αδύνατη τη χρηματοδότηση της αναπτυξιακής προσπάθειας. Επίσης αρνητικό ρόλο παίζει το γεγονός ότι έχουμε μείνει πολύ πίσω σε σχέση με τους Ευρωπαίους εταίρους, που είναι ταυτόχρονα και ανταγωνιστές μας. Η Ευρωζώνη και η Ε.Ε. στο σύνολό της βρίσκονται στον πέμπτο χρόνο σταθερής οικονομικής ανάπτυξης, ενώ θα πρέπει να υπερδιπλασιάσουμε τις επενδύσεις, ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, για να τις φτάσουμε στο επίπεδο της Ευρωζώνης, πάνω από το 20% του ΑΕΠ, και να αρχίσουμε να καλύπτουμε το χαμένο έδαφος.

Φορολογική μεταρρύθμιση

Πρέπει να πιστέψουμε στην αναγκαιότητα της φορολογικής μεταρρύθμισης, να βρούμε τα αναγκαία ισοδύναμα μέτρα και να συνεννοηθούμε με τους Ευρωπαίους εταίρους και πιστωτές για να την προωθήσουμε.

Ο πρόεδρος της ΝΔ κ. Μητσοτάκης συνόψισε από το βήμα της ΔΕΘ τις αναγκαίες αλλαγές στη φορολογία ως εξής: Μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 30% μέσα σε δύο χρόνια, μείωση της φορολογίας των κερδών των επιχειρήσεων από το 29% στο 20%, μείωση του φόρου στα μερίσματα στο 5%, υπεραποσβέσεις για επενδύσεις κεφαλαίου, μεταφορά φορολογικών ζημιών για περίοδο 10 ετών, φορολογικά κίνητρα για επενδύσεις σε έρευνα και καινοτομία και επιπλέον μείωση της φορολογίας ανάλογα με τις θέσεις που δημιουργούνται.

Η μείωση της φορολογίας είναι αναγκαία προϋπόθεση για την αυτοχρηματοδότηση της αναπτυξιακής διαδικασίας. Μια ματιά στην τελευταία έρευνα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ για τη διεθνή ανταγωνιστικότητα δείχνει ότι αν δεν κινηθούμε προς την κατεύθυνση που περιγράφει ο κ. Μητσοτάκης είμαστε οικονομικά καταδικασμένοι. Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, το οποίο οργανώνει το συνέδριο στο Νταβός και επηρεάζει την κρίση των επενδυτών, κατατάσσει την Ελλάδα στην 136η θέση επί συνόλου 137 χωρών σε ό,τι αφορά την επίδραση της φορολογίας ως κινήτρου για τη δημιουργία απασχόλησης και στην τελευταία θέση μεταξύ 137 χωρών ως προς το εάν η φορολογία αποτελεί κίνητρο για επενδύσεις. Η Ιρλανδία βγήκε με άριστα από το πρόγραμμα-μνημόνιο και σπάει ρεκόρ οικονομικής ανάπτυξης επειδή κράτησε, παρά τις πιέσεις, τον συντελεστή φορολογίας των κερδών των επιχειρήσεων στο 12,5%, ενώ προχώρησε και σε ειδικές συμφωνίες με πολυεθνικές, ιδιαίτερα στον χώρο της ψηφιακής οικονομίας, με τις οποίες τους έδωσε πρόσθετα φορολογικά προνόμια, τα οποία ελέγχονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή –χαρακτηριστική η περίπτωση της Apple– γιατί μπορεί να έχουν χαρακτήρα κρατικών επιδοτήσεων.

Η Ε.Ε. είναι ένας χώρος αδυσώπητου φορολογικού ανταγωνισμού και όσο διατηρούμε τη φορολογία των επιχειρήσεων σε απαράδεκτα υψηλά επίπεδα, οργανώνουμε τη συλλογική οικονομική αυτοκτονία μας.

Μεγάλες ανατροπές

Η δραστική μείωση της φορολογίας είναι αναγκαία προϋπόθεση για να μπούμε σε περίοδο σταθερής και δυναμικής ανάπτυξης, δεν αρκεί όμως για τη χρηματοδότηση της αναπτυξιακής διαδικασίας. Επιβάλλεται να επιχειρήσουμε πέντε μεγάλες ανατροπές, χωρίς φυσικά να είναι εξασφαλισμένο ότι θα επιτύχουμε όλους τους στόχους και μάλιστα γρήγορα.

Πρώτη ανατροπή είναι η κινητοποίηση του προέδρου της ΕΚΤ κ. Ντράγκι στην κατεύθυνση της επιπλέον στήριξης/διευκόλυνσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος με δημιουργικούς τρόπους, ανάλογους με εκείνους που εφαρμόστηκαν για τις ιταλικές τράπεζες.

Οι ελληνικές τράπεζες δεν μπορούν να διαχειριστούν μόνες τους, και μάλιστα γρήγορα, την κρίση των κόκκινων δανείων χωρίς να υπάρξουν δυναμικές πολιτικές και κοινωνικές αντιδράσεις. Χρειαζόμαστε, λοιπόν, εδώ και τώρα μια τραπεζική διπλωματία κορυφής, την οποία κατά την άποψή μου η κυβέρνηση πρέπει να αναθέσει στον πρώην πρωθυπουργό και πρώην αντιπρόεδρο της ΕΚΤ κ. Παπαδήμο, για να παίξει ο Ντράγκι και το ελληνικό χαρτί.

Η δεύτερη ανατροπή έχει σχέση με την πρώτη και αφορά τη γρήγορη ένταξη των ελληνικών ομολόγων του Δημοσίου αλλά και του ιδιωτικού τομέα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Με τον ρυθμό που κινούνται τα πράγματα, θα μπούμε στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης προς τη λήξη του ή μετά τη λήξη του, κατά συνέπεια δεν θα μπορέσουμε να το αξιοποιήσουμε για τη χρηματοδότηση του χρέους και της ελληνικής οικονομίας με ανταγωνιστικά επιτόκια.

Η τρίτη ανατροπή είναι η αντικατάσταση της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας από κορυφαίους εκπροσώπους της εμπορικής ναυτιλίας οι οποίοι έχουν αποδείξει την εθνική και κοινωνική τους ευαισθησία και δεν έχουν σκοτεινό επαγγελματικό παρελθόν, με στόχο να αξιοποιήσουμε τις ευκαιρίες που μας δίνει το Brexit και να μετατρέψουμε τον Πειραιά σε πανίσχυρο ναυτιλιακό κέντρο, στο πλαίσιο της μετα-Brexit ναυτιλιακής πολιτικής της Ε.Ε. Πρέπει να κινηθούμε προς αυτή την κατεύθυνση, γιατί αν δεν το κάνουμε οι Βρετανοί θα προχωρήσουν μετά το Brexit σε φορολογικό dumping και στην προσφορά προνομίων προκειμένου να παραμείνει το City ισχυρό χρηματοπιστωτικό αλλά και ναυτιλιακό κέντρο.

Η τέταρτη ανατροπή που χρειαζόμαστε είναι η αύξηση των ιδίων πόρων της Ε.Ε. τουλάχιστον κατά 50%, στο 1,5% του συνολικού ΑΕΠ, για να υπάρξουν πρόσθετα αναπτυξιακά κονδύλια για την Ελλάδα και τα λιγότερο αναπτυγμένα κράτη-μέλη της Ε.Ε., όχι με την παραδοσιακή λογική αλλά για την ενίσχυση της βιομηχανίας, ιδιαίτερα των εξωστρεφών κλάδων της, και της ψηφιοποίησης.

Η πέμπτη ανατροπή που έχω κατά νου, η οποία είναι εξαιρετικά δύσκολη αλλά αναγκαία, είναι η συνεννόηση μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων για να υπάρξει φορολογική αμνηστία, που θα ανοίξει τον δρόμο στη σταδιακή επιστροφή δεκάδων δισεκατομμυρίων καταθέσεων, που έχουν καταλήξει στο εξωτερικό, στην Ελλάδα για τη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας.

Σέβομαι τις πολιτικές και κοινωνικές αντιρρήσεις στα μέτρα αυτού του είδους, όσο άδικα όμως και να φαίνονται, είναι λιγότερο άδικα από τη συνέχιση της ενίσχυσης των διεθνών χρηματοπιστωτικών κέντρων, όπως είναι το Λουξεμβούργο και η Ελβετία, με ελληνικά κεφάλαια.

Διορθωτικές κινήσεις

Την επιδίωξη των μεγάλων ανατροπών που ανέφερα πρέπει να τη συνδυάσουμε με διορθωτικές κινήσεις που θα διευκολύνουν τη χρηματοδότηση της δυναμικής ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας.

Πρώτον, πρέπει να αλλάξουμε τη σύνθεση των κονδυλίων του ΕΣΠΑ υπέρ της βιομηχανίας, των εξαγωγών, της ψηφιοποίησης και σε βάρος των εργολάβων και των κομματικών διορισμών χωρίς επαγγελματική προοπτική.

Δεύτερον, πρέπει να αυξήσουμε τις δαπάνες του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, γιατί είναι τουλάχιστον τρελό να υποστηρίζει η κυβέρνηση ότι πέτυχε το 2016 στο οκταπλάσιο τον στόχο για το πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα και να έχει μειώσει για μία ακόμη χρονιά το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων.

Η τρίτη διορθωτική κίνηση, σχετική με την προηγούμενη, αφορά την τακτική του ετεροχρονισμού της εξόφλησης των υποχρεώσεων του Δημοσίου, γιατί δημιουργούνται ένα σωρό οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα και έτσι όπως πάμε θα βρεθούμε αντιμέτωποι με μια νέα δημοσιονομική αναθεώρηση.

Τέταρτη διορθωτική κίνηση είναι η ταχύτερη προώθηση των προγραμματισμένων ιδιωτικοποιήσεων και των μεγάλων επενδύσεων που έχουν αποκτήσει συμβολικό χαρακτήρα, όπως είναι η επένδυση στα χρυσωρυχεία της Χαλκιδικής και στην περιοχή του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού.

Πέμπτη διορθωτική κίνηση είναι η μετατροπή του χρηματιστηρίου, το οποίο δείχνει τάσεις να βγει από τον λήθαργο, σε αποτελεσματικό μέσο για τη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας και της ανάπτυξης.