Τα F-16 έφεραν vertigo στον ΣΥΡΙΖΑ
Η διαφοροποίηση της ομάδας των 53 ενισχύει την πολιτική σύγχυση στους ψηφοφόρους της ριζοσπαστικής Αριστεράς.
Η λεγόμενη ομάδα των 53 αντιμετωπίζεται απ’ όλους σαν μία ελεγχόμενη εσωκομματική αντιπολίτευση, η οποία απλώς προσπαθεί να συντηρήσει τις σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης με όσους ψηφοφόρους θεωρούν ότι ανήκουν στη ριζοσπαστική Αριστερά. Το γεγονός μάλιστα ότι αυτοπροβάλλεται ως άτυπος ηγέτης της ομάδας των 53 ο υπουργός Οικονομικών κ. Τσακαλώτος –ο άνθρωπος ο οποίος βάζει περισσότερες υπογραφές απ’ όσες του ζητάνε οι Ευρωπαίοι εταίροι και πιστωτές– αποδυναμώνει ακόμη περισσότερο την αριστερή εσωκομματική αντιπολίτευση.
Παρ’ όλα αυτά, είναι τόσο οριακές οι εσωκομματικές ισορροπίες του ΣΥΡΙΖΑ, ώστε η επίσημη διαφοροποίηση της ομάδας των 53 κατά τη διάρκεια της πρόσφατης συνεδρίασης της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ απέκτησε ξεχωριστή σημασία. Φανέρωσε και στους πιο ανυποψίαστους ότι σε ζητήματα όπως η σχέση με τις ΗΠΑ, η εφαρμογή του προγράμματος-μνημονίου και η αντιμετώπιση του προσφυγικού-μεταναστευτικού η κυβερνητική και κομματική ηγεσία συνεχίζει το άγριο δούλεμα του ελληνικού λαού σε βάρος των καλώς εννοούμενων συμφερόντων μας.
Οι σχέσεις με Τραμπ
Η ομάδα των 53 δραστηριοποιήθηκε και δημοσίευσε κείμενο με το οποίο αμφισβητούνται οι αποφάσεις της Πολιτικής Γραμματείας με αφορμή τα εντυπωσιακά ανοίγματα του κ. Τσίπρα προς τον Πρόεδρο Τραμπ. Ο πρωθυπουργός δεν αμφισβήτησε βασικές επιλογές του Προέδρου των ΗΠΑ, όπως είναι η απόσυρση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού για την αποτροπή της κλιματικής αλλαγής, η θορυβώδης αποχώρηση των ΗΠΑ από την UNESCOκαι η στήριξη από τον Αμερικανό Πρόεδρο του Brexit, του ακροδεξιού λαϊκιστή ηγέτη Νάιτζελ Φάρατζ και άλλων Ευρωπαίων λαϊκιστών που κινούνται στον χώρο της σκληρής και της άκρας Δεξιάς. Η πολιτική αφωνία του κ. Τσίπρα συνδυάστηκε με τις γνωστές ευχαριστίες του Προέδρου Τραμπ για την αναβάθμιση των μαχητικών αεροσκαφών F-16, η οποία, όπως δήλωσε ο ίδιος, θα κοστίσει 2,4 δισ. δολάρια στο ελληνικό Δημόσιο και στους Έλληνες φορολογούμενους και θα δημιουργήσει χιλιάδες θέσεις απασχόλησης στην αμερικανική αμυντική βιομηχανία.
Δεν άντεξαν, λοιπόν, οι «σύντροφοι» της ομάδας των 53 την αμερικανική kolotoumba του κ. Τσίπρα και υπογραμμίζουν στην ανακοίνωσή τους πως «ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να στηρίζει τα κοινωνικά κινήματα που δίνουν μάχες ενάντια στην αντιλαϊκή, φιλοπολεμική, ξενοφοβική, σεξιστική και επικίνδυνη πολιτική της κυβέρνησης Τραμπ». Με αυτούς τους όρους θέλουν να απευθυνθούν στην ελληνική κοινωνία αυτοί που θεωρούν ότι εκπροσωπούν τη ριζοσπαστική Αριστερά, αλλά προφανώς είναι άλλες οι προτεραιότητες του κ. Τσίπρα και του κ. Καμμένου, που προωθούν συγκεκριμένες υπογραφές για συγκεκριμένους λόγους. Τουλάχιστον η ομάδα των 53 μπορεί να παρηγορηθεί, γιατί μπορεί ο κ. Τσίπρας κατά την άποψή τους να κάλυψε την… σεξιστική πολιτική της κυβέρνησης Τραμπ, αλλά συνέβαλαν και αυτοί να καλυφθεί η σεξιστική συμπεριφορά του επικεφαλής της πρεσβείας της Βενεζουέλας στην Αθήνα σε βάρος απροστάτευτων «συντροφισσών».
Στο στόχαστρο ο Μουζάλας
Η ομάδα των 53 διαφωνεί με τις επιλογές του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής κ. Μουζάλα, ο οποίος βέβαια έχει την πλήρη κάλυψη του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα και γι’ αυτό άλλωστε δηλώθηκε αρμοδίως ότι «η απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ρεαλιστική οδός διαχείρισης του προσφυγικού-μεταναστευτικού και πάνω σε αυτήν θα κινηθούμε».
Από τη μια πλευρά έχουμε πολιτικά στελέχη όπως ο κ. Φίλης, ο κ. Σκουρλέτης και η κ. Χριστοδουλοπούλου, τα οποία κάνουν κριτική για την απάνθρωπη μεταχείριση των προσφύγων και την πλήρη συμμόρφωση της κυβέρνησης στους κανόνες της ευρωτουρκικής συνεργασίας και ζητούν ουσιαστικά να επιστρέψουμε στο 2015, οπότε η κ. Χριστοδουλοπούλου ενθάρρυνε την είσοδο προσφύγων και μεταναστών στην Ελλάδα από την Τουρκία και οργάνωνε τη γρήγορη μεταφορά τους σε Αυστρία, Γερμανία και Σουηδία μέσω του λεγόμενου βαλκανικού διαδρόμου.
Τα προσφυγικά-μεταναστευτικά ρεύματα αυξήθηκαν από 75.000 άτομα τον χρόνο που είχαν περιοριστεί επί κυβέρνησης Σαμαρά σε πάνω από 1 εκατομμύριο άτομα επί κυβέρνησης Τσίπρα το 2015, με αποτέλεσμα να αντιδράσει η κοινωνία σε Αυστρία, Σουηδία και Γερμανία και να δημιουργηθούν οι συνθήκες για την ανάπτυξη των δυνάμεων της άκρας Δεξιάς σε αυτές τις χώρες.
Από την άλλη έχουμε τον κ. Μουζάλα, ο οποίος πρωταγωνιστεί, με εντολή Τσίπρα, στη μετατροπή της Ελλάδας σε χώρα εγκλωβισμού προσφύγων και μεταναστών στη βάση της ευρωτουρκικής συμφωνίας του Μαρτίου 2016 και υπό την υψηλή εποπτεία του Βερολίνου. Ο κ. Μουζάλας δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα στην Ελλάδα με την πολιτική που υπηρετεί και δεν έχει διοικητικές ικανότητες για να αξιοποιήσει τα ευρωπαϊκά κονδύλια και να βελτιώσει την κατάσταση για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες και τον τοπικό πληθυσμό. Φαίνεται ότι έχει οργανώσει την αναβάθμισή του σε θέση επιρροής στο Συμβούλιο της Ευρώπης, αξιοποιώντας τη διεθνή στήριξη που του εξασφαλίζει η πλήρης προσαρμογή στις υποδείξεις σε βάρος των καλώς εννοούμενων συμφερόντων μας.
Η κόντρα ομάδας των 53 και Τσίπρα-Μουζάλα για το προσφυγικό-μεταναστευτικό αναδεικνύει τη ζημιά που έκανε στην Ελλάδα το προγραμματισμένο από τον Ερντογάν και τον Τσίπρα χάος του 2015 και στη συνέχεια η αναγκαστική προσαρμογή της ελληνικής πλευράς στο κλείσιμο του βαλκανικού διαδρόμου, στην αναβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας μέσω της ευρωτουρκικής συνεργασίας και στη μετατροπή της πατρίδας μας σε χώρα εγκλωβισμού προσφύγων και μεταναστών.
Διαφωνούν με τη λιτότητα
Η ομάδα των 53 διαφωνεί και με τη σκλήρυνση της λιτότητας, την οποία βέβαια έχει προγραμματίσει ο εμφανιζόμενος ως άτυπος ηγέτης της υπουργός Οικονομικών κ. Τσακαλώτος. Στη σχετική απόφαση της ομάδας των 53 υπογραμμίζεται ότι «το μνημόνιο δεν είναι ιδιοκτησία μας και η πολιτική μας χρειάζεται να αναζητά συνεχώς τις αναγκαίες ρωγμές που θα αποδυναμώνουν τις μνημονιακές δεσμεύσεις».
Από τη μια ο υπουργός Οικονομικών κ. Τσακαλώτος πανηγυρίζει ότι υπογράφει γρήγορα και χωρίς αντιρρήσεις όλα όσα χρειάζονται για να κλείσει η τρίτη αξιολόγηση του προγράμματος-μνημονίου και από την άλλη η αριστερή εσωκομματική αντιπολίτευση, της οποίας εμφανίζεται να ηγείται, καταγγέλλει τις επιλογές του. Όλα αυτά θα ήταν πολύ αστεία εάν δεν ήταν πολύ τραγικά για την κατάσταση και την προοπτική της οικονομίας. Με το τέλος της τουριστικής περιόδου, η οποία πήγε πολύ καλά παρά τη γενική φορολογική επίθεση που εξαπέλυσε η κυβέρνηση Τσίπρα κατά του τουριστικού τομέα, παρατηρείται υποχώρηση στον δείκτη οικονομικού κλίματος, εφόσον η προοπτική για τη βιομηχανία και τις κατασκευές δεν κρίνεται ιδιαίτερα καλή. Αντίθετα, στο σύνολο της Ε.Ε. συνεχίστηκε η άνοδος του δείκτη οικονομικού κλίματος, ο οποίος βρίσκεται στα ανώτατα επίπεδα από το 2001.
Σαν να μην έφτανε αυτό, η σχετική έρευνα της Παγκόσμιας Τράπεζας δείχνει την Ελλάδα να πέφτει χαμηλότερα στην κατάταξη για την ευκολία του επιχειρείν και εμφανίζει τη Βουλγαρία, την Αλβανία, ακόμη και τα Σκόπια, να είναι χώρες πιο φιλικές για επενδύσεις απ’ ό,τι η Ελλάδα. Greece is back, όπως θα έλεγε και ο κ. Τσίπρας, μόνο που το back σε αυτή την περίπτωση έχει την έννοια ότι οπισθοχωρούμε στη διεθνή ανταγωνιστικότητα ακόμη και σε σχέση με χώρες που είχαμε αφήσει πολύ πίσω μας τις περασμένες δεκαετίες.
Οι διαφωνίες της ομάδας των 53 έχουν σχέση και με το λεγόμενο κοινωνικό μέρισμα, το οποίο, εάν κρίνουμε από τα μισόλογα του κ. Τσακαλώτου, εξαντλείται σε μείωση ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου, στη χρηματοδότηση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος και στην επιστροφή στους συνταξιούχους υπερβολικά υψηλών κρατήσεων για τον ΕΟΠΥΥ, ιδιαίτερα μετά το 2015, οπότε το σχετικό ποσοστό αυξήθηκε από 4% σε 6%. Τα δύο πρώτα μέτρα δεν έχουν σχέση με το κοινωνικό μέρισμα, γιατί αποτελούν απλή χρηματοδότηση κυβερνητικών υποχρεώσεων, ενώ η επιστροφή των υπερβολικών κρατήσεων του ΕΟΠΥΥ από τους συνταξιούχους έχει μια κοινωνική διάσταση αλλά επιβάλλεται από δικαστικές αποφάσεις.
