Γιώργος Χατζηπιερής: Ο Τεμπέλης Δράκος θα συνεχίσει να γράφει τραγούδια, παραμύθια κι ιστορίες

Ο Τεμπέλης Δράκος που πρωτοεμφανίστηκε στη ζωή μας το 2005 επέστρεψε. Αυτή τη φορά για να μας διηγηθεί τα ταξίδια του.

Δημιουργός του ο Γιώργος Χατζηπιερής ο οποίος μίλησε στο Free-Sunday για την πηγή της έμπνευσής του και για τις ιστορίες του αγαπημένου μας Δράκου.

Μετά από απουσία πολλών ετών ο «Τεμπέλης Δράκος» επέστρεψε. Πού ταξίδευε όλα αυτά τα χρόνια;

Μα τι ερωτήσεις είναι αυτές; Τεμπέλιαζε, τι άλλο δηλαδή θα έκανε; Έτσι ξαπλωμένος στα Περσικά του χαλιά έβλεπε τα τραγούδια του να αγαπιούνται από μικρούς κι από μεγάλους και καμάρωνε ρίχνοντας τεράστια χασμουρητά.

Πρόκειται για τον τρίτο δίσκο με τις ιστορίες του αγαπημένου μας δράκου. Θα υπάρξει και συνέχεια για τον ήρωά μας;

Ο Τεμπέλης Δράκος θα συνεχίσει να γράφει τραγούδια, παραμύθια κι ιστορίες γιατί χωρίς αυτά θα πάψει να υπάρχει. Τώρα για να βρουν το δρόμο τους προς τα έξω, θα πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει ένας Μάριος Τακούσιης για να δημιουργεί τις καταπληκτικές του ενορχηστρώσεις, ερμηνευτές με εσωτερική χαρά και χάρη, ταπεινοί δεξιοτέχνες μουσικών οργάνων, εργαστήρια ήχου με χειροτέχνες τεχνικούς, και χαραμάδες χρόνου για να χωρέσουν όλα αυτά.

Τι είπατε στον «Τεμπέλη Δράκο» όταν σας χτύπησε για πρώτη φορά την πόρτα;

Αααααα μανούλα μου τι είναι αυτό το τέρας....; Χρειάστηκε η μεσολάβηση παραμυθάδων και μυθοπλαστών, βουτιές στα πολύχρωμα νερά της παιδικής ζωής, λούσιμο και λεύκανση της ψυχής και του μυαλού για να αρχίσουμε να μιλάμε μεταξύ μας. Στο τέλος γίναμε τόσο φίλοι που έγινε αυτός εγώ και εγώ εκείνος. Δηλαδή κάπου ταιριάξαμε, ήταν ο άνθρωπος,( δράκος εννοώ) που έψαχνα να βρω για πολλά χρόνια και που προέκυψε στα υστερινά μου.

Τι κοινό έχουν ένας δικηγόρος με τις ιστορίες του «Τεμπέλη Δράκου»;

Ό,τι κοινό έχουν η φασολάδα με το playstation, τα μαθηματικά με τη συναγρίδα και η χουρμαδιά με τη γραβάτα. Η δικηγορία έχει μια μεγάλη κουτάλα που την βουτάει στη γαβάθα του χρόνου και κλέβει ύπουλα από τον Τεμπέλη Δράκο σχεδόν όλες τις ώρες. Όταν μετά τρέχει πεινασμένος ο Τεμπέλης Δράκος με το ασημένιο κουταλάκι της προγιαγιάς του δεν βρίσκει παρά κάτι ψίχουλα που δεν είναι αρκετά ούτε για συναυλίες, ούτε για παρουσιάσεις ούτε για κοινωνική – δρακίσια – ζωή.

Βάσει ποιων κριτηρίων επιλέγετε τους τραγουδιστές του κάθε δίσκου;

Τους έχω σε φροντιστήριο για τρία χρόνια και μετά δίνουν εξετάσεις στη συνέπεια, ειλικρίνεια προθέσεων, σεμνότητα, ποιότητα και μεράκι. Οι επιτυχόντες μπαίνουν σε κατάλογο που τον παραλαμβάνει ο Τεμπέλης Δράκος. Ο Τεμπέλης Δράκος οργανώνει ένα δικό του Voice (χωρίς διαφημίσεις). Βάζει το κάθε τραγούδι σε ανάποδη καρέκλα και τους τραγουδιστές στην σκηνή. Μέσα από αυτή τη διαδικασία το κάθε τραγούδι επιλέγει τον τραγουδιστή του και στο τέλος όλοι βγαίνουν νικητές.

Το πρώτο ελληνικό animation video clip για το παιδικό τραγούδι ήταν το «Ελεφεντάκι» από τον δίσκο «Ο Τεμπέλης Δράκος και Άλλες Ιστορίες» που κυκλοφόρησε το 2005. Θα μας διηγηθείτε την ιστορία που κρύβεται πίσω από το «Ελεφαντάκι»;

Βεβαίως. Ήταν ένα φθινοπωρινό βράδυ και καθόμουν μόνος στο σπίτι. Ξαφνικά ακούω την πόρτα να κτυπά, παραξενεύτηκα, δεν περίμενα κανέναν. Ανοίγω και βλέπω ένα ζωάκι με προβοσκίδα κατατρεγμένο, πληγωμένο, σε άθλια κατάσταση. «Τι θες» ,του λέω. «Α δε με κατάλαβες έ» ,μου απαντάει. «Είμαι ο Λόμπο το μικρό ελεφαντάκι από το αγαπημένο σου βιβλίο. Με άφησες πριν τριάντα τόσα χρόνια στο χωριό σου την Ακανθού. Πέρασα άσχημα με ξένους που μπήκαν στα σπίτια σας και δεν σεβάστηκαν ούτε βιβλία ούτε εκκλησιές, ούτε ιστορία. Κατάφερα όμως να δραπετεύσω και ναμαι εδώ». Ω το πόσο χάρηκα δεν περιγράφεται. Το ανέβασα πάνω και το έλουσα, το περιποιήθηκα, το ζύγισα (ναι 420 κιλά) και από την επόμενη μέρα γίναμε οι καλύτεροι φίλοι και δεν προλαβαίνω να κουβαλώ κασόνια με μακαρόνια και φορτηγά με λεμόνια.

Ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες για κάποιον που γράφει τραγούδια για παιδιά;

Χρειάζεται να κρατάς ένα φτυάρι και να φτυαρίζεις χώματα, λάσπες και μπετά μέχρι να βρεις το διαμαντάκι στο βάθος της ψυχής που θα λαμπυρίσει και θα σου φωτίσει τα λόγια και τις μελωδίες. Παράλληλα χρειάζεται και μια τσιμπίδα για να ξεριζώνεις και να καθαρίζεις το σώμα από τα εύκολα, τα εφήμερα και τα αρνητικά. Τέλος - τέλος είναι απαραίτητη μια μεγάλη παρέα από συνεργάτες που αγαπούν αυτό που κάνουν και έχουν θετικότητα και ενθουσιασμό.

Τι λείπει από τα παιδιά σήμερα;

Τώρα φανταστείτε ένα παιδί που έζησε στο 1910 πόσο θα γελούσε με αυτή την ερώτηση. Έχουν ότι θελήσουν. Δεν έχουν αυτά που δεν θέλησαν και που αν τα είχαν θα ήταν πιθανόν πιο ευτυχισμένα. Μιλώ για τις αλάνες, τη χαρά της απόκτησης ακόμα και του πιο ευτελούς δώρου, την ευρηματικότητα στα παιγνίδια και στις δημιουργίες και κυρίως το χρόνο μας και το απροσποίητο ενδιαφέρον μας.