Όταν οι «Απαρατήρητοι» γίνονται πρωταγωνιστές

Οι «Απαρατήρητοι» θα έκλειναν τον κύκλο τους στο θέατρο Επί Κολωνώ στο τέλος Ιανουαρίου, αλλά πήραν παράταση ζωής και θα αφηγούνται για λίγο ακόμη τις ιστορίες τους, κάθε Τρίτη στις 21:00. Ο ντελιβεράς, η ταμίας στο σουπερμάρκετ, ο θυρωρός, η οδοκαθαρίστρια, ο τραυματιοφορέας, η υπάλληλος στα διόδια, ο παρκαδόρος, η τηλεφωνήτρια, ανεβαίνουν στη σκηνή και καθοδηγούνται από την ταξιθέτρια να κοιτάξουν σε ένα αόρατο μάτι, κάπου στο βάθος της αίθουσας, και να μιλήσουν για τη δουλειά τους, για την καθημερινότητά τους, για τον εαυτό τους και, τελικά, για εμάς, όπως μας βλέπουν οι ίδιοι, χωρίς να τους συστηθούμε.

Θα παρακολουθήσουμε εννέα μονολόγους; Όχι ακριβώς. Υπάρχει αλληλεπίδραση μεταξύ των ηθοποιών, όταν ο ένας δίνει τη θέση του στον άλλον, και του καθενός με την ταξιθέτρια, που κάθεται κοντά τους για να τους διευκολύνει στην επικοινωνία τους με το μάτι.

Θα φύγουμε μετά από μιάμιση ώρα με ένα βάρος στο στήθος, έχοντας μάθει τα μυστικά βιοπαλαιστών που βγάζουν σε δύσκολες συνθήκες το μεροκάματο; Θα φύγετε δακρυσμένοι από συγκίνηση, αλλά και από το γέλιο, γιατί υπάρχουν πολλές αστείες στιγμές, που κάνουν πιο εύκολη την εσωτερίκευση της οδύνης που αναδύεται από τις αφηγήσεις των εννιά «απαρατήρητων».

Οι ηθοποιοί είναι επαγγελματίες; Κάποιοι ναι, κάποιοι όχι. Όλοι έχουν περάσει από το Εργαστήριο Υποκριτικής της ομάδας ΝΑΜΑ στο θέατρο Επί Κολωνώ και ερμηνεύουν τον ρόλο τους με τη φυσικότητα που τους έχει διδάξει η Ελένη Σκότη, η οποία δεν επιτρέπει τίποτα άλλο παρά αλήθεια πάνω στη σκηνή.

Πρόκειται για διασκευή του ομώνυμου βιβλίου (εκδ. Πόλις) της δημοσιογράφου Αγγ. Σπανού; Το βιβλίο είναι η βάση, αλλά τα κείμενα έχουν προσαρμοστεί στη συγκυρία της πανδημίας και έχουν αποδοθεί θεατρικά μέσα από μια διαδικασία αυτοσχεδιασμών που εξελίχθηκε σε διάστημα δύο χρόνων.

Είναι πολιτικό έργο; Δεν υπάρχει συνθηματολογική πρόθεση ούτε διακηρυκτικός-διδακτικός λόγος. Αντίθετα, στοιχείο της γοητείας των χαρακτήρων είναι οι αντιφάσεις τους. Για παράδειγμα, ο παρκαδόρος στο πλοίο (Αλέξανδρος Μανωλίδης) ρίχνει ξύλο σε ακροδεξιούς που διώχνουν τα προσφυγόπουλα από ένα σχολείο στο νησί του, αλλά είναι και λίγο σεξιστής, είναι και λίγο αντιεμβολιαστής, τέλος πάντων δεν εκφράζει το στερεότυπο του δίκαιου Αριστερού.

Θα ταυτιστούμε μαζί τους; Δύσκολα το αποφεύγει κανείς. Γιατί ξεκινούν να μιλούν για τη δουλειά τους και καταλήγουν σε ελεύθερους συνειρμούς που αποκαλύπτουν πόσο ίδιοι είναι μ’ εμάς, στον τρόπο που φαντασιώνονται, που ερωτεύονται, που θυμώνουν, που καταρρέουν, που τραγουδάνε.

Η υπάλληλος στα διόδια (Κάτια Βλάχου) διορίστηκε με μέσο βουλευτή, έχει μια βαρετή δουλειά και έναν βαρετό σύζυγο που τον απατά, ντρέπεται που δεν κατάφερε να κάνει παιδί και ζηλεύει μια κυρία που περνά καθημερινά από μπροστά της, πάντα περιποιημένη και με το καρεκλάκι του μωρού στο πίσω κάθισμα. Η ταμίας στο σουπερμάρκετ (Μαρία Κάτσενου) εκνευρίζεται με τον εκνευρισμό των πελατών που πετούν επιθετικά τα προϊόντα μπροστά της και πάντα βιάζονται, ακόμη και οι ηλικιωμένοι («μα τι το επείγον έχει να προλάβει ένας συνταξιούχος;»). Η τηλεφωνήτρια (Κλειώ Αβραμίδου) κρύβει στη δουλειά της ότι είναι έγκυος μέχρι να ανανεωθεί η σύμβασή της και γνωρίζοντας ότι μόλις λήξει θα την πετάξουν στον δρόμο. Έχει συνηθίσει να της κλείνουν το τηλέφωνο στα μούτρα και τους καταλαβαίνει, γιατί «τους ενοχλούμε για να τους πουλήσουμε κάτι που δεν έψαξαν να βρουν». Το βράδυ μεταμορφώνεται στο Instagram και δεν γίνεται άλλη, «εγώ είμαι, εγώ όπως θα μπορούσα να είμαι». Ο θυρωρός (Σωτήρης Καραβάς) παρακολουθεί ό,τι συμβαίνει στο κτίριο με τα γραφεία όπου δουλεύει για να τα λέει το βράδυ στη μάνα του, που φτιάχνει ιστορίες με το μυαλό της για τον καθέναν. Ο τραυματιοφορέας (Γιάννης Μαριάς) ησυχάζει στον νεκροθάλαμο και έχει πάντα άγχος μην του πεθάνει κανείς στο φορείο, «γιατί η στιγμή του θανάτου είναι ιερή, πρέπει να σε αποχαιρετά ένα αγαπημένο σου πρόσωπο, όχι εγώ, που δεν ξέρω πώς έζησε και ποιος ήταν αυτός που φεύγει». Η οδοκαθαρίστρια (Κατερίνα Κασσάνδρα) δεν αντέχει να μαζεύει ψόφιες γάτες και δεν συνηθίζει με τίποτα την μπόχα. Ίσως γι’ αυτό στο λοκντάουν μετάνιωσε που δεν είχε πάρει το τηλέφωνο του κ. Στέργιου, του ανθοπώλη, που της χάρισε ένα ροζ τριαντάφυλλο όταν πρωτοπήγε στο μαγαζί του για να πλύνει τα χέρια της. Ο ντελιβεράς (Νώντας Μπαλμπούζης) ζηλεύει τις αντροπαρέες που βλέπουν ποδόσφαιρο και παραγγέλνουν και θυμάται πάντα μια γιαγιά που τον κάλεσε να φάνε μαζί. Και η ταξιθέτρια (Μαρία Χαριτοπούλου) δεν κάνει παρέα με ηθοποιούς, γιατί «αυτοί είναι αλλιώς από μας, δεν τους καταλαβαίνω». Μένει στη διάρκεια όλης της παράστασης στη σκηνή για να υποδεχτεί και να κατευθύνει τους «απαρατήρητους», που σαστίζουν μπροστά σ’ αυτή τη δέσμη φωτός που πέφτει πάνω τους και τους ζητά να πουν αυτά που για πρώτη φορά τούς ρωτούν και κάποια που οι ίδιοι δεν είχαν σκεφτεί ποτέ μέχρι τώρα.

BOX

Κράτηση θέσεων & πώληση εισιτηρίων: στο ταμείο του Επί Κολωνώ

Ναυπλίου 12 & Λένορμαν 94, Κολωνός

(Στάση μετρό «Μεταξουργείο»)

Τηλ.: 210 5138067

Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Site: www.epikolono.gr
Instagram: epi_kolono