Μαρκ Ρούτε, ο νικητής των πρώτων εκλογών εν μέσω πανδημίας στην Ευρώπη

Ο Μαρκ Ρούτε, ο για παραπάνω από δέκα χρόνια πρωθυπουργός της Ολλανδίας και αρχηγός των Φιλελευθέρων, είναι ο νικητής των πρώτων εθνικών εκλογών στην Ευρώπη εν μέσω πανδημίας.

Ο επικοινωνιακά αδύναμος Ρούτε είναι πλέον σε τροχιά διεκδίκησης του τίτλου του μακροβιότερου πρωθυπουργού στην Ευρώπη, καθώς η Άνγκελα Μέρκελ πορεύεται προς το τέλος της θητείας της τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.

Παρ’ ότι η απόφαση αποχώρησης της δεύτερης είναι ειλημμένη από καιρό, τα εκλογικά αποτελέσματα σε δύο κρατίδια της Γερμανίας όπου διεξήχθησαν περιφερειακές εκλογές την περασμένη Κυριακή δείχνουν ότι οι Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ βρίσκονται σε σαφώς πτωτική πορεία, προς όφελος κομμάτων που βρίσκονται στα αριστερά τους (Σοσιαλδημοκράτες, Πράσινοι, Ελεύθεροι Δημοκράτες).

Πώς, άραγε, τα κατάφεραν οι Φιλελεύθεροι του Ρούτε εκεί όπου οι Χριστιανοδημοκράτες της Μέρκελ φαίνεται να αποτυγχάνουν;

Η πρώτη σκέψη που περνά από τον νου μας ως πιθανή ερμηνεία είναι η διαχείριση της πανδημίας. Οι δύο χώρες εμφανίζουν εξαιρετικά όμοια πορεία στα επιδημιολογικά μεγέθη, με την Ολλανδία μάλιστα να παρουσιάζει ελαφρώς χειρότερους δείκτες θνητότητας και νοσηρότητας σε σύγκριση με τη Γερμανία. Δεν επηρέασε, λοιπόν, η πανδημία την τύχη του Ολλανδού πρωθυπουργού, παρά τις αντιδράσεις για τα περιοριστικά μέτρα στην κυκλοφορία ή για τις καθυστερήσεις στον εμβολιασμό;

Την επηρέασε, όμως με έναν πιο σύνθετο τρόπο, που τελικά ωφέλησε τον Μαρκ Ρούτε. Η κρίση δημόσιας υγείας και η ύφεση οδήγησαν τους Φιλελεύθερους του Ρούτε σε μια καθαρή στροφή υπέρ του δημόσιου συστήματος υγείας και υπέρ της μείωσης της φορολογίας για τους μισθωτούς.

Ο Μαρκ Ρούτε αποδεικνύεται ένας εξαιρετικά προσαρμοστικός πολιτικός. Ένας πολιτικός που αντιλαμβάνεται τη στιγμή που οι ιδεολογικές άγκυρες του παρελθόντος του, όπως η επιμονή στο μικρό κράτος, πρέπει να σηκωθούν.

Το έκανε λίγο καιρό πριν και στο θέμα της Ευρώπης, οπισθοχωρώντας μετά την αποχώρηση της Βρετανίας από την άκαμπτη και σχεδόν αντι-ενωσιακή θέση του απέναντι στις φτωχότερες χώρες του Νότου. Τον προσαρμοστικό εύκολα τον λες και καιροσκόπο, όμως υπό συνθήκες είναι τελικά ο πιο ώριμος.