H αμετροέπεια ως κόσμημα - Free Sunday
H αμετροέπεια ως κόσμημα

H αμετροέπεια ως κόσμημα

Γράφαμε με αφορμή την καθαρίστρια του Βόλου ότι η απονομή της δικαιοσύνης προϋποθέτει νηφαλιότητα, προϋποθέτει ότι η άσκηση ποινικής δίωξης δεν γίνεται πρωτοσέλιδο και ότι μόνο η αμετάκλητη καταδίκη πρέπει να επιφέρει κοινωνική απαξία.

Ακολούθησε το αδιανόητο. Ανακοίνωσαν οι αστυνομικές αρχές ότι εξάρθρωσαν κύκλωμα λαθρεμπορίας χρυσού και πριν ακόμη διαβιβαστεί η δικογραφία στους ανακριτές, ο πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής συνεχάρη τις αρχές για την επιτυχία τους, την οποία απέδωσε στους κυβερνητικούς χειρισμούς για την αναδιοργάνωση της αστυνομίας, ονόμασε (!!!) τον δράστη, πανηγύρισε για τις χειροπέδες που φοράει και έψεξε το γεγονός ότι αυτός ξεζούμισε τον βασανισμένο από την κρίση λαό.

Πλήρης δημόσια διαπόμπευση ενός ανθρώπου, το μόνο επιβεβαιωμένο έγκλημα του οποίου, έως τη στιγμή της δήλωσης του πρωθυπουργού, ήταν ότι έβγαινε ο ίδιος στην τηλεόραση και διαφήμιζε τις επιχειρήσεις του.

Αφού τον ονόμασε ο πρωθυπουργός, έσπευσε να μιλήσει και για τους εγκληματίες με τα λευκά κολάρα, στους οποίους, δήθεν, δεν αναφέρονται πολλοί. Βέβαια, «λευκά κολάρα» αποκαλούνται κυρίως τα υψηλόβαθμα στελέχη του χρηματοπιστωτικού και επιχειρηματικού τομέα, με υψηλή κοινωνική θέση, και όχι έμποροι, όπως είναι ο «γνωστός τηλε-ενεχυροδανειστής», με αμφισβητούμενη κοινωνική καταξίωση.

Είναι δεδομένο ότι η συμπεριφορά του πρωθυπουργού παραβιάζει ευθέως το Σύνταγμα της χώρας, βιάζει την έννοια του κράτους δικαίου και καταπατά κάθε δημοκρατική λογική. Αυτά έχουν αναλυθεί ήδη και για όσους έχουν επίγνωση είναι αυταπόδεικτα. Διερωτάται κανείς αν αυτές είναι πράγματι οι γνωστικές του ικανότητες ή αν κάτι άλλο συμβαίνει.

Αυτό που σίγουρα συνέβη, εν προκειμένω, ήταν να πεταχτεί ένας άνθρωπος ως βορά στα θηρία της αρένας, προκειμένου η κυβέρνηση να «πανηγυρίσει» για τις «επιτυχίες» της. Το έχουμε ξαναδεί.

Παλιότερα τον ρόλο του «τηλε-ενεχυροδανειστή» έπαιξαν (ενδεικτικά) η Μαρέβα σύζυγος Μητσοτάκη, ο Παπασταύρου συνεργάτης Σαμαρά, η σύζυγος Στουρνάρα, αλλά και η Μέρκελ, ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος. Σήμερα ο «Κούλης» της διαπλοκής, ο Άδωνις της ακροδεξιάς, ο Θεοδωράκης, το όργανο των μεγαλοεκδοτών, η Φώφη της διαφθοράς.

Η τακτική της δημόσιας, επί προσωπικού, διαπόμπευσης συγκεκριμένων κάθε φορά ανθρώπων αποτελεί πάγια τακτική της λεγόμενης σήμερα Αριστεράς και, όπου υπάρχει η δυνατότητα, συνοδεύεται από την κινητοποίηση όλων, όσων μηχανισμών μπορούν να ελεγχθούν, εναντίον τους. Εξυπηρετείται με αυτόν τον τρόπο αφενός η αναγκαιότητα να συγκαλυφθεί η ιδεολογική, πολιτική και διοικητική της ανεπάρκεια, αφετέρου δίνεται στο κοινό ένα εύπεπτο υλικό, βασισμένο στη διέγερση αρχέγονων ενστίκτων ζήλιας, μίσους, οργής και εκδίκησης, η οποία θα συγκαλύψει τις ανεπάρκειες και θα επιτρέψει τη μακροημέρευση στην εξουσία.

Όλα αυτά θα παρέμεναν αδιάφορα σε μεγάλη μερίδα του κοινού και θα αφορούσαν ουσιαστικά μόνο τους νομικούς και ελάχιστους, όσους ασχολούνται πραγματικά με τη δημοκρατική αρχή και τα θεμελιώδη δικαιώματα, γιατί, κακά τα ψέματα, το κοινό έχει εκπαιδευτεί να λειτουργεί ως κοινό του Κολοσσαίου, χωρίς να σκέφτεται. Άρτος και θεάματα, συνδυασμένα με οργή κατά ανύπαρκτων και απολύτως κατασκευασμένων εχθρών, αποτέλεσαν τη βάση για τις σημερινές εξελίξεις. Θυμηθείτε πόσο μισητή ήταν η «τρόικα», της οποίας την επιδοκιμασία περιφέρει σήμερα η κυβέρνηση ως παράσημο. Αργότερα η τρόικα, ως εχθρός, αντικαταστάθηκε από την «ακραία» Δεξιά (όλους τους άλλους δηλαδή!) και πλέον θέση εχθρού λαμβάνουν και απλοί πολίτες, με μόνο κριτήριο το ότι ανήκουν σε «απεχθείς» κοινωνικές ομάδες. Και οι «τραπεζίτες» υπήρξαν τέτοιοι, μέχρι που ανακαλύφθηκε ότι είναι (και αυτοί) ωφέλιμοι. Μόνο η Αριστερά τα έχει καταφέρει αυτά στην Ελλάδα.

Το κακό είναι ότι το κενό δεν γεμίζει με… κενό. Μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρεις και η κακή του μοίρα. Η ιστορία με το «κύκλωμα λαθρεμπορίας χρυσού» δείχνει να καταρρέει με πάταγο. Αφού διατάχθηκαν οι προφυλακίσεις των εμπλεκομένων, ανακαλύφθηκε, λέει, ότι στις συναλλαγές με την Τουρκία δεν επιβάλλονται δασμοί, άρα δεν μπορεί να στέκει η κατηγορία της λαθρεμπορίας. Το σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται για καμιά σπάνια πληροφορία. Η Ελλάδα έχει εκτεταμένες εμπορικές συναλλαγές με την Τουρκία και ήδη «τρέχουν» στις περισσότερες εισαγγελίες της χώρας πολλές δικογραφίες κατά δεκάδων επιχειρήσεων για λαθρεμπορία μέσω Τουρκίας λόγω υποτιμολογήσεων και καταβολής μειωμένου ΦΠΑ, με δεδομένο και γνωστό το ότι δεν υπάρχουν δασμοί. Το ότι δεν υπάρχουν δασμοί είναι αδιανόητο να μην το γνώριζε ο εισαγγελέας και ο ανακριτής διαφθοράς. Το ίδιο ισχύει και για το αντίστοιχο τμήμα της Ασφάλειας (αν ασχολήθηκε αυτό και όχι κάποιο άλλο φιλόδοξο τμήμα).

Το Ελληνικό Σύνταγμα προβλέπει ότι μέσα σε πέντε ουσιαστικά ημέρες πρέπει ο ανακριτής είτε να απολύσει είτε να προφυλακίσει τους συλληφθέντες. Σε μια υπόθεση με 60 κατηγορουμένους και χιλιάδες σελίδες δικογραφία μέσα σε πέντε ημέρες προλαβαίνει κανείς απλώς να ρίξει μια ματιά. Η αστυνομία, θριαμβευτικά, έχει ανακοινώσει την εξάρθρωση εγκληματικής οργάνωσης. Η ελληνική κοινωνία εύκολα στοχοποίησε τον «επώνυμο» ή έστω αναγνωρίσιμο έμπορο. Ο πρωθυπουργός ο ίδιος, από το βήμα της Βουλής, αποφάνθηκε ονομαστικά για την ενοχή και έριξε και στίγμα κοινωνικής κατακραυγής. Απόλυτα φυσιολογικά, ο ανακριτής προφυλάκισε και μετά έψαξε να δει τι έγινε.

Οι θεσμοί είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας που εμείς διαμορφώσαμε. Αρένα διαμορφώσαμε, αρένα προέκυψε. Μην περιμένετε από κανέναν αστυνομικό να παραιτηθεί ή να απολυθεί για το σφάλμα. Ούτε να κινηθεί πειθαρχική διαδικασία για τους δικαστικούς που ενεπλάκησαν (αυτά γίνονται μόνο για καθαρίστριες, επειδή η κυβέρνηση είναι κοινωνικά… ευαίσθητη). Η υπουργός Προστασίας του Πολίτη δεν θα αντικατασταθεί επειδή, τελικά, η αναδιοργάνωση δεν ήταν επιτυχής. Όλους αυτούς, άμεσα ή έμμεσα, ο συγκεκριμένος πρωθυπουργός τούς διόρισε. Και αυτόν εμείς τον ψηφίσαμε, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν.

Πριν από τα βαριά νομικά και τα εξελιγμένα κηρύγματα περί κράτους δικαίου, υπάρχει ένας άλλος παράγοντας που θα εμπόδιζε τη δημόσια διαπόμπευση του κατηγορουμένου: η ανθρωπιά.

«Μικροαστοί, θα σας φάνε τα παιδιά σας. Κανίβαλοι θα γίνουνε» τραγουδούσε κάποτε, ειρωνικά, ο μακαρίτης Τζίμης Πανούσης.

Προς το παρόν, τα παιδιά μεταναστεύουν. Κυρίως προς τις χώρες της κάποτε μισητής τρόικας.