Το αποτέλεσμα - Free Sunday
Το αποτέλεσμα

Το αποτέλεσμα

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έδωσε (ή έτσι φάνηκε) συγχαρητήρια στην κυβέρνηση για την αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία. Και με την ίδια δήλωση, πονηρά τα πήρε πίσω. «Ας μη μας διαφύγει», σημείωσε, «ότι η ρήτρα αμυντικής συνδρομής αφορά στην προστασία της επικράτειας, όμως η υφαλοκρηπίδα, ακόμη και η οριοθέτησή της και η ΑΟΖ, ακόμη και μετά την ανακήρυξη και οριοθέτησή της, δεν συνιστούν “επικράτεια” στην οποία ασκείται εθνική κυριαρχία, αλλά ζώνες στις οποίες ασκούνται ειδικά κυριαρχικά δικαιώματα». Την τελευταία διαπίστωση την έκαναν και απλοί πολίτες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και άλλοι ειδικοί. Ως εδώ, τίποτα το σπουδαίο. Η ρήτρα αμυντικής συνδρομής για την προστασία της επικράτειας (χαρακτηριστικό παράδειγμα θα ήταν η κρίση των Ιμίων, όταν ένοπλοι Τούρκοι ανέβηκαν στο νησί) είναι και σημαντική και πρωτοφανής στα νεότερα χρονικά.

«Δεν είμαι οπαδός του μαξιμαλισμού», συνέχισε ο Ευάγγελος Βενιζέλος (μαξιμαλισμός σημαίνει να ζητάς ή να ερμηνεύεις και να ζητάς περισσότερα και μάλιστα κάποια που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν!), «αλλά ίσως υπάρχει περιθώριο για διευκρίνιση έστω με τη μορφή δήλωσης ή επιστολής».

Ευφυής, κατά κοινή παραδοχή, ο πρώην αρχηγός του ΚΙΝΑΛ - ΠΑΣΟΚ, αλλά η διάθεσή του να υποτιμήσει, τελικά, τον πρωθυπουργό δεν κρύβεται. Είναι (θα έπρεπε να είναι) αυτονόητο ότι, αν υπήρχε περιθώριο, τα κυριαρχικά δικαιώματα θα συμπεριλαμβάνονταν στη συμφωνία. Η διατύπωση «ίσως υπάρχει» αφήνει να εννοηθεί ότι υπήρχε η δυνατότητα και η κυβέρνηση «ίσως» δεν την αξιοποίησε.

Με απλά λόγια, με μια διπλωματικού ύφους ανακοίνωση (υπήρξε και υπουργός Εξωτερικών), ο κ. Βενιζέλος και έδωσε συγχαρητήρια, ικανοποιώντας τα μισά αυτιά, και κλάδεψε το μέγεθος της επιτυχίας, εμφανίζοντάς το ως λειψό σε σχέση με το τι θα μπορούσε (κατά τη γνώμη του) να επιτευχθεί, ικανοποιώντας έτσι τα άλλα μισά αυτιά.

Την ίδια στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ, επιφυλακτικά δήλωνε σε πρώτο χρόνο ότι η συμφωνία «στρατηγικά» είναι σωστή και επιφυλάχθηκε να τοποθετηθεί επί του περιεχομένου. Καθόλου τυχαία, στη συνέχεια άρπαξε την ευκαιρία από τη δήλωση Βενιζέλου και ζήτησε βελτιώσεις. Ναι, και άλλοι δήλωσαν το ίδιο, αλλά ο συγκεκριμένος θεωρείται απώλεια από τη Βουλή, για την οποία θρηνούν και φιλοκυβερνητικοί σχολιαστές. Η συγκεκριμένη δήλωση, ωστόσο, είναι μάλλον αιτία θρήνου προς την αντίθετη κατεύθυνση. Με έναν τρόπο, η αξιωματική αντιπολίτευση βρέθηκε στο συγκεκριμένο θέμα στοιχισμένη πίσω από τον Ευάγγελο Βενιζέλο.

Το ΚΙΝΑΛ στήριξε την αμυντική συμφωνία, τη στιγμή που ο διωγμένος Ευάγγελος Βενιζέλος διαφοροποιούνταν πολύ διακριτικά, αλλά με σαφήνεια.

Πολύ γρήγορα, ακολούθησε δημόσια τοποθέτηση του ιδίου, μέσω ραδιοφωνικής συνέντευξης, και για το θέμα της πανδημίας. Δήλωσε ότι η επιστημονική κοινότητα πρέπει να εξηγήσει τον υψηλό αριθμό θανάτων και στη συνέχεια ότι πρέπει η κυβέρνηση και όλο το πολιτικό σύστημα να τοποθετηθεί επί των ιατρικών δεδομένων. Πρακτικά, η δήλωση αυτή ακυρώνει το σύνολο της ως τώρα προσπάθειας της επιστημονικής κοινότητας, η οποία εμφανίζεται ως να μη μας έχει εξηγήσει τίποτα ως τώρα, αλλά και της κυβερνητικής πολιτικής, η οποία, δηλώνει ότι στηρίζεται στα δεδομένα της επιστήμης. Αρνήθηκε να σχολιάσει αν ο υψηλός αριθμός θανάτων οφείλεται στο χαμηλό ποσοστό εμβολιασμών και έψεξε την αντιπολίτευση για το γεγονός ότι δεν ζητάει επιστημονικές εξηγήσεις. Πρακτικά, «απλός πολίτης» ο ίδιος, όπως δήλωσε, έκανε αντιπολίτευση, «χάιδεψε» τους ψεκασμένους και ταυτόχρονα ακύρωσε την αντιπολίτευση!

Όλα αυτά εξελίσσονται σε πυκνό χρόνο, την ίδια στιγμή που στο ΚΙΝΑΛ μαλώνουν ανοιχτά για τη διαδικασία ανάδειξης αρχηγού και βγαίνουν στη δημοσιότητα ηχητικά με αγριοφωνάρες στα όργανα. Και όπου τέσσερις υποψήφιοι μοιάζουν πάρα πολλοί για κόμμα του 6%. Ταυτόχρονα, ο ΣΥΡΙΖΑ αντιπολιτεύεται με αγριοφωνάρες, βλέπει εαυτόν καθηλωμένο στις δημοσκοπήσεις, αδύναμο να θέσει θέματα στον δημόσιο διάλογο και τρέχει πίσω από το ΚΚΕ στον «αντιφασιστικό» αγώνα του. Τα «περί νεοφιλελεύθερης χούντας του Κούλη που συνουσιάζεται» τον οδήγησαν στην απόλυτη ανυποληψία. Την ίδια ώρα, σε κάθε αντιπολιτευτική αιχμή, η κυβέρνηση ανακαλεί και υπενθυμίζει μια παλαιότερη δήλωση του κ. Τσίπρα που την ακυρώνει πάραυτα. Εκκρεμεί στο μεταξύ η οργάνωση συνεδρίου και ένας ατέρμων διάλογος για τη «διεύρυνση», τη «δημοκρατική παράταξη» (κλισέ...) την «προοδευτική» (τι είναι αυτό;) παράταξη και βουβά μεν, αλλά ουσιαστικά, την ανάγκη επιβεβαίωσης του αρχηγού. Η αξιωματική αντιπολίτευση, οπαδός της αναλογικής και των αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών, δεν έχει αρχηγό εκλεγμένο από τη βάση, σε αντίθεση με τη ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ. Η «κεντροαριστερά» αντιμετωπίζει ζήτημα φυσιογνωμίας και ηγεσίας, και ο Ευάγγελος Βενιζέλος έρχεται απαλά να το υπενθυμίσει, χωρίς να παραλείψει να κάνει κομψή αντιπολίτευση, ώστε να μην εναντιωθούν οι θαυμαστές του στην κεντροδεξιά.

Ποιος να θυμάται τώρα ότι ο αστικός μύθος λέει πως ο ίδιος έφερε το χαράτσι, μετέπειτα ΕΝΦΙΑ, όταν έπαιξε τον δύσκολο στην τρόικα, ενώ αυτή έφυγε και δεν γύρισε, παρά τα παρακάλια, μόνο αφού μπήκε το χαράτσι. Εδώ ο Σαμαράς, που έριξε κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας, εκλέχθηκε αργότερα αρχηγός από τη βάση. Στη χώρα μας, το αποτέλεσμα, ενίοτε, συνιστά την έκπληξη που όλοι έπρεπε να βλέπουν αλλά κανείς δεν της έδωσε σημασία. Στο κενό ή στα ελλείμματα που αφήνει η δράση των «κεντροαριστερών» ή «προοδευτικών» αυτοαποκαλούμενων κομμάτων, εμφανίστηκε επίδοξος ηγέτης.

Η αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία είναι ένα ακόμη καθαρό βήμα ενίσχυσης της χώρας. Έρχεται να προστεθεί στις οριοθετήσεις ΑΟΖ, στον Έβρο, στην επακούμβηση, στις συμμαχίες. Επιφέρει σαφές αποτέλεσμα. Την ίδια στιγμή, υπό προϋποθέσεις, η χώρα τίθεται στην πρωτοπορία της προσπάθειας δημιουργίας Ευρωστρατού. Η διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση επέφερε επίσης ένας σαφές αποτέλεσμα. Διασώθηκε η χώρα οικονομικά και διαφυλάχθηκε η κοινωνική ειρήνη, εις πείσμα αριστερών και δεξιών ψεκασμένων και πολιτικάντηδων. Η επικράτηση του κεντρώου Μητσοτάκη επί θεμάτων «σκληρής δεξιάς ατζέντας» με ορθολογικά, σαφή και μετρήσιμα αποτελέσματα, δημιουργεί ταυτόχρονα ασφυξία στις πατριωτικές (αυτοπροσδιοριζόμενες και αρκούντως ανορθολογικές) δυνάμεις και αμηχανία στην (επίσης ανορθολογική) αριστερά.

Ως παράπλευρη συνέπεια της εθνικής επιτυχίας, πάντοτε χαμένοι στον αυτοαναφορικό μικρόκοσμό μας, οι αμετροεπείς Μπογδάνοι αποβάλλονται από την κεντροδεξιά ενώ η κεντροαριστερά αποκτά υποψήφιο ηγέτη, ο οποίος χαίρει εκτιμήσεως και στην κεντροδεξιά. Μόνο στην Ελλάδα....