Με τον Πρύτανη

Τα ακούει για τα καλά η κυβέρνηση για το επιχειρούμενο εκ νέου μπάχαλο στα πανεπιστήμια. Βγήκε, λένε κάποιοι «δικοί» της, με σύνθημα το «νόμος και τάξη» και δεν έκανε τίποτα. Βολική κριτική. Ειδικά από αυτούς που στέκονται στην άκρη και δεν παίρνουν θέση με τίποτα, για τίποτα. Πολύ περισσότερο από αυτούς που δεν ξεβολεύονται με τίποτα και δεν ρισκάρουν ποτέ. Τα ίδια, βέβαια, τα λέει και η αντιπολίτευση, αλλά αυτή τα έλεγε και πριν, και μάλιστα διανθισμένα.

Είναι αλήθεια ότι η παρούσα κυβέρνηση εκλέχθηκε με την υπόσχεση να βάλει τάξη στα πανεπιστήμια, και όχι μόνο. Και είναι αλήθεια ότι έκανε πολλά πράγματα προς αυτή την κατεύθυνση, με αποτέλεσμα να συγκεντρώσει την οργή της αντιπολίτευσης, κυρίως της αξιωματικής. Χούντα την ανεβάζει, χούντα την κατεβάζει. Το ΚΙΝΑΛ (ή όπως αλλιώς λέγεται) δεν βουτάει στα βαθιά. Στέκεται και με τους μεν και με τους δε. Αργεί να μεγαλώσει κι αυτό.

Αν η ΝΔ δεν είχε υποσχεθεί τίποτα, ελάχιστα θα της καταλόγιζαν σήμερα οι «φίλιες» δυνάμεις. Τώρα τα ακούει για ανεπάρκεια, ενώ προσπαθεί. Προσπαθεί, μόνη της, και αυτό είναι το χειρότερο, να βάλει τάξη σε ένα σάπιο τοπίο πενήντα ετών.

Δεν αρκεί μια «αποφασισμένη» κυβέρνηση για να μπει τάξη σε αυτό το χάλι των καταλήψεων και της ανομίας που επικρατεί, ακόμη, σε ορισμένα πανεπιστήμια. Χρειάζεται μια αποφασισμένη κοινωνία που θα στηρίξει την εκκαθάριση. Χρειάζεται μια κοινωνία που στις απειλές των καταληψιών ότι θα «αντισταθούν», όπως και πράττουν, θα ορθώσει φωνή διαμαρτυρίας και στήριξης οποιουδήποτε επιχειρήσει την εκκαθάριση.

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση του γεγονότος ότι οι καταλήψεις αποτελούν παράνομες πράξεις και ότι δεν συνιστούν ιδεολογικά ή πολιτιστικά φυτώρια. Είναι γνωστό, επίσης, ότι οι καταλήψεις βρίσκουν στήριξη από συγκεκριμένους πολιτικούς χώρους, οι οποίοι επενδύουν στην αταξία και την ανομία. Μόνο έτσι εξηγούνται οι φανφάρες περί αστυνομικού Κράτους και καταστολής, από αυτούς που δεν δίστασαν ποτέ να ψεκάσουν με χημικά ακόμη και ανήλικα.

Οφείλουμε να διαβάσουμε τα πράγματα σωστά. Τις καταλήψεις τις ευνόησε ιδιαίτερα το παράλογο καθεστώς του πανεπιστημιακού ασύλου. Γνωρίζαμε όλοι ότι το πανεπιστημιακό άσυλο προστάτευε επίσης το παρεμπόριο, τη μαύρη αγορά (και των πάρτι, αν σας θυμίζει κάτι η επικαιρότητα) και τα τελευταία χρόνια και των ναρκωτικών. Η άρση του βελτίωσε τα πράγματα, αλλά δεν εξάλειψε ακόμη το πρόβλημα.

Τούτο οφείλεται στη βλακώδη (αυτή είναι η λέξη) άρνηση μεγάλου, ακόμη, μέρους της κοινωνίας να αποδεχθεί το απόλυτα φυσιολογικό γεγονός ότι η αστυνομία πρέπει, επιβάλλεται, να είναι παρούσα οπουδήποτε υπάρχει έγκλημα και ανομία. Οφείλεται επίσης στη δόλια προπαγάνδα ορισμένων, αριστερών κυρίως, περί του ότι η αστυνομία εμποδίζει την ελεύθερη ανάπτυξη ιδεών, ενώ στην πραγματικότητα ισχύει το αντίθετο: η αστυνομία εγγυάται την ελεύθερη ανάπτυξη ιδεών. Άλλωστε, οι «μπάχαλοι» δεν διστάζουν να δείρουν σε κάθε ευκαιρία όποιον διαφωνεί μαζί τους.

Οφείλεται επίσης και στην αβελτηρία αρκετών πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, τα οποία είτε δεν συνεργάζονται ορθά με τις αρχές είτε δεν επιβάλλουν κυρώσεις σε όσους φοιτητές τους συμμετέχουν σε έκνομες δραστηριότητες εις βάρος των ιδρυμάτων. Ατιμωρησία, διδασκόμενη από έδρας.

Οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι η παράλογη πρακτική των καταλήψεων, έχοντας «κατέβει» ως πρακτική και στα σχολεία της μέσης εκπαίδευσης, τείνει να εξελιχθεί σε θερμοκήπιο καλλιέργειας ανεύθυνων πολιτών. Δεν είναι αμελητέες και οι ευθύνες των γονέων που επιτρέπουν στα ανήλικα να «καταλαμβάνουν», όπως δεν είναι αμελητέες και οι ευθύνες των εκπαιδευτικών που δεν θεωρούν προσωπική τους υποχρέωση να αντισταθούν στις καταλήψεις των σχολείων και να καλέσουν τις αρχές. Η δε κυβέρνηση οφείλει να μη διστάζει. Είναι περίπου αδιανόητο να υποχωρούν οι ενήλικες μπρος στους ανηλίκους. Η αντιστροφή της πυραμίδας δεν ωφέλησε ποτέ, οποιαδήποτε κοινωνία. Το «έθιμο» εκκολάφθηκε στα πανεπιστήμια και βρήκε χώρο να πάει παρακάτω. Το συμμάζεμα στα πανεπιστήμια, ως αντίληψη της κοινωνίας, θα φέρει συμμάζεμα και στα σχολεία. Και όλο αυτό θα είναι προς όφελος όλων. Αρκεί να το στηρίξει θετικά ο καθένας από εκεί που βρίσκεται.

Τις συνέπειες των καταλήψεων και του μπάχαλου στην ακαδημαϊκή ζωή τις έχουν αναλύσει πολλοί και πιο ειδικοί. Ας σταθούμε, όμως, σε κάποιες λεπτομέρειες. Ένα από τα τρία πανεπιστήμια της χώρας που αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα σήμερα είναι το Αριστοτέλειο της Θεσσαλονίκης, ο πρύτανης του οποίου δέχεται απειλές. Απειλές οι οποίες δείχνουν πέραν πάσης αμφιβολίας ποιο ακριβώς είναι το επίπεδο της «ιδεολογίας» και της «συγκρότησης» των ίδιων των καταληψιών, αλλά κυρίως των υποστηρικτών τους.

Θυμηθείτε ότι, στις μέρες της καραντίνας, στον χώρο του ΑΠΘ οργανώθηκαν πάρτι με ποτά και μουσική, που μεταφέρθηκαν με φορτηγά. Θεωρείτε το γεγονός άσχετο με την κουλτούρα των καταλήψεων και την αίσθηση ορισμένων ότι η αστυνομία θα διστάσει να μπει; Χρειάζεται χρόνος για να εμπεδωθεί κουλτούρα νομιμότητας και να αλλάξουν τα μυαλά. Δίπλα στην «ιδεολογική πάλη» ανθεί ακόμη το παρεμπόριο.

Πάρτι, για να συνδεθούμε με την επικαιρότητα, γίνονταν και θα εξακολουθήσουν να γίνονται σε όλη την πόλη. Ορισμένες πτυχές αυτών των πάρτι, που τροφοδοτούνται σε πολύ μεγάλο ποσοστό από τον φοιτητόκοσμο της πόλης, τις «ανακαλύπτει» εσχάτως «έκπληκτη» η κοινή γνώμη. Λίγοι, ακόμη, συνειδητοποιούν ότι η συγκρότηση των φοιτητών και η προσωπική τους εξέλιξη συναρτάται και με το περιβάλλον που συναντούν μέσα στο ακαδημαϊκό ίδρυμα και γύρω από αυτό.

Λίγοι, ακόμη, πιστεύουν πως ένα συγκροτημένο, καθαρό και τακτικό πανεπιστήμιο θα δημιουργεί συγκροτημένους και τακτικούς πολίτες, που δεν θα ζουν μόνο για το «πάρτι» εντός και εκτός του ιδρύματος, ούτε θα προσφέρονται ως αναλώσιμο προϊόν στη νύχτα. Αν καθαρίσει το πανεπιστήμιο, είναι βέβαιο ότι θα καθαρίσει σε μεγάλο βαθμό και μια ολόκληρη πόλη από τη νοοτροπία του χαβαλέ και της αμφίβολης διασκέδασης. Αν δε το πανεπιστήμιο ασκήσει και πιο αυστηρή πολιτική εποπτείας των σπουδών των φοιτητών του, θα ξεμείνουν τα «πάρτι» και από αναλώσιμους, ενίοτε και ως κρέας, νέους.

Με τον Πρύτανη λοιπόν και με κάθε κόστος.