Η Novartis, ο Όρμπαν και οι «διώξεις»

Στις 4 Φεβρουαρίου 2018, ημέρα Κυριακή, είχε γίνει το μεγάλο συλλαλητήριο στην Αθήνα κατά της επικείμενης, τότε, υπογραφής της Συμφωνίας των Πρεσπών. Την ίδια ημέρα κυκλοφόρησε η εφημερίδα «Documento» με αποσπάσματα καταθέσεων προστατευόμενων μαρτύρων, για χρηματισμό πολιτικών. Λίγο αργότερα μάθαμε ότι οι καταθέσεις αυτές είχαν δοθεί την Κυριακή 4 Φεβρουαρίου 2018, ενώ η εφημερίδα ήταν τυπωμένη αποβραδίς, Σάββατο, και κυκλοφορούσε στα περίπτερα πριν ξημερώσει Κυριακή. Μας τα ξαναθύμισε η κα Κωνσταντοπούλου τον προηγούμενο μήνα, με αφορμή την κλήση του κ. Βαξεβάνη από την ειδική ανακρίτρια.

Την Πέμπτη 8 Φεβρουαρίου 2018, από αυτό το βήμα, πριν διαβιβαστεί η δικογραφία στη Βουλή, ώστε να αρχίσει να διαρρέει το περιεχόμενό της, και με τίτλο «Δεν είμαστε κάθε λέξη του Συντάγματος», σημειώναμε ότι είναι φανερό πώς η ανακρίτρια διαφθοράς έκανε έρευνα κατά πολιτικών, για μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς άδεια της Βουλής. Δεν χρειαζόταν καμία ιδιαίτερη ανάλυση, ούτε πρόσβαση στη δικογραφία. Στο μεταξύ οι κ.κ. Πολάκης, Τζανακόπουλος και Παπαγγελόπουλος διατυμπάνιζαν ουσιαστικά ότι έχουν γνώση της δικογραφίας. Καταλήγαμε πως η υπόθεση είναι, με έναν τρόπο, στα χέρια της Δικαιοσύνης.

Στις 24/2/2018 και ενώ είχε προηγηθεί η διαβίβαση της δικογραφίας στη Βουλή και η συζήτηση επί του κατηγορητηρίου που ετοίμασε η τότε κυβέρνηση κατά δέκα πολιτικών της αντιπάλων, σημειώναμε ότι ο χαρακτηρισμός των μαρτύρων ως προστατευόμενων ήταν παράτυπος. Δόθηκε μετά τη διαβίβαση της δικογραφίας στη Βουλή και ενώ τούτο προβλέπεται μόνο για πράξεις τρομοκρατίας.

Στις 4/1/2019 γράφαμε (η αρχή του τέλους) ότι η μετατροπή του προστατευόμενου μάρτυρα σε κατηγορούμενο σηματοδότησε την αρχή του τέλους της μεθόδευσης της τότε κυβέρνησης κατά των αντιπάλων της και σημειώναμε ότι το ξήλωμα ξεκινά από τη Δικαιοσύνη.

Στις 9/6/2019 (Novartis gate επισήμως) σημειώναμε ότι η, μέχρι τότε γνωστή ως, πειθαρχική αναφορά του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ι. Αγγελή κατά της ανακρίτριας Διαφθοράς (η οποία ως τέτοια είχε αρχειοθετηθεί) συνιστά ουσιαστικά μήνυση και ότι πρέπει η ηγεσία του Αρείου Πάγου να ξεκαθαρίσει αμέσως την τύχη της. Την επόμενη ημέρα διατάχθηκε προκαταρκτική εξέταση. Εκκίνησε η ποινική διαδικασία.

Οι εξελίξεις κατέληξαν στην άσκηση ποινική δίωξης από τη Βουλή κατά των τότε κυβερνητικών, αλλά και της τότε εισαγγελέως Διαφθοράς και δημοσιογράφων που γνώριζαν τα γεγονότα, πριν αυτά γίνουν, με βάση κυρίως καταθέσεις δικαστικών, ορισμένοι εκ των οποίων ακόμη εν ενεργεία. Η ποινική διαδικασία συνεχίζεται από τη Δικαιοσύνη, με βασικούς μάρτυρες δικαστικούς.

Στο μεταξύ ήταν γνωστό ότι το 2017, κατά την αποχώρησή της από τη θέση της εισαγγελέως Διαφθοράς, η κα Ελένη Ράικου είχε φροντίσει να διαδοθεί ότι είχε εντοπίσει τον λογαριασμό μέσω του οποίου η Novartis χρημάτιζε ιατρούς για να συνταγογραφούν τα σκευάσματά της. Αυτή η ίδια, διά «των κύκλων της», βάφτισε τον κ. Παπαγγελόπουλο Ρασπούτιν.

Ξεκινώντας ανάποδα, η διαρροή της κας Ράικου δεν επιβεβαιώθηκε. Η διάδοχός της στην Εισαγγελία Διαφθοράς και νυν κατηγορουμένη δεν κατέληξε σε θεμελίωση ευθυνών ιατρών. Σημειώναμε (29/9/2019), πάλι από αυτό το βήμα, ότι οι σχετικές ευθύνες, αν υπήρχαν, υπέπιπταν σε παραγραφή, μιας και αναφέρονταν σε πεπραγμένα πέραν της δεκαετίας, όταν είναι γνωστό ότι τα πλημμελήματα (χρηματισμός γιατρού ως 120.000) παραγράφονται στα πέντε χρόνια και τα κακουργήματα (χρηματισμός άνω των 120.000) στα δεκαπέντε.

Με απλά λόγια, το περίφημο σκάνδαλο (για να ακριβολογούμε) φαρμακευτικής δαπάνης, και μάλιστα όχι μόνο της Novartis, ετάφη οριστικά. Από τη στιγμή που το Ελληνικό Κράτος δεν θεμελίωσε ούτε πειθαρχική, ούτε ποινική ευθύνη κάποιου για το θέμα, η συζήτηση για αναζήτηση αποζημιώσεων από τη Novartis ή άλλη εταιρεία είναι απλώς άνευ αντικειμένου. Δεν αρκεί να «παραδεχόμαστε» όλοι ότι υπάρχει σκάνδαλο. Έπρεπε να έχει τεκμηριωθεί. Εφόσον δεν τεκμηριώθηκε θεσμικά, η σχετική συζήτηση γίνεται εκ του πονηρού. Και η όποια διεκδίκηση μόνο με πολιτικούς όρους μπορεί να γίνει, με άδηλο, φυσικά, αποτέλεσμα.

Στο μεταξύ εξελίσσεται η διαδικασία της κύριας ανάκρισης για το παραδικαστικό, ουσιαστικά, κύκλωμα που ανέδειξαν οι δικαστικοί με τις καταθέσεις τους και την απόπειρα σπίλωσης των δέκα πολιτικών αντιπάλων της προηγούμενης κυβέρνησης και όσων τη βοήθησαν. Τα πράγματα δείχνουν ότι μπορεί να πάμε σε εκλογές με Ειδικό Δικαστήριο σε λειτουργία. Οι ενδιαφερόμενοι έχουν κάθε λόγο να ταράζονται και κάθε λόγο να κάνουν την πολιτική ζωή της χώρας βούρκο, ώστε να μη ξεχωρίζει κανείς από τίποτα. Ωστόσο, μερικά πράγματα δεν είναι δυνατό να κρυφτούν. 

Αναπτύσσεται φιλολογία για δήθεν Ορμπανικές μεθόδους της παρούσας κυβέρνησης και για προσπάθεια ελέγχου Δικαιοσύνης και Τύπου, συνδυασμένη με διώξεις των ιδίων, η οποία μας εκθέτει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο κ. Ορμπάν κατηγορείται από την Ε.Ε. ότι παραβιάζει το Κράτος Δικαίου στην Ουγγαρία, επιχειρώντας να θεσμοθετήσει έλεγχο της Δικαιοσύνης και του Τύπου. Στην Ελλάδα, η παρούσα κυβέρνηση δεν θεσμοθέτησε τίποτα. Δεν άλλαξε νόμους και Σύνταγμα.

Αντίθετα, η Ε.Ε. και εμείς παρακολουθήσαμε την αγωνιώδη προσπάθεια της προηγούμενης κυβέρνησης να περάσει νομοθεσία με την οποία πρακτικά έκλεινε τους περισσότερους τηλεοπτικούς σταθμούς, με στόχο να μείνουν τέσσερεις, ένας εκ των οποίων θα πήγαινε στον εκλεκτό της επιχειρηματία και ενώ έλεγχε ήδη τα κρατικά μέσα. Παρακολουθήσαμε τη χαρά τους που έκλεισε το MEGA και την περηφάνια με την οποία επιτίθεντο στον ΣΚΑΪ. Τον ποταμό διαφημίσεων που κατευθύνονταν στα δικά τους μέσα. 

Παρακολουθήσαμε εμβρόντητοι την προσπάθεια να διοριστεί ηγεσία της Δικαιοσύνης από την προηγούμενη κυβέρνηση, παραμονές εκλογών και ενώ είχε καταρρεύσει. Όπως και τη σπουδή να ψηφιστεί κυριολεκτικά νύχτα ο νέος ποινικός, πρακτικά αθωωτικός, κώδικας. Παρακολουθήσαμε και τον αψύ και αναρμόδιο υπουργό να δηλώνει δημόσια και ανερυθρίαστα ότι γνωρίζει το ποιόν (άρα το όνομα) των προστατευόμενων μαρτύρων. Παρατηρήσαμε την κα Θάνου να επιδιώκει αύξηση ορίου ηλικίας για να μη συνταξιοδοτηθεί.

Αποτέλεσε παγκόσμια πρωτοτυπία η διά δηλώσεως εκχώρηση του δικαιώματος ψήφου έξι ανεξάρτητων βουλευτών στην τότε κυβερνητική πλειοψηφία, προκειμένου να μη χαθεί η δεδηλωμένη μιας κυβέρνησης που είχε καταρρεύσει και αρνούνταν να αποχωρήσει.

Σήμερα, χωρίς να έχει αλλάξει επί τούτου το θεσμικό πλαίσιο, οι υπαίτιοι καλούνται από την Ελληνική Δημοκρατία να λογοδοτήσουν. Κανονικά θα έπρεπε να δηλώσουν, όπως έκανε ο Ανδρέας Λοβέρδος, την πίστη στην αθωότητά τους και την πίστη τους στους θεσμούς. Να δηλώσουν ότι θα επιδιώξουν την αθώωσή τους. Δεν είναι ένοχοι ακόμη, όσο εξώφθαλμες και αν ήταν ορισμένες ενέργειές τους τότε. Η αντίδρασή τους δείχνει ότι δεν πιστεύουν στον εαυτό τους και δεν διστάζουν για το οτιδήποτε.

Κάπως έτσι εξελέγησαν, πλην όμως η κοινωνία δεν φαίνεται πλέον διατεθειμένη να κάνει το ίδιο λάθος.