Μπορεί να πέσει η κυβέρνηση;
Μπορεί ένα σκάνδαλο τηλεφωνικών παρακολουθήσεων να ρίξει μια κυβέρνηση; Μπορεί, υπό προϋποθέσεις.
Πρώτη προϋπόθεση: η κυβέρνηση να παριστάνει ότι δεν υπάρχει σκάνδαλο, δηλαδή να αντιμετωπίζει το θέμα ως «εξωγενή κρίση που πρέπει να περάσει» και όχι ως «δικό της ζήτημα που πρέπει να το λήξει».
Δεύτερη προϋπόθεση: τα μίντια να κυνηγήσουν επίμονα το θέμα με πρωτοσέλιδα διαρκείας.
Τρίτη προϋπόθεση: η προκήρυξη των εκλογών να είναι ενέργεια εφικτή από βουλευτές του κυβερνητικού κόμματος ή από τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Τέταρτη προϋπόθεση: οι αποκαλύψεις να συνεπάρουν ή να εκπλήξουν τους ψηφοφόρους με τρόπο καταιγιστικό.
Το υπό εξέλιξη σκάνδαλο παρακολουθήσεων που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση Μητσοτάκη φαίνεται να πληροί την πρώτη προϋπόθεση, καθώς η κυβέρνηση δείχνει να το αντιμετωπίζει ως «εξωγενή κρίση που πρέπει να περάσει» και δεν αναγνωρίζει ουσιαστικά την ευθύνη της.
Η δεύτερη προϋπόθεση δεν ικανοποιείται πλήρως, καθώς πολλά από τα sites και τα μίντια επιμένουν να παρουσιάζουν το θέμα ως δευτερεύουσας σημασίας.
Η τρίτη προϋπόθεση δεν ικανοποιείται σε καμία περίπτωση, καθώς ούτε οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος έχουν ουδεμία διάθεση να ρίξουν την κυβέρνηση –με τον τρόπο που αυτό έγινε προσφάτως στην περίπτωση του Boris Johnson στο Ηνωμένο Βασίλειο– ούτε φυσικά η αντιπολίτευση μπορεί να επιβάλει εκλογές στο ελληνικό σύστημα.
Η τέταρτη προϋπόθεση είναι επίσης δύσκολο να ικανοποιηθεί, καθώς τα επίπεδα πολιτικής εμπιστοσύνης στην Ελλάδα είναι τόσο χαμηλά που οι πολίτες σπανίως αιφνιδιάζονται από την ανάρμοστη συμπεριφορά των πολιτικών.
Κατά συνέπεια, το τραύμα που δημιουργεί στην κυβέρνηση το υπό εξέλιξη σκάνδαλο θα μπορούσε να επουλωθεί, ιδιαιτέρως αν ο Πρωθυπουργός αναγνώριζε άμεσα τις ευθύνες του. Το μόνο βέβαια είναι ότι ένα τέτοιο σκάνδαλο θα δώσει περαιτέρω ώθηση στον φαύλο κύκλο της συνωμοσιολογίας που γεννά κυνισμό και τελικά αδιαφορία για την πολιτική.
