Όσο αποφεύγουν το πολιτικό κόστος, θα ανεβαίνει το ανθρώπινο

Προφανώς υπάρχουν ακραία καιρικά φαινόμενα.

Προφανώς θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερος συντονισμός και καλύτερη διαχείριση των κρίσεων.

Το ζήτημα όμως είναι ότι οι κρίσεις χτυπούν το τμήμα της Αττικής γύρω από την Αθήνα, το οποίο αναπτύχθηκε εξαιρετικά βίαια, χωρίς αρχές, χωρίς κριτήρια και χωρίς μελέτη.

Και πάνω εκεί έχει οικοδομηθεί μία σειρά συμφερόντων, η διαχείριση των οποίων είναι εξαιρετικά δύσκολη, διότι είναι και μεγάλα και συγκροτημένα συμφέροντα, αλλά και ένας τεράστιος σωρός μικροσυφερόντων, η σύγκρουση με τα οποία έχει ένα τεράστιο πολιτικό κόστος. Διότι μπορεί να είναι επενδύσεις ζωής.

Όπως αποδεικνύεται από τις τελευταίες καταστροφές, τόσο από τις πλημμύρες, όσο και από τις πυρκαγιές η μη ενασχόληση με αυτά τα μικροσυμφέροντα έχει ακόμη μεγαλύτερο κόστος, όχι μόνο υλικό αλλά και ανθρώπινο.

Η “ανάπτυξη” στην Αττική (και στην Χαλκιδική και άλλου) είναι, είναι σαν τα δανεικά των προηγούμενων δεκαετιών, που η εισαγωγή τους έφερε πολύ ευτυχία, αλλά το τέλος τους ήταν πικρό.

Για αυτό και όλοι όσοι βρίσκονται στην πολιτική εξουσία πασχίζουν -για ευνόητους λόγους- να στείλουν την αποπληρωμή στο μέλλον.

Το σύστημα ανάπτυξης της Αττικής έχει χρεοκοπήσει και αν δεν ληφθούν αμέσως μέτρα πριν την υπαγωγή του σε “οικολογικό μνημόνιο”, θα προκαλέσει πολλούς θανάτους ακόμη.

Αλλά ενώ τα μέτρα του οικονομικού μνημονίου μπορεί να είναι δύσκολα αλλά είναι προφανή, τα μέτρα της διευθέτησης της Αττικής δεν μπορούν να είναι. Διότι δεν μπλέκονται μόνο οι άνθρωποι, μπλέκεται και η φύση.

Μία κυβέρνηση που σέβεται τους πολίτες που την ψήφισαν, δεν μπορεί παρά να πάρει την ευθύνη να ανοίξει αυτό το θέμα με πολύ προσοχή και πολύ προετοιμασία κι ενώ συγχρόνως θα ενισχύει τους μηχανισμούς αντιμετώπισης κρίσεων, όπως οι προχθεσινές πυρκαγιές.

Αλλιώς θα έχει τα αποτελέσματα Τσίπρα...