Κρυφτούλι στα Εξάρχεια ή περιπολίες στου Φιλοπάππου;

Η ταχύτητα με την οποία η αστυνομία εντόπισε τους δύο Πακιστανούς οι οποίοι είχαν εμπλακεί στη ληστεία που κατέληξε στο θάνατο ενός 25χρονου νέου ανθρώπου στου Φιλοπάππου σημαίνει πρακτικά ότι γνώριζαν.

Για την ακρίβεια γνωρίζουν τι γίνεται στου Φιλοπάππου αλλά έχουν, είχαν τουλάχιστον, επιλέξει να μην το αντιμετωπίσουν. Τους λόγους τους ξέρουν καλύτερα οι ίδιοι.

Ενδέχεται να θεωρούν ότι είναι μικρής εμβέλειας εγκληματικότητα που απαιτεί μεγάλη δυσανάλογα μεγάλη δύναμη για να αντιμετωπιστεί. Κι έτσι το Φιλοπάππου εξελίχθηκε σε γκέτο.

Περίπου το ίδιο το οποίο συνέβη στον Λαγανά της Ζακύνθου. Όπου πουλάνε κάτι ποτά μπόμπες και δεν κόβουν αποδείξεις. Αλλά ελεγκτική υπηρεσία εκεί ήταν αδύνατο να μπει με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε γκέτο.

Όταν προσπάθησε να μπει ένοπλη αστυνομική δύναμη, τους περίμεναν με τα όπλα και πυροβόλησαν. Αλλά κι αυτούς τους ήξεραν και τους συνέλαβαν μέχρι να φτάσουν στην Κυλλήνη.

Το πρόβλημα για την ελληνική κοινωνία δεν είναι η βεβαιότητα για τον εντοπισμό των δραστών. Το πρόβλημα είναι η έλλειψη προληπτικών δράσεων, οι οποίες να δυσχεραίνουν τους προτιθέμενους να καταφύγουν σε τέτοιες δράσεις.

Το πρόβλημα είναι να διαλύσουν τα γκέτο μέσα στα οποία αναπτύσσονται αυτές οι δράσεις. Αλλά αυτό σημαίνει πρακτικά άλλες προτεραιότητες.

Όπως για παράδειγμα αποδέσμευση των δυνάμεων που παίζουν κρυφτούλι με τον Ρουβίκωνα και τις άλλες αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες στα Εξάρχεια, τις οποίες με τη στάση τους οι αστυνομικές δυνάμεις διευκολύνουν να αναδεικνύουν ανόητους συμβολισμούς.

Ο Ρουβίκωνας μπορεί να παράγει πολύ περισσότερους συμβολισμούς από όσους οποιαδήποτε αστυνομική δύναμη μπορεί να προστατεύσει...

Το κρυφτούλι των ακτιβισμών διευκολύνει τη δημιουργία γκέτο...