Τον τελευταίο καιρό, εν μέσω πανδημίας, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ έχει αναλάβει να προστατεύει διάφορες κατηγορίες ανθρώπους.
Τους επιστήμονες απο τα "voucher της εξαθλίωσης", τους γονείς που θα μπουν στο "αχρειαστο ρίσκο" να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολειο, τους υγειονομικούς που δεν έχουν μάσκες και άλλους πολλους.
Είναι μια φιλότιμη προσπάθεια αλλά δυστυχώς η ανάληψη της προστασίας είναι αυτόβουλη και χωρίς ανάθεση.
Με αποτέλεσμα να μην ενθουσιάζονται ούτε οι ίδιοι οι προστατευόμενοι.
Έτσι ο θόρυβος που ξεκινάει ο ΣΥΡΙΖΑ σε διάφορα θέματα καταλαγιάζει πολύ σύντομα και δυσανάλογα με τα προαναγγελθεντα και προσδοκώμενα αποτελέσματα.
Θυμιζει πολύ την τακτική κυβερνητική περίοδο με τις διαρκείς αλλαγές ατζέντας. Αλλά τοτε είχε νόημα γιατί το τελευταίο λόγο τον είχαν οι υπουργοί και το επικοινωνιακό επιτελείο του Μαξιμου
Τώρα δυστυχώς για τον ΣΥΡΙΖΑ η κυβέρνηση έχει και τον πρώτο λόγο και τον τελευταίο σε μια ατζέντα που η Κουμουνδούρου παρακολουθεί αποσπασματικά και αλυσιτελώς και προσπαθεί να παρέμβει ανεπιτυχώς...
Δεν υπάρχουν καν αλυσίδες για να σπάσουν, όπως λέει και το κλασσικό συνθημα της σημερινής ημέρας...
