Το χειροκρότημα την ώρα της καταγγελίας δεν φτάνει

Η δήλωση της κυρίας Μπεκατώρου για την οδυνηρή εμπειρία που βίωσε είναι εξαιρετικά σημαντικές
Όπως σημαντικές είναι οι δηλώσεις συμπαράστασης.
Αυτές που καλούν κι άλλα θύματα παρόμοιων συμπεριφορών να τις καταγγειλλουν.
Αυτό θα είχε σημασία αν ηταν η συμπαράσταση που ειχε λειψει από τη κυρία Μπεκατώρου.
Αλλά δεν ήταν η συμπαράσταση. Ήταν η ασφαλεια που λείπει από τα θύματα που δεν καταγγελλουν. Και το γεγονός ότι υπέστησαν αυτή τη συμπεριφορά όντας σε θέση αδυναμίας.
Η κυρία Μπεκατώρου καταγγείλε περίπου δύο δεκαετίες μετά το γεγονός και παρά την προσωπική αίγλη που της έδωσε το ολυμπιακό μετάλλιο.
Οποίος καλει τα θυματα να σπάσουν τη σιωπή, δείχνει να αγνοεί τι ήταν αυτό που επέβαλλε τη σιωπή.
Σήμερα τι έχει αλλάξει από την εποχή που η κυρία Μπεκατώρου υπέστη την επίθεση;
Θεσμικά, όχι κοινωνικά.
Ένα θύμα που βρίσκεται στο ίδιο πλαίσιο συνθηκών που βίωνε η κυρία Μπεκατώρου, έχει κάτι επιπλεον να στηριχθεί για να αντιμετωπίσει μια παρόμοια συμπεριφορά;
Ας σκεφτούμε λοιπόν ως κοινωνία, πως θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα θεσμικό διχτυ προστασίας για τα θυματα. Να δούμε πώς αντέδρασαν άλλες κοινωνίες.

Κι αν δεν έχουν κάνει οι άλλοι, ας ψάξουμε να βρούμε εμείς. 

Το χειροκρότημα την ώρα της καταγγελίας δεν φτάνει.

Κι όχι μόνο δεν φτάνει αλλά πολλές φορές είναι ύποπτο και μπορεί να υποκρύπτει και σκοπιμότητες, που μπορεί να φτάσουν και σε ξεκαθάρισματα προσωπικών διαφορών.