Από πού βγήκε η έκφραση καρφί δεν του καίγεται»; - Free Sunday
Από πού βγήκε η έκφραση καρφί δεν του καίγεται»;

Από πού βγήκε η έκφραση καρφί δεν του καίγεται»;

Όσοι οι Τούρκοι έζωναν στενότερα την Κωνσταντινούπολη, τόσο οι Βυζαντινοί πρόσεχαν και οχύρωναν την Πελοπόννησο, για να την έχουν σαν καταφύγιο. Όταν ήθελε, μάλιστα,  να καλογερέψει εκεί ο αυτοκράτορας Ιωάννης Κατακουζηνός, περιέγραφε τον Μυστρά ως «Σκυθίας ερημότερον». Οι επιδρομές των Σαρακηνών, οι πόλεμοι των Ελλήνων με τους Φράγκους της Αχαΐας και η αιώνια φαγωμάρα των τοπικών αρχόντων είχαν καταστρέψει ολότελα τον τόπο. Κανείς δεν μπορούσε να βγει από το σπίτι του, μέρα ή νύχτα, χωρίς να βαστά όπλα.

Οι Παλαιολόγοι έβαλαν τάξη, ειρήνεψαν τα μέρη, ενώ ο Μυστράς στις μέρες τους αριθμούσε 40,000 κατοίκους, ζωντανεύοντας τον ελληνισμό. Παρόλα αυτά η Πελοπόννησος και ο Μυστράς μαζί, λίγο έλειψε να επαναστατήσουν, όταν τη θέση του τοπικού παρατηρητή πήρε ο Δημήτριος Παντεχνής, άνθρωπος που παρίστανε τον θαυματοποιό.

Πράγματι,  ο Παντεχνής γνώριζε την τέχνη του ταχυδακτυλουργού, καθώς τον αναφέρουν πολλοί σύγχρονοι του. Συνήθιζε να εξαφανίζει νομίσματα και κοσμήματα με αποτέλεσμα άλλοι να κατηγορούνται για κλέφτες. Τότε ο λαός αποφάσισε να τον τιμωρήσει παραμορφώνοντας τον. Με ένα πυρακτωμένο καρφί ήθελαν να γεμίσουν το πρόσωπο του σημάδια.  Και ενώ είχαν το καρφί πολύ ώρα στη φωτιά εκείνο παρέμενε κρύο. Το παράξενο αυτό φαινόμενο γέμισε τρόμο το πλήθος και έτσι παράτησαν τον Παντεχνή ψιθυρίζοντας: «το καρφί δε του καίγεται» για να μείνει και η παροιμιώδης φράση «καρφί δεν του καίγεται», που στην επέκταση της τη λέμε για άτομα που αδιαφορούν.