6 βιβλία για τη γιορτή της μητέρας

Carla Naumburg, «How To Stop Losing Your Sh*T With Your Kids – Πώς να μην το χάνετε με τα παιδιά σας», μετάφραση: Τατιάνα Μιχάλα, εκδόσεις Ψυχογιός

Ωραία, ξεσπάσατε στα παιδιά σας. Εκνευριστήκατε, τους φωνάξατε, τους ουρλιάξατε. Ενοχλείστε και αντιδράτε άσχημα πολύ περισσότερο απ’ όσο θα παραδεχόσασταν. Ξέρετε ότι, ως γονείς, θέλετε να επιδεικνύετε ψυχραιμία και καλές προθέσεις. Αλλά, όσο και να προσπαθείτε, κάπου το χάνετε.

Σε αυτόν τον προσιτό και ανάλαφρο οδηγό, αναλύονται με ειλικρίνεια και ευαισθησία οι καταστάσεις κατά τις οποίες το χάνουμε ως γονείς, ενώ προσφέρονται ρεαλιστικές και χρηστικές συμβουλές, βασισμένες σε επιστημονικά τεκμηριωμένες πρακτικές, προκειμένου να διαχειριστούμε τα ξεσπάσματά μας αποτελεσματικά και χωρίς ενοχές.

Μαρίνα Γιώτη, «Μια καρδιά», εκδόσεις Διόπτρα

Η συγγραφέας γράφει για το βιβλίο: «Αυτό το βιβλίο ξεκίνησε από ένα γράμμα που έγραψα στην κόρη μου όταν ήταν μόλις δύο χρονών. Καθώς η σχέση μεταξύ μητέρας και κόρης συχνά περνάει από σαράντα κύματα εκεί κοντά στην εφηβεία, ήθελα να θυμάται πως, ό,τι κι αν γίνει, θα είμαι πάντα δίπλα της, ο φύλακας άγγελός της, ο μεγαλύτερος υποστηρικτής της. Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στη μεγάλη σειρά των γυναικών που εναλλάσσονται στη θέση της μάνας και της κόρης.

Για όλα όσα θα θέλαμε να πούμε στις κόρες μας και στις μητέρες μας, αλλά συχνά το αφήνουμε για μια άλλη στιγμή, που δεν έρχεται ποτέ…».

Kim Hye-Jin, «Η κόρη μου», μετάφραση: Αμαλία Τζιώτη, εκδόσεις Ίκαρος

Η αφηγήτρια της ιστορίας, μια χήρα που εργάζεται σε έναν οίκο ευγηρίας στη Νότια Κορέα, αναγκάζεται να μοιραστεί το μικρό της σπίτι με την τριαντάχρονη κόρη της και την κοπέλα της, τη σχέση των οποίων δεν αποδέχεται.

Η μητέρα, ανέτοιμη να τις δεχτεί, βρίσκεται μετέωρη ανάμεσα στο πρότυπο της παραδοσιακής οικογένειας −στην οποία αφιέρωσε ολόκληρη την ύπαρξή της− και στα ιδανικά για τα οποία αγωνίζεται η κόρη της. Σύντομα, τα σχόλια και οι προκαταλήψεις της μητέρας φέρνουν στο φως παλιές και νέες συγκρούσεις ανάμεσα στις τρεις γυναίκες, κάνοντας τη συνύπαρξή τους όλο και πιο δύσκολη.

Μια κατάσταση που επιδεινώνεται παράλληλα με την επισφαλή εργασιακή κατάσταση της αφηγήτριας, η οποία αρχίζει να αμφισβητεί την απάνθρωπη μεταχείριση που λαμβάνουν οι ηλικιωμένες γυναίκες στο γηροκομείο όπου εργάζεται.

Σιμόν Ντε Μποβουάρ, «Ένας πολύ γλυκός θάνατος», μετάφραση: Γιώργος Ξενάριος, εκδόσεις Μεταίχμιο

Δεν πεθαίνουμε επειδή κάποτε γεννηθήκαμε, ούτε επειδή ζήσαμε, ούτε από γηρατειά. Πεθαίνουμε για κάποιον λόγο. Το γεγονός ότι ήξερα πως το τέλος της μητέρας μου, λόγω ηλικίας, ήταν κοντά δεν απάλυνε καθόλου την οδύνη και την ένταση της φοβερής έκπληξης: Είχε ένα σάρκωμα. Ένας καρκίνος, μια ανακοπή, μια πνευμονική εμβολή είναι τόσο βίαια, όσο και το σταμάτημα ενός κινητήρα ενός αεροπλάνου που πετάει. Η περίπτωση της μάνας μου μας καλούσε να είμαστε αισιόδοξοι, αφού, μολονότι ανήμπορη, ακίνητη και μελλοθάνατη, διαβεβαίωνε ότι κάθε λεπτό ζωής είναι ανεκτίμητο…

Η Σιμόν Ντε Μποβουάρ δεν έγραψε τίποτα πιο συγκινητικό από αυτό το χρονικό του θανάτου της μητέρας της. Η αγωνία των τελευταίων ημερών, οι κλινικοί εξευτελισμοί μιας περήφανης γυναίκας, οι απροσδόκητες αστραπές της αγάπης και της εχθρότητας στις στιγμές της γαλήνης και του παραληρήματος, όλα λέγονται με μια ανελέητη ειλικρίνεια, αλλά και με τον βαθύ ανθρωπισμό που διακρίνει τη μεγάλη Γαλλίδα συγγραφέα.

Mona Delahooke, «Μεγαλώστε το παιδί σας με το μυαλό και την καρδιά», μετάφραση: Σοφία Ανδρεοπούλου, εκδόσεις Διόπτρα

Επί σειρά ετών, η κλινική ψυχολόγος Mona Delahooke συμβουλεύει γονείς που δυσκολεύονται να διαχειριστούν τη συμπεριφορά των παιδιών τους.

Οι οικογένειες αυτές εύλογα εστιάζουν στο να διορθώσουν τα συναισθηματικά ξεσπάσματα, τις κρίσεις οργής και άλλες «ανεξέλεγκτες» συμπεριφορές των παιδιών. Αυτό που χρειάζεται όμως, όπως εξηγεί η συγγραφέας, είναι να αλλάξουν οπτική. Η συμπεριφορά, όσο δύσκολη κι αν είναι, δεν είναι το πρόβλημα αλλά το σύμπτωμα – ένα στοιχείο που δείχνει τι συμβαίνει στη μοναδική φυσιολογία του παιδιού. Το βιβλίο αυτό δείχνει μια νέα προσέγγιση στην ανατροφή των παιδιών με βάση την κλινική εμπειρία της συγγραφέως και τις πιο πρόσφατες έρευνες στη νευροεπιστήμη και στην παιδοψυχολογία. Αντί για μια προσέγγιση της συμπεριφοράς που εστιάζει στον εγκέφαλο, προτείνει μια προσέγγιση που λαμβάνει υπόψη τον ρόλο ολόκληρου του νευρικού συστήματος, το οποίο δημιουργεί τα συναισθήματα και οδηγεί τη συμπεριφορά των παιδιών.

Όταν οι γονείς αλλάζουν τρόπο διαπαιδαγώγησης και λαμβάνουν υπόψη την ισορροπία σώματος - εγκεφάλου, επιτυγχάνουν μια βαθύτερη κατανόηση του παιδιού τους, πιο ήρεμη συμπεριφορά, πιο αρμονική δυναμική μέσα στην οικογένεια και ισορροπημένα, ευτυχισμένα παιδιά.

Whitney Goodman, «Τοξική θετικότητα - Οδηγός συναισθηματικής επιβίωσης σε έναν κόσμο που έχει εμμονή με την ευτυχία», μετάφραση: Μαρία Κουκιάδη, εκδόσεις Key Books

Καθημερινά, βομβαρδιζόμαστε µε τόνους «υποχρεωτικής» θετικότητας. Τα social media είναι γεμάτα συμβουλές που µας παροτρύνουν επιτακτικά να δούμε τη φωτεινή πλευρά της ζωής – και µόνο. Ειδικοί κάθε είδους –από life coaches έως θεραπευτές– προσπαθούν να µας πείσουν ότι το κλειδί για την ευτυχία είναι η αποσιώπηση της αρνητικότητας. Ακόμα και όταν αντιμετωπίζουμε σημαντικές προκλήσεις –ασθένειες, απώλειες, χωρισμούς και άλλα δυσάρεστα–, µας δίνεται ελάχιστος χώρος για να εκφράσουμε τα αληθινά µας συναισθήματα. Και φυσικά, ούτε συζήτηση να τα επεξεργαστούμε πριν φτάσουμε στο σημείο να νιώσουμε καλύτερα και να προχωρήσουμε. Αλλά αν όλη αυτή η θετικότητα είναι η απάντηση, γιατί τόσο πολλοί από εμάς νιώθουμε άγχος, κατάθλιψη και εξάντληση; Σε αυτό το καινοτόμο βιβλίο, η δημοφιλής ψυχοθεραπεύτρια Whitney Goodman παρουσιάζει τις τελευταίες έρευνες στην επιστήμη της, καθώς και ιστορίες θεραπευομένων που αποκαλύπτουν πόσο επιζήμια είναι η τοξική θετικότητα για τον εαυτό µας και τις σχέσεις µας. Με απλούς τρόπους, παραδείγματα και διαλόγους, μας δείχνει πώς να σταθούμε στους γύρω µας όταν τα δύσκολα συναισθήματα τους κυριεύουν (και ναι, δεν αρκεί ένα «θα περάσει κι αυτό»). Το αποτέλεσμα είναι περισσότερη αυθεντικότητα, σύνδεση και ανάπτυξη – και τελικά, ένα μονοπάτι για να έρθουμε σε επαφή µε τον αληθινό µας εαυτό.