6 αντικείμενα που άλλαξαν τη ζωή μας

1. Σουτιέν στηθόδεσμος

Η ιδέα της κάλυψης και συγκράτησης του γυναικείου στήθους γεννήθηκε στη Μινωική Κρήτη, πριν από 4.500 χρόνια. Τότε εμφανίστηκαν τα πρώτα φορέματα με ενσωματωμένο ένα είδος στηθόδεσμου, που όχι μόνο δεν κάλυπτε το στήθος, αλλά αντιθέτως το αναδείκνυε, αφήνοντάς το εκτεθειμένο στην κοινή θέα. Ένα άλλο είδος στηθόδεσμου, που ονομαζόταν απόδεσμος ή μαστόδετον, χρησιμοποιήθηκε στην Αρχαία Ελλάδα από τις γυναίκες που συμμετείχαν σε αθλητικούς αγώνες, όπου αυτό επιτρεπόταν, όπως στη Σπάρτη, προκειμένου το γυναικείο σώμα να μοιάζει περισσότερο με το αντρικό, περιορίζοντας το στήθος. Παρότι άκομψος και άβολος, ο στηθόδεσμος που δημιούργησε το 1859 ο αμερικανός Χένρι Λέσερ από το Μπρούκλιν ήταν ο πρώτος που είχε ως στόχο να τονίσει και να μορφοποιήσει το γυναικείο στήθος. Ο πρώτος σύγχρονος στηθόδεσμος -ένα εσώρουχο, αποτελούμενο από δύο μέρη- δημιουργήθηκε τριάντα χρόνια αργότερα, στις 30 Μαΐου του 1889, από τη γαλλίδα Ερμίν Καντόλ. Το κάτω μέρος ήταν ένας κορσές για τη μέση, ενώ το πάνω στήριζε το στήθος με δύο υφασμάτινες λωρίδες που δένονταν στους ώμους. Από το 1907 το πάνω μέρος άρχισε να πωλείται ανεξάρτητα, με το όνομα soutien-gorge (στήριγμα στήθους).Παρότι το όνομα παραμένει το ίδιο έως σήμερα, η εξέλιξη του σουτιέν υπήρξε μεγάλη. 

2. Zippo

Ο George G.Blaisdell είδε ένα φίλο του να ανάβει ένα τσιγάρο με κάτι που ο Blaisdell περιέγραψε ως ένα άτεχνο Αυστριακό αναπτήρα. Ο φίλος του απάντησε «Αρκεί που δουλεύει». Αυτή η φράση ενέπνευσε τον Blaisdell να προωθήσει ένα δικό του αναπτήρα. Η ίδρυση του brand Zippo ήταν και συνεχίσει να είναι διάσημη σε όλο τον κόσμο, λόγω της εγγύησης εφ’ όρου ζωής. Ήταν υπόσχεση από το 1933, κάθε αναπτήρας Ζippo να επιδιορθώνεται δωρεάν.Το πρώτο εταιρικό λογότυπο το οποίο φιλοξενήθηκε πάνω στον αναπτήρα Zippo ήταν της Kendall Motor Oil το 1934. Από τότε, πολυάριθμα εταιρικά λογότυπα από όλο τον κόσμο εμφανιστήκαν πάνω στους Zippo. Στις αρχές του 1940, οι αναπτήρες Zippo πρωταγωνιστούσαν σαν αστέρια του θεάτρου και του σινεμά. Εμφανίστηκαν σε πάνω από 1000 ταινίες στο Hollywood, από το ‘Έως την αιωνιότητα’ μέχρι στους ‘Αγγέλους του Τσάρλι’.Τίποτα δεν προέβαλλε τους αναπτήρες Zippo τόσο πολύ όσο τα γεγονότα του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Όλοι οι έτοιμοι έως τότε αναπτήρες Zippo διατέθηκαν σε στρατιωτικά καταστήματα και φυλάσσονταν σαν λάφυρα από τους στρατιώτες ανά τον κόσμο. Όχι μόνο τους χάραζαν και τους έπαιρναν μαζί τους στην μάχη, αλλά τους πρόσεχαν σαν να ήταν γράμματα από το σπίτι τους. Λόγω του πολέμου, υπήρχε έλλειψη σε μπρούτζο και γι’ αυτό οι αναπτήρες φτιάχνονταν από ατσάλι.Μέχρι το 2006 247 εκ. Zippo είχαν πουληθεί, ενώ πλέον είναι application για όσους επιθυμούν να ανάψουν αναπτήρα σε συναυλία.

3. Γυαλιά ηλίου 

 Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Νέρων ήθελε να παρακολουθεί αγώνες μονομάχων μέσα από στιλβωμένους πολύτιμους λίθους. Οι φακοί φτιάχνονταν από χαλαζία ώστε να εξασφαλίζεται η προστασία από την αντηλιάΣτα μέσα του 12oυ αιώνα εμφανίστηκαν στην Κίνα γυαλιά με χρωματιστούς επίπεδους φακούς, από κρύσταλλο χαλαζία και σύμφωνα με τους ιστορικούς τα χρησιμοποιούσαν οι δικαστές, ώστε να κρύβουν τις εκφράσεις τους και οι μάρτυρες να μην διαβάζουν τη σκέψη τους. Η πρώτη εικόνα ανθρώπου να φοράει γυαλιά οράσεως είναι από 1352. Βρίσκεται στην Ιερά Μονή του Αγίου Νικολάου στο Τρεβίζο, αποδίδεται στην Tommaso da Modena και είναι ο Καρδινάλιος Hugh της Προβηγκίας. Παρόμοια γυαλιά χρησιμοποιούνταν στην Ιταλία το 1400, επίσης για χρήση κυρίως σε δικαστικές υποθέσεις. Το 1929 o Αμερικανός Sam Foster άρχισε να παράγει μαζικά φτηνά γυαλιά ηλίου που εύκολα αγόραζαν θαμώνες στην παραλία στο Νιου Τζέρσεϊ και την περίοδο αυτή παρατηρήθηκε μια μαζική έκρηξη τους και ως αξεσουάρ μόδας. Αργότερα, το 1936, ο Edwin Land, με το πατενταρισμένο φίλτρο Polaroid, λάνσαρε τους πολωτικούς φακούς.

4. Ελβετικός σουγιάς

 Το 1891 ο ελβετός επιχειρηματίας Καρλ Έλσενερ, ιδιοκτήτης εταιρείας που κατασκεύαζε ιατρικά εργαλεία, διαπίστωσε ότι οι σουγιάδες που χρησιμοποιούσε ο ελβετικός στρατός ήταν γερμανικής προέλευσης. Στην εποχή των εθνικισμών, θίχτηκε το ελβετικό του φιλότιμο και αποφάσισε να γίνει αυτός ο προμηθευτής του ελβετικού στρατού. Έπρεπε, όμως, να παρουσιάσει κάτι διαφορετικό από τους Γερμανούς για να πάρει τη δουλειά. Κατασκεύασε, λοιπόν, ένα σουγιά με ξύλινη θήκη, που μέσα του χωρούσε όχι μόνο η λάμα του μαχαιριού, αλλά και κατσαβίδι, ανοιχτήρι κονσερβών και τρυπητήρι. Το πολυεργαλείο αυτό άρεσε στους ελβετούς στρατηγούς και γρήγορα αποτέλεσε στρατιωτικό εξάρτημα. Ο Έλσενερ δεν έμεινε ικανοποιημένος από το δημιούργημά του και το 1896 το εμπλούτισε με δεύτερη λάμα, ανοιχτήρι μπουκαλιών (τιρμπουσόν) και ψαλιδάκι. Τον επόμενο χρόνο (12 Ιουνίου 1897) έσπευσε να κατοχυρώσει την εφεύρεσή του, με σήμα την ασπίδα και τον ελβετικό σταυρό στο κέντρο της. Με την πάροδο του χρόνου, ο ελβετικός σουγιάς εξελίχθηκε σημαντικά, με αποκορύφωμα τη συλλεκτική έκδοση του 2007, που περιλαμβάνει 85 εργαλεία για 110 χρήσεις στην τιμή των 1.200 δολαρίων. Σήμερα, ένας ελβετικός σουγιάς περιλαμβάνει, εκτός των κλασικών του εργαλείων, ψηφιακό ρολόι, ψηφιακό αλτίμετρο, μνήμη φλας και δυνατότητα αναπαραγωγής αρχείων mp3. Θεωρείται σχεδιαστικό αριστούργημα και εκτίθεται στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (ΜΟΜΑ) και στο Μουσείο Εφαρμοσμένης Τέχνης του Μονάχου.

5. Φερμουάρ

Ο Όττο Φρέντρικ Γκίντεον Σούντμπαικ ήταν Σουηδός μηχανικός, γιος αγρότη. Μετά τις σπουδές του στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ο Γκίντεον πήγε στην Γερμανία. Εκεί σπούδασε σε πολυεθνικό πανεπιστήμιο, στην πόλη Μπίνγκεν άμ Ράιν και αποφοίτησε το 1903, παίρνοντας το πτυχίο του μηχανικού. Το 1905 πήγε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και εκεί εργαζόταν σε εταιρία ηλεκτρονικών ειδών, στην πόλη Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνια. Εκεί εργάστηκε ενα χρόνο, και αμέσως μετά εργάστηκε στην Universal Fastener Company στο Νιού Τζέρσει. Ο Σούντμπαικ ασχολήθηκε με το φερμουάρ τις χρονιές 1906 και 1914, και έχει συνεργαστεί με άλλους μηχανικούς όπως ο Ελίας Χόουι, Μάξ Γούλφ και Γουίτκομπ Τζάντσον. Μετά από πολλές προσπάθειες, το 1914 δημιουργεί ενα φερμουάρ από μέταλλο και το αποκάλεσε Hookless No.2. Εκεί ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήσε τα "δοντάκια" που υπάρχουν εκεί και επίσης κατάφερε να το δημιουργήσει σε σχήμα του γράμματος "Υ". Το 2006 ο Σούντμπαικ διακρίθηκε από τον οργανισμό "National Inventor Hall of Fame" για την εφεύρεση του στο φερμουάρ.

6. Στυλό διαρκείας

Το στυλό η στυλό διαρκείας είναι ένα εργαλείο γραφής. Αντικατέστησε, στις περισσότερες χρήσεις, την πέννα και το μολύβι. Σε ένα σωληνάριο μέσα στο στυλό βρίσκεται παχύρρευστο μελάνι το οποίο κολλά πάνω σε μια μικρή μεταλλική μπίλια που βρίσκεται στην άκρη γραφής. Καθώς το στυλό κινείται πάνω στο χαρτί, η μπίλια κυλά και αφήνει το μελάνι που υπάρχει πάνω της ως αποτύπωμα, ενώ την ίδια στιγμή νέο μελάνι κολλά πάνω της από τη μέσα πλευρά. O Ούγγρος Λάζλο Γιόζεφ Μπιρό (László József Bíró) θεωρείται ο εφευρέτης του σύγχρονου στυλό, ενώ ο Γάλλος Μαρσέλ Μπικ (Marcel Bich) το απλοποίησε και το πούλησε σε μεγάλες ποσότητες με το όνομα Bic.

Πηγή: wikipedia