Είναι οι γυναικοκατακτητές καλοί εραστές;
Ο ιταλός συγγραφέας Πιτιγκρίλι στο βιβλίο του «Κοκαϊνη» (εκδόσεις Κάκτος) το είχε θέσει απλά: «ας μη νομίσει κανείς ότι αυτός που έχει κατακτήσει πολλές γυναίκες έχει εμβαθύνει και στη ψυχολογία τους. Είναι τραγικό λάθος. Είναι σαν να πιστεύει ένας φύλακας μουσείου ότι μπορεί να γίνει κριτικός τέχνης».
Ο άντρας Καζανόβας έχει τη φήμη, στην πράξη όμως αμφισβητείται. Οι καλοί εραστές γίνονται, δεν γεννιούνται. Και ο άντρας που δεν έχει μαθητεύσει για μήνες (και χρόνια) στο κρεβάτι μιας και μόνο γυναίκας ικανοποιώντας την προτροπή «πιο δυνατά», δεν έχει αφουγκραστεί το κορμί της ή δεν έχει παρατηρήσει πως αναψοκοκκινίζουν τα μάγουλά της όταν την φιλάει πίσω από το αυτί δεν είναι έχει μεγάλη διαφορά από έναν ενθουσιασμένο έφηβο.
Σύμφωνα και πάλι με την Aline Hanle ο Καζανόβας δεν είναι τίποτα άλλο από ένα φοβισμένο αγόρι. Ένα αγόρι που αρνείται να δεσμευτεί όχι επειδή τα σεξουαλικά του ένστικτα είναι ανυπότακτα αλλά επειδή φοβάται. Φοβάται πως δεν μπορεί να ικανοποιήσει μια μόνιμη σύντροφο, φοβάται πως ο καιρός θα αποκαλύψει πως στην πραγματικότητα δεν είναι κάτι σπουδαίο. Φοβάται πως είναι λίγος.
Άλλωστε άντρας που καταμετράει τις ερωτικές του παρτενέρ όπως τα παιδιά τα παγωτά που τρώνε το καλοκαίρι πόσο καλός μπορεί να είναι στο κρεβάτι;