Κόμμα για τα Ζώα: Ένας ακόμη παραλογισμός;

Του Νίκου Ράπτη*

Πολλοί συμπολίτες μας θεωρούν αλλοπρόσαλλη την ύπαρξη φιλοζωικών κομμάτων. Τι παλαβομάρα είναι πάλι αυτή; Τι πίνουμε και ξεφυτρώνουν παντού κόμματα «για τα ζώα», που επιπλέον εκλέγουν ευρωβουλευτές, βουλευτές, περιφερειακούς και δημοτικούς συμβούλους;

Ας αποφύγουμε όμως τα βιαστικά συμπεράσματα. Σήμερα εξαφανίζουμε τα είδη των ζώων πιο γρήγορα απ’ ό,τι εδώ και 66 εκατομμύρια χρόνια. Έχουμε περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα απ’ ό,τι εδώ και 200 εκατομμύρια χρόνια. Εδώ και μισό αιώνα ξοδεύουμε σταθερά περισσότερες πρώτες ύλες από όσες μάς προσφέρει ο Πλανήτης. Ζούμε δηλαδή εις βάρος των ζώων, της φύσης και των επόμενων γενεών.

Θεωρούμε αυτονόητο πως η πολιτική εξελίσσεται σε μια φούσκα, στην οποία υπάρχουν μόνο άνθρωποι. Ξεχνάμε όμως πως οι άνθρωποι δεν είμαστε παρά το 2% όλων των ζώων – και μόλις το 0,01% των έμβιων όντων. Η κατεστημένη πολιτική, μια μονοθεματική ανθρώπινη υπόθεση, μετατρέπεται έτσι σε πολεμική μηχανή κατά των ζώων και της φύσης. Όπως είπε πρόσφατα ο γ.γ. του ΟΗΕ, σε αυτόν τον πόλεμο δεν μπορούμε να νικήσουμε. Το δίλημμα που αντιμετωπίζουμε είναι: κατάπαυση πυρός ή αυτοκαταστροφή.

O σεβασμός προς τα ζώα και τα δικαιώματά τους θα είχε θετικές παρενέργειες για τα ίδια τα ζώα, αλλά και για τη φύση και τους ανθρώπους. Σήμερα σπαταλούμε 25 εκατομμύρια τ.χλμ. για βοσκοτόπια και καλλιέργεια ζωοτροφών. Εάν απελευθερώνονταν αυτές οι εκτάσεις, θα μπορούσαμε με άνεση να θρέψουμε πολλά δισεκατομμύρια ανθρώπους ακόμα. Επιπλέον, θα είχαμε το περιθώριο να αποκαταστήσουμε τη βιοποικιλότητα και να φυτέψουμε τρισεκατομμύρια δέντρα, αρκετά για να αντιμετωπιστεί η Κλιματική Κρίση. Η βιωσιμότητα θα γινόταν μεμιάς εφικτή. Οι επόμενες γενιές θα μπορούσαν να ελπίζουν σε μια ζωή με Ελευθερία, Ειρήνη και Ευημερία. Θα αποκρούαμε την απειλή νέων πανδημιών, πολύ πιο θανατηφόρων και μαζικών απ’ ό,τι η Covid-19.

Η ιδέα να εκπροσωπηθούν τα συμφέροντα όλων των ζώων στην πολιτική τελικά μόνο ανόητη δεν είναι. Υπάρχει λόγος που η φιλοζωία μπαίνει στα βουλευτήρια, που δεν είναι άλλος από τη σωτηρία των ζώων, της φύσης και των ανθρώπων.

*Ο Νίκος Ράπτης είναι εκπαιδευτικός, συγγραφέας του βιβλίου «Πολιτική Φιλοζωία» (Μεταίχμιο, 2020) και μέλος του Συντονιστικού του ελληνικού Κόμματος για τα Ζώα.

ΤΙΤΛΟΣ: Circular Cultures: Materials – Μετά την ανακύκλωση, τι;

ΥΠΟΤΙΤΛΟΣ: Πανεπιστημιακοί, designers και καλλιτέχνες διερευνούν πώς το κυκλικό design και τα υλικά μπορούν να ανταποκριθούν στις παγκόσμιες περιβαλλοντικές προκλήσεις και να προσφέρουν λύσεις για ένα πιο βιώσιμο μέλλον.

Τα τελευταία τρία χρόνια το British Council και η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση έχουν ανοίξει τον διάλογο για τον ρόλο του design απέναντι στην κλιματική κρίση και για τις δημιουργικές πρακτικές που μπορούν να μας βοηθήσουν να οικοδομήσουμε ένα πιο βιώσιμο μέλλον. Με τη βιομηχανία της μόδας ως αφετηρία, παρουσίασαν το Crafting the Future, για να θίξουν το ζήτημα της βιωσιμότητας μέσα από τον σχεδιασμό μόδας, τη χειροτεχνία και την κουλτούρα της πρωτογενούς δημιουργίας. Προχωρώντας αυτό το πρόγραμμα ένα βήμα πιο πέρα, το Circular Cultures έδωσε έμφαση στην κυκλικότητα ως μια εστίαση στην καινοτομία και στα υλικά, αλλά και ως ένα εργαλείο για την επινόηση βιώσιμων μοντέλων για το design και τις δημιουργικές κοινότητες.

Καθώς ο εικονικός κόσμος σταδιακά εισβάλλει στον πραγματικό, το φετινό συνέδριο Circular Cultures στις 29 και 30 Μαρτίου διερευνά τη σημασία της επιστροφής μας στα υλικά και τις ιδιότητές τους, για το μέλλον του κυκλικού σχεδιασμού. Το πρόγραμμα επικεντρώνεται στον κυκλικό σχεδιασμό και στα υλικά, μέσω δύο διαφορετικών προοπτικών: τη διαχείριση γνώσης των υλικών και τη διαχείριση απόβλητων υλικών. Τι γνωρίζουμε για τα υλικά και τις δημιουργικές πρακτικές που γεννούν; Πώς επηρεάζει η ψηφιακή μεταμόρφωση της καθημερινότητάς μας τη σχέση μας μαζί τους, τις αλυσίδες αξίας τους, τη χρήση τους και το εννοιολογικό τους πλαίσιο;

Υιοθετώντας ένα εξολοκλήρου ψηφιακό περιβάλλον, το British Council και η Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση παρουσιάζουν ένα διήμερο πρόγραμμα μέσω της πλατφόρμας Zoom, το οποίο περιλαμβάνει ένα συνέδριο την πρώτη μέρα, με εισηγήσεις ομιλητών και συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης, ενώ ακολουθεί μία μέρα αφιερωμένη σε εργαστήρια και masterclasses από πανεπιστημιακούς, καθιερωμένους και ανερχόμενους designers, καθώς και καλλιτέχνες.

Δευτέρα 29 Μαρτίου, 14:00-18:35

Τρίτη 30 Μαρτίου, 11:00-20:00