Κατερίνα Γκαγκάκη: Η πόλη είναι παραδομένη σε μια γκρίζα αδιαφορία

Τους λόγους για τους οποίους αποφάσισε να είναι υποψήφια με τον συνδυασμό «Αθήνα Ψηλά» του Κώστα Μπακογιάννη εξηγεί στην FS η επικοινωνιολόγος Κατερίνα Γκαγκάκη. Η ίδια αναφέρεται στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Αθήνα και στους τρόπους που αυτά μπορούν να επιλυθούν, ενώ παράλληλα δίνει τις δικές της συμβουλές για όσους ρίχνονται στη μάχη των εκλογών.

Αρχικά θα θέλαμε να μας πείτε τους λόγους που σας οδήγησαν να είστε υποψήφια με τον συνδυασμό «Αθήνα Ψηλά» του Κώστα Μπακογιάννη.

Είμαι από αυτούς που όλο δυσανασχετούν με τα κακώς κείμενα της καθημερινότητας και τα κατακρίνουν, παρατηρώντας τα από μακριά. Σε αυτή τη φάση της ζωής και της πορείας μου, δεν σας κρύβω ότι αυτό με κάνει να ντρέπομαι. Δουλεύω και παράγω πολλά χρόνια, στέκομαι από μικρή ολομόναχη στα πόδια μου, φέρνω αποτέλεσμα και πλέον θεωρώ αδιανόητο να ζω σε έναν τόπο, να τον αγαπώ τόσο πολύ, να εξαρτώμαι από αυτόν ακόμα, και να μένω πίσω να γκρινιάζω. Τώρα αισθάνομαι πλέον ικανή και δυνατή ώστε να δοκιμάσω να παρέμβω. Ειλικρινά, όμως, αν δεν ήταν ο Κώστας Μπακογιάννης, τον οποίο γνωρίζω χρόνια, παρακολουθώ στενά και τον πιστεύω για τη γήινη και ταυτόχρονα εξονυχιστικά μελετημένη πρότασή του, δεν θα το έκανα. Με γοήτευσε το ότι άκουσα για πρώτη φορά κάποιον που εκτιμώ και θαυμάζω για την αυθεντικότητα, την ευφυΐα, την κανονικότητά του, να μιλάει, να νοιάζεται και να έχει απτή αντιμετώπιση για κάθε υφή της καθημερινότητας. Για τη σημασία του πολιτισμού της καθημερινότητάς μας.

Ποια είναι κατά τη γνώμη σας τα σημαντικότερα προβλήματα της Αθήνας;

Περπατάω σε μια πόλη που από μία ώρα της ημέρας και μετά με κάνει να αισθάνομαι ανασφάλεια. Μετράω κινήσεις και διαδρομές για να αποφύγω παραβατικότητα, σκοτάδια, κινδύνους άμεσους ή έμμεσους. Αποφεύγω περιοχές όπου κάποτε έπαιζα, γιατί είναι ρημαγμένες, αφημένες. Με έναν τρόπο –κι εδώ βάζω μέσα κτίρια εγκαταλελειμμένα, χρήση ουσιών σε κοινόχρηστους χώρους, σπασμένα πεζοδρόμια, παιδικές χαρές - φαντάσματα, σκουπίδια, αδέσποτα ζώα (δεν αξιολογώ με σειρά προτεραιότητας)–, η πόλη είναι παραδομένη σε μια γκρίζα, όπως τη βλέπω, αδιαφορία. Κι εμείς οι δημότες τη θεωρούμε πια δεδομένη και δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος απάθειας. Αυτό για μένα συνοψίζει τη σημερινή παθογένεια της πόλης μας. Βέβαια σας απαντώ σε ό,τι αφορά τα δύσκολα, γιατί μην ξεχνάμε ότι στο σύνολό της η Αθήνα είναι μία μαγικά όμορφη πόλη.

Πώς νομίζετε ότι τα προβλήματα αυτά μπορούν να λυθούν;

Κοιτάξτε, εγώ θα ήθελα πολύ ένα μαγικό φίλτρο ή κάτι ανάλογο. Από παιδί το περιμένω, αλλά μάταια! Στη δουλειά μου έμαθα ότι το πιο σημαντικό, που έρχεται να δώσει ώθηση στην πρόθεση, την ικανότητα, την ευφυΐα, την εργατικότητα, το κέφι και τη συνεργασία, είναι η ανάληψη της ευθύνης. Μόνο όταν κάποιος, κάποιοι, αναλάβουν ξεκάθαρα την ευθύνη, ονομαστικά και διάφανα, να υλοποιήσουν τα ρεαλιστικά σημεία ενός μελετημένου προγράμματος, τότε μόνο θα δούμε αποτέλεσμα. Σχέδια συχνά υπήρξαν. Ανθρώπους υπεύθυνους, να επιμείνουν, να βάλουν πλάτη, να μην κρυφτούν –έστω και χωρίς πρόθεση– πίσω από τις διαδικασίες, δεν έχω συναντήσει πολλούς.

Αν κάποιος σας ρωτούσε γιατί να σας ψηφίσει, τι θα του απαντούσατε;

Γιατί έχω συγκεκριμένα και πολλαπλά δείγματα γραφής δουλειάς, ευθύνης, αμεσότητας, αξιοπιστίας, αλλά και ευελιξίας και αυθορμητισμού, για μένα απαραίτητα συστατικά στην προσφορά. Γιατί δεν είμαι ειδικός, δεν επιδιώκω να γίνω, αλλά να μεταφέρω τη γνώση μου από έναν τρόπο λειτουργίας αποτελεσματικό, σταθερό και συνεπή, όπου μου ζητηθεί. Γιατί ζω από τη δουλειά μου και η ενασχόλησή μου με τον δήμο προκύπτει από λαχτάρα να είναι η πόλη όπως την ονειρεύομαι και όχι από κάποιο επαγγελματικό απωθημένο.

Πώς μπορεί ένας υποψήφιος σήμερα να ενδυναμώσει τη σχέση του με τους πολίτες;

Δεν έχω εύκολη συνταγή, αλλά θα σας έλεγα με το να είναι ειλικρινής σε αυτά που γνωρίζει ή δεν γνωρίζει, μπορεί ή δεν μπορεί να προσφέρει. Ευχολόγια και γενικότητες για μένα δεν χωράνε. Κάποια πράγματα γίνονται, άλλα όχι. Να μιλάμε συγκεκριμένα και ρεαλιστικά, όποιο βήμα και να έχουμε.

Όταν ανακοινώθηκε η υποψηφιότητά σας, δηλώσατε ότι «αγαπάτε την Αθήνα περισσότερο από κάθε άλλη πόλη της Ευρώπης». Ποια είναι η προσωπική σας σχέση με την Αθήνα;

Ήρθα στην Αθήνα να μείνω μόνιμα σχεδόν 6 χρονών και πήγα στην Α΄ Δημοτικού εδώ. Το σπίτι μου το πατρικό ήταν και είναι στην πλατεία Μαβίλη. Μπορεί να ακουστεί λίγο «κουτό» για έναν άνθρωπο που έχει σπουδάσει στο εξωτερικό και έχει ταξιδέψει πάρα πολύ, αλλά μόνο στην Αθήνα αισθάνομαι συναισθηματικά ασφαλής. Σαν να προσδιορίζομαι, να βρίσκω τα πατήματά μου, να ανήκω. Και όταν ανήκω, αισθάνομαι ότι μπορώ να κατακτήσω τον κόσμο. Εφαλτήριο η Αθήνα και καταφύγιο.

Ο κ. Μπακογιάννης κατά την παρουσίαση των πυλώνων του προγράμματός του αναφέρθηκε μεταξύ άλλων σε «μια πόλη προσβάσιμη, που την περπατάς». Ο δικός σας αγαπημένος περίπατος;

Ο Λυκαβηττός. Μένοντας κοντά και μεγαλώνοντας με δύο γονείς που εργάζονταν πολλές ώρες, ήταν πάντα ο πιο άμεσος προορισμός για βόλτα, ποδήλατο, πράσινο. Με πήγαινε ο παππούς μου ή ο μπαμπάς μου και νόμιζα ότι κατακτούσα κάποιο πανύψηλο βουνό. Αργότερα ήρθαν μυστικά ερωτικά ραντεβού, φιλικές εκμυστηρεύσεις και συζητήσεις ζωής με τη μαμά μου. Συνεχίζω να παίρνω ανάσα εκεί.

Ως σύμβουλος επικοινωνίας, έχετε να προτείνετε στους συνυποψηφίους σας κάποια «tips» για να ενισχύσουν τη δημοτικότητά τους;

Για μένα, ο χρυσός κανόνας στη δουλειά μου είναι ένας: αληθινή εικόνα. Την εικόνα μας, αυτά που μας χαρακτηρίζουν και μας ακολουθούν, μπορούμε να τα στρογγυλέψουμε ενδεχομένως, αλλά ποτέ να τα κρύψουμε. Άρα ο μόνος τρόπος να γίνουμε κατανοητοί και προσηνείς είναι να μην υιοθετούμε συμπεριφορές, λόγο ή στάση που δεν μας αντιπροσωπεύουν. Ακούγεται ίσως απλοϊκό, αλλά, πιστέψτε με, δεν είναι. Μακριά από στημένες συμπεριφορές και όψιμο ενδιαφέρον για πράγματα που δεν μας είχαν απασχολήσει στο παρελθόν. Δεν μπορεί να μην είχαμε ποτέ, για παράδειγμα, ενδιαφερθεί για την ανακύκλωση, τα αδέσποτα, το πράσινο, τα νεοκλασικά και τώρα να τα βάζουμε σημαία. Το πάθος συνεπαίρνει μόνο όταν είναι γνήσιο.