Γιώργος Φλωρίδης: «Από το 1821 ο εκσυγχρονισμός ηττάται, αλλά ο αγώνας συνεχίζεται» - Free Sunday
Γιώργος Φλωρίδης: «Από το 1821 ο εκσυγχρονισμός ηττάται, αλλά ο αγώνας συνεχίζεται»

Γιώργος Φλωρίδης: «Από το 1821 ο εκσυγχρονισμός ηττάται, αλλά ο αγώνας συνεχίζεται»

Την άποψη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τον δεύτερο πόλο του πολιτικού συστήματος, αλλά, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν μπορεί να εκφράσει τον χώρο του πολιτικού κέντρου, διότι η συμπεριφορά ηγεσίας και στελεχών του απέχει πολύ από αυτό, εκφράζει ο πρώην βουλευτής και υπουργός του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Φλωρίδης.

Ο κ. Φλωρίδης δηλώνει ότι ελπίζει ότι η απλή αναλογική, την οποία χαρακτηρίζει «σίγουρο δρόμο για την ακυβερνησία της χώρας, με τραγικές συνέπειες για την οικονομία, την άμυνα και την εθνική μας ύπαρξη», θα ξεπεραστεί με διπλές εκλογές, ενώ διαφωνεί με την εκλογή μη πολιτικού προσώπου στην Προεδρία της Δημοκρατίας.

Απαντώντας σε ερώτηση για τη συζήτηση για αυξήσεις στις συντάξεις, ο πρώην υπουργός κάνει λόγο για «επιστροφή στις αιτίες που δημιούργησαν την κρίση», ενώ χαρακτηρίζει ανώριμη τη χώρα για θέσπιση κανόνων για διαφάνεια στο ποδόσφαιρο.

 

Το τελευταίο τέταρτο του αιώνα οι πρωθυπουργοί επιλέγουν για την Προεδρία της Δημοκρατίας πρόσωπα χωρίς ισχυρό προσωπικό πολιτικό ακροατήριο. Είναι αποτέλεσμα της δυσαρμονίας που προκάλεσε η πολιτική ισχύς του Καραμανλή ως Προέδρου ή απλώς συνάδει με το θεσμικό πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του Προέδρου;

Έχει δημιουργηθεί σε πολλούς η εντύπωση ότι η θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι περίπου «διακοσμητική», χωρίς αρμοδιότητες και εξουσίες, και κατά συνέπεια στη θέση αυτή μπορεί να εκλέγεται και πρόσωπο χωρίς ιδιαίτερες δυνατότητες.

Έχω διαφορετική αντίληψη. Η επιλογή ενός προσώπου για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα, εκτός του ότι συνιστά σπουδαία τιμή, είναι ταυτόχρονα και μια ευκαιρία να ενισχυθεί η εικόνα της χώρας προς το εξωτερικό, στον βαθμό που το πρόσωπο που επιλέγεται μπορεί να βοηθήσει με τις δικές του δυνατότητες τη διεθνή προσπάθεια της χώρας. Πολύ περισσότερο σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές που περνάμε. Ήμουν και είμαι πάντα υπέρ της επιλογής πολιτικού προσώπου, με τα χαρακτηριστικά που περιγράφω, για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας.

 

Δημιουργεί πίεση στο ΚΙΝΑΛ η επιδίωξη του πρωθυπουργού να μετακινηθεί προς τον κεντρώο χώρο ή απλώς διακινδυνεύει τη δημιουργία πολιτικής δύναμης στα δεξιά της ΝΔ;

Ο χώρος του πολιτικού κέντρου είναι αυτός που κατά κανόνα κρίνει τις πολιτικές εξελίξεις και τις εκλογικές αναμετρήσεις. Ο κόσμος του κέντρου είναι απαιτητικός, εμφορείται από γνήσια πατριωτικά αισθήματα, απαιτεί μεταρρυθμίσεις που βοηθούν την ελεύθερη ανάπτυξη της οικονομίας και, συνάμα, απαιτεί εσωτερική ασφάλεια και κοινωνική δικαιοσύνη. Η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έπληξε βάναυσα αυτόν τον κόσμο και τις αντιλήψεις του. Γι’ αυτό και στράφηκε υπέρ του κ. Μητσοτάκη στις τελευταίες εκλογές. Προφανώς δεν του έδωσε λευκή επιταγή, αλλά του παρέχει πίστωση χρόνου για να τον κρίνει ψύχραιμα. Στον βαθμό που ο κ. Μητσοτάκης θα εκφράσει με την κυβερνητική του πολιτική τον κόσμο αυτόν, σαφώς και θα παραμείνει κυρίαρχος στον χώρο του κέντρου. Σε διαφορετική περίπτωση, ο κόσμος θα αναζητήσει νέα πολιτική έκφραση.

 

Αντίστοιχα βλέπετε τη μετακίνηση του ΣΥΡΙΖΑ προς το κέντρο; Υπάρχει το ενδεχόμενο τα δύο τωρινά μεγάλα πολιτικά κόμματα να γίνουν όμορα; Σε μια τέτοια περίπτωση, εσάς προσωπικά θα σας ήταν εύκολο να επιλέξετε πλευρά; Διότι παλιούς συναδέλφους στην κυβέρνηση έχετε και στις δύο πλευρές…

Ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει στα λόγια τη διάθεση μετακίνησης προς το κέντρο, αλλά οι αντιλήψεις και οι πολιτικές του καταβολές δεν του επιτρέπουν κάτι τέτοιο, τουλάχιστον προσώρας. Η συμπεριφορά ηγεσίας και στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ πόρρω απέχουν από αυτό που περιγράφω ως πολιτικό κέντρο. Σίγουρα, όμως, πρόκειται για τον άλλον πόλο του πολιτικού συστήματος. Προσωπικά, κινούμαι αυτόνομα και εκφράζω τις απόψεις μου χωρίς να δεσμεύομαι οργανωτικά. Και σίγουρα δεν είναι κριτήριο για την πορεία μου οι επιλογές που έχουν κάνει παλιοί μου σύντροφοι, τις οποίες σέβομαι.

 

Είναι δυνατόν η απλή αναλογική, η οποία, απ’ ό,τι φαίνεται, θα εφαρμοστεί τουλάχιστον μία φορά, να οδηγήσει σε σχηματισμό κυβέρνησης ή δεν υπάρχει τέτοια ανησυχία, διότι η χώρα στερείται ικανού πολιτικού προσωπικού να τη διαχειριστεί;

Η απλή αναλογική είναι ο σίγουρος δρόμος για την ακυβερνησία της χώρας, με τραγικές συνέπειες για την οικονομία, την άμυνα και την εθνική μας ύπαρξη. Ελπίζω ότι αυτό θα ξεπεραστεί με διπλές εκλογές, όποτε αυτές γίνουν.

 

Μπορεί η ελληνική κοινωνία, η οποία είναι εθισμένη στις πελατειακές διευθετήσεις, να οδηγηθεί σε μια «νέα κανονικότητα» χωρίς κομματικές πελατείες;

Ο αγώνας των δυνάμεων που πιστεύουν σε έναν γνήσιο εκσυγχρονισμό των δομών και των θεσμών της χώρας, απέναντι στις δυνάμεις του πελατειασμού και του παρασιτισμού, ξεκίνησε κατά διάρκεια της Επανάστασης του 1821 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Στον αγώνα αυτόν, πλην ελάχιστων χρονικών περιόδων, ο εκσυγχρονισμός ηττήθηκε και οι λόγοι είναι πολλοί. Αλλά ο αγώνας συνεχίζεται.

 

Ακούτε με συμπάθεια ή με ανησυχία τη συζήτηση των τελευταίων ημερών για αυξήσεις στις συντάξεις;

Η συζήτηση αυτή δείχνει ότι είμαστε εκτός τόπου και χρόνου. Με την Τουρκία προ των πυλών να αμφισβητεί ζωτικά κυριαρχικά μας δικαιώματα, εμείς δείχνουμε ότι θέλουμε να επιστρέψουμε στις αιτίες που οδήγησαν στη χρεοκοπία της χώρας. Η συζήτηση για το ασφαλιστικό θα είχε νόημα μόνον αν επιχειρούσαμε να θεραπεύσουμε τις βαριές αδικίες εντός του συστήματος. Αλλά τέτοια διάθεση δεν βλέπω να υπάρχει.

 

Ισχύει σήμερα η παλιά διαπίστωσή σας ότι η παραβατικότητα στο ποδόσφαιρο δεν αφορά βαριά αδικήματα, αλλά είναι τόσο εκτεταμένη, που δημιουργεί την εντύπωση καθεστώτος πλήρους ανομίας;

Στο ποδόσφαιρο όλα δείχνουν ότι ο κόμπος έφτασε ξανά στο χτένι. Το πρόβλημα συνεχίζει να είναι ότι καθένας ενδιαφέρεται για τα δικά του συμφέροντα και όχι για την προαγωγή του αθλήματος. Οι χώρες που έχουν σπουδαία πρωταθλήματα ποδοσφαίρου το οφείλουν στο ότι όλοι οι παράγοντες, δηλαδή το κράτος, οι ομοσπονδίες και οι ιδιοκτήτες των ομάδων, συμφώνησαν σε κοινούς και διαφανείς κανόνες για την προαγωγή του ποδοσφαίρου. Εμείς, δυστυχώς, με κάθε τρόπο δείχνουμε ότι δεν είμαστε ώριμοι για κάτι τέτοιο. Ελπίζω αυτό να αλλάξει σύντομα.

 

Και όλα αυτά καλά, αλλά πόσο στέρεη είναι στο ορατό μέλλον η θέση της Ελλάδας στον διεθνή της περίγυρο;

Το μέλλον βρίσκεται πρωτίστως στα δικά μας χέρια. Αυτό σημαίνει αλλαγή νοοτροπίας και κατεύθυνσης. Με άλλα λόγια, να αντικαταστήσουμε τον παρασιτισμό με την παραγωγή. Αυτό θα δυναμώσει την οικονομία μας και αυτή με τη σειρά της την κοινωνική συνοχή, την αμυντική ικανότητα της χώρας και τη διεθνή θέση της. Δεν είναι εύκολο, αλλά αξίζει να το προσπαθήσουμε, ιδιαίτερα μετά την οδυνηρή εμπειρία της χρεοκοπίας μας.