Χρυσηίς Λιατζιβίρη: «Η στιγμή είναι ζωή»

Στο Θέατρο 104 παρουσιάζει την παράσταση "H ζωή αυτή βασίζεται σε αληθινά γεγονότα", σε δική της σύλληψη, χορογραφία και επιλογή κειμένων.Η παράσταση αναρωτιέται: ποιος ορίζει τί είναι η ζωή, μιλάει για τη στιγμή, την επανάληψη, την παρατήρηση. Η δημιουργός της καλείται να εξηγήσει περισσότερα. 

Ο τίτλος της παράστασης «Η ζωή αυτή βασίζεται σε αληθινά γεγονότα» είναι ένας σαρκασμός για το πώς ζούμε; Υπονοείται, μήπως, πως έχουμε ξεχάσει πως αυτό που ζούμε είναι η μία ζωή που έχουμε;

Η αλήθεια είναι πως ο τίτλος κάθε άλλο παρα σαρκαστικός είναι! Η αλήθεια κρύβεται στην αλήθεια για όποιον μπορεί να την επιδιώκει και να την αναγνωρίζει. Το γεγονός ότι ξεχνάμε το ασύλληπτο της ζωής οφείλεται κατά την γνώμη μου στο  ότι διανύουμε τις μέρες μας ανεπαρκώς…Ανεπαρκώς ως προς το ίδιο το βίωμά τους! Γινόμαστε πιο πολύ θεατές των καταστάσεων και ως εκ τούτου αδρανείς παρατηρητές της ζωής και κομπάρσοι της…Η ίδια η ζωή είναι για να κυλάει και τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τα γεγονότα της. Άλλωστε αυτό είναι νομοτελειακό! Δεν είναι όμως για να περνάει και δυστυχώς η σύγχρονη πραγματικότητα της κρίσης  υπεισέρχεται και σε αυτόν τον  τομέα …της ζωής που είναι μία και αξίζει της προσοχής μας.

Και επί σκηνής πως μετουσιώνεται ο τίτλος;

Ο τίτλος επαληθεύεται επί σκηνής! Οι θεατές της παράστασής μας μετατρέπονται σε παρατηρητές αληθινών γεγονότων και άλλοτε σε δράστες, σε θύτες , σε θύματα. Επιδιώκουμε αυτής της μορφής την εσωτερική διάδραση με το κοινό, εξάροντας το ενδιαφέρον, συγκινώντας και κυρίως αποκαλύπτοντας αυτές τις «τρελές» λεπτομέρειες της πραγματικότητας, που μας διαφεύγουν όταν μέσα στην καθημερινότητα τα γεγονότα μας προσπερνούν και μαζί με αυτά και τα «δώρα « τους…. 

Η παράσταση βασίζεται στην παρατήρηση λοιπόν. Κι αν ο καλλιτέχνης είναι «υποχρεωμένος» από τη φύση του να παρατηρεί στη καθημερινότητα μας πόσο παρατηρητικοί είμαστε;

Η καθημερινότητα μας δεν είναι παρατηρητική. Η επανάληψη καθημερινών μοτίβων της ύπαρξης άρουν το ενδιαφέρον για εν τω βάθη παρατήρηση. Κι όμως αυτό είναι μια παγίδα που μέσα της εδρεύει η αλλοτρίωση και η ρουτίνα. Η συνήθεια καταλύει την μοναδικότητα. Και είναι ανθρώπινο ιδίωμα το συνηθίζειν των πάντων ακόμη και των πιο σκληρών και σοκαριστικών γεγονότων, όταν αυτά εισβάλλουν εξακολουθητικά στην καθημερινότητα. Και πιστέψτε με είναι μοναδικό ακόμη και κάτι που επαναλαμβάνουμε χιλιάδες φορές. Το καθιστά μοναδικό η μοναδικότητα και διαφορετικότητα  της στιγμής και του χρόνου!

Παρατηρούμε τους εαυτούς μας ή είναι πιο εύκολο και ανώδυνο να κοιτάζουμε τους απέναντι;

Η παρατήρηση είναι έμφυτη στον άνθρωπο ή μάλλον, τρόπον τινά ήταν, ας τολμήσω να πω, κρίνοντας από την έρευνά μου για την υλοποίηση της εν λόγω παράστασής…Έχει δώσει την θέση της στην απλή, ασυνείδητη και άκριτη θέαση. Τα καρέ της ζωής περνάνε μπροστά από τα μάτια μας χάνοντας την πραγματική τους υπόσταση. Μοιάζουν ψεύτικα, άλλοτε ονειρικά, άλλοτε εφιαλτικά. Θέαμα , θεατής, ανυπόστατο, ξέφρενοι ρυθμοί, κατάλυση πολύτιμου προσωπικού χρόνου, κρίση μέσα στην κρίση, παράκρουση, επανάληψη, δικαιολογίες και άλλα πολλά άλλα και «τέλος πάντων» και «ουφ» και «αμάν πια» και άλλα ακόμη και πώς και πού να πετύχεις τον εαυτό σου να τον παρατηρήσεις, να ενδοσκοπήσεις , να σε θυμηθείς…Κι άραγε κι αυτό ακόμη είναι αλήθεια , είναι αυτό που ο καθένας μας πιστεύει ή αυτό που επικρατεί και άκριτα το ακολουθούμε;

Τελικά, είναι η στιγμή που ορίζει μια ζωή;

Η στιγμή είναι ζωή. Η ζωή είναι πολλές στιγμές. Η στιγμή αποτελείται από πολλές ζωές. Οι ζωές είναι η αποκάλυψη της στιγμής και η επαλήθευσή της.

Αγαπάμε οι έλληνες το χορό και την περφόρμανς ως θεατές;

Οι Έλληνες «αγαπάμε με πάθος κάθε τι που γνωρίζουμε και ακόμη και ό,τι δεν ήταν γραφτό να μάθουμε και ζούμε όλη την ζωή μας μέσα σε ένα όνειρο» όπως λέει και ο ποιητής . Εν προκειμένω και ειδομένο ρεαλιστικά, θα χρειαζόμασταν μια μικρή βοήθεια για τον χορό και την περφόρμανς! Η εξοικείωση με αυτά τα είδη τέχνης μέσω των παραστάσεων παίρνει καιρό και είναι εν μέρει και ανεπαρκής…Η επαφή με αυτά μέσω της παιδείας θα ήταν αποτελεσματικότερη ως προς το βίωμα και θα τα καθιστούσε πιο προσηνή. Η ευρύτερη εισαγωγή των τεχνών στο κομμάτι της παιδείας θα συνέδραμε στην διαμόρφωση πιο παιδευμένων ατόμων με ακονισμένη κρίση, ευαίσθητη παρατηρητικότητα και ενεργότερη ματιά και στάση ζωής.

Θέατρο 104

[Κεντρική Σκηνή]

Ευμολπιδών 41, Γκάζι | Κρατήσεις 2103455020 & 6940290312 | www.104.gr

Κάθε Σάββατο & Κυριακή στις 21.00

μόνο για 8 παραστάσεις

Τιμές εισιτηρίων 10 κανονικό, 8 φοιτητικό, 5 ανέργων

Διάρκεια 70 λεπτά | Λήξη 29 Μαΐου