Τάνυα Βασδάρη:η ανεργία είναι βία
Με τη χοροθεατρική ομάδα DiZgravity παρουσιάζετε το έργο «Μ’ ακούς» για δεύτερη συνεχή χρονιά. Πείτε μας λίγα λόγια για το έργο.
Το «Μ’ ακούς» ασχολείται με την Ελλάδα της κρίσης. Γύρω από αυτό κινήθηκε η θεματολογία της παράστασης. Παρακολουθώντας τη ζωή μιας τετραμελής οικογένειας, βλέπουμε να ξετυλίγονται διάφορα προβλήματα που επηρεάζουν κάποια ή και όλα τα μέλη της οικογένειας. Είμαι πολύ χαρούμενη που το έργο παίζεται και για δεύτερη συνεχή χρονιά, γιατί έτσι μπόρεσα να εντάξω και άλλα θέματα που απασχολούν την κοινωνία μας, καθώς και να προσθέσω πράγματα, στα ήδη υπάρχοντα θέματα, που νομίζω έλειπαν από την πρώτη σεζόν. Μπορεί άνετα κάποιος να παρακολουθήσει και πάλι την παράστασή μας και να δει τη θετική της εξέλιξη. Εξάλλου ο λόγος για να την επαναλάβουμε, ήταν η ένθερμη υποστήριξη του κοινού και η φράση «θέλαμε κι άλλο».
Η οικονομική κρίση φέρνει στην επιφάνεια και προβλήματα που δεν έχουν οικονομική υφή. Αυτά προϋπήρχαν ή δημιουργήθηκαν;
Πιστεύω ότι προϋπήρχαν. Η κρίση δεν τα φώτισε ούτε τα μεγέθυνε ούτε αναδύθηκαν στην επιφάνεια. Απλώς τώρα όλοι τα βιώνουμε είτε έμμεσα είτε άμεσα και τα παρατηρούμε πιο εύκολα. Τα προβλήματα υπήρχαν λοιπόν και βλέπεις ότι η κοινωνία μας δεν τα έλυσε, δεν τα διόρθωσε, ίσα ίσα που τα άφησε μετέωρα να υπάρχουν και όλοι μας έχουμε φτάσει σε σημείο να παραδεχόμαστε ότι η κρίση φταίει που δημιουργήθηκαν. Χωρίς αυτό βέβαια να ισχύει.
Η οικονομική κρίση εμπεριέχει βία. Είναι κάτι που αναφέρεται και στην υπόθεση του έργου. Σε ποια μορφή την παρατηρείτε;
Με όλους τους τρόπους που μπορεί κανείς να φανταστεί. Η ανεργία είναι βία, οι χαμηλοί μισθοί, όταν υπάρχουν, είναι βία. Οι περικοπές είναι βία, η απόλυση είναι βία. Και το σοκ είναι πολύ μεγάλο για να αντιδράσεις ή καλύτερα είναι δύσκολο να αντιδράσεις. Θέλει χρόνο να «χωνέψεις» τα καινούρια δεδομένα, για τα οποία δεν ευθύνεσαι κιόλας.
Καθώς όλοι αδικούμαστε, παρατηρείται το φαινόμενο και εμείς αναμεταξύ μας να αδικούμε ο ένας τον άλλο, ενώ θα έπρεπε παντού να κυριαρχεί η αλληλεγγύη. Μήπως αυτό, όμως, είναι ουτοπικό; Μήπως στην ανθρώπινη φύση η βία είναι γονιδιακή;
Μπορεί να γεννιόμαστε και στο DNA μας να υπάρχει η βία καταγεγραμμένη. Όμως δεν πιστεύω ότι ο άνθρωπος του σήμερα που οδεύει στο 2017, δεν εννοεί να καταλάβει ότι μπορεί και να υπάρξει και άλλη μορφή συζήτησης εκτός από την βία. Δεν γίνεται να θέλεις το κακό του άλλου για να αισθανθείς καλά. Κι αν γίνει αυτό θα είναι κάτι στιγμιαίο. Οι άνθρωποι που ασχολούνται με το κοινωνικό καλό, σίγουρα είναι πιο πλήρεις από τον καθένα μας. Νομίζω ότι λίγοι θα μπορούσαν να αφοσιώσουν τη ζωή τους μόνο σε κοινωνικό έργο, αλλά και μία φορά το μήνα νομίζω αρκεί για να αισθανθείς ψυχικά πιο υγιής. Παλιά ρούχα ή λίγο φαγητό οι πιο «πλούσιοι» μπορούν να τα προσφέρουν στους άστεγους και τις πολύ φτωχές οικογένειες.
Κατά την άποψή μου όταν η βία είναι η πρώτη σου σκέψη δε φταίει το γονίδιο, αλλά η οικογένεια, η κοινωνία ή συνδυασμός τους που δεν κατάφεραν αυτό να το αποτρέψουν.
Στην καθημερινότητα μας πως μπορούμε να αντιδράσουμε; Εσείς έχετε βρει πρακτικές αντίστασης;
Πιστεύω πως υπάρχει σε όλους μας μια κρυμμένη δύναμη. Όταν οι περισσότεροι από εμάς την εξωτερικεύσουν, θα βοηθήσει στο να βρεθούν λύσεις για να βγούμε από το οικονομικό αδιέξοδο. Αυτό προσπαθώ να κάνω. Να ακούω την εσωτερική μου δύναμη και να αντιστέκομαι στους ήχους των «σειρήνων».
Λίγα λόγια για το έργο:
Η παράσταση αντικατοπτρίζει το σήμερα καθώς παρακολουθεί την καθημερινότητα μιας οικογένειας αντιμέτωπη με τη βίαιη οικονομική κρίση και φωτίζει τα προβλήματα που αυτή φέρνει στην επιφάνεια.
Πώς αντιλαμβάνονται τα παιδιά τα κοινωνικά προβλήματα μέσα στο οικογενειακό τους περιβάλλον; Πώς επιδρά πάνω τους το εκπαιδευτικό σύστημα; Τι κάνει ένας πατέρας όταν βρεθεί αντιμέτωπος με συνεχείς μειώσεις στο μισθό του; Πώς επηρεάζονται οι σχέσεις σε ένα ζευγάρι που έχει να αντιμετωπίσει καθημερινά ζητήματα διαβίωσης; Τι είναι βία εν τέλει; Προσωπικό ζήτημα, οικογενειακό ή κοινωνικό;
Συντελεστές:
Ερμηνεύουν: Μαρία Βασιλειάδη, Βαλεντίνη-Ελένη Βεκκίνι, Φλώρα Καραβελατζή, Βλοτίνα Νουλέλλη, Αρετή Σταμπόγλη, Μεταξία Ταμπούρλου, Δημήτρης Τσικούρας, Πωλίνα Χαλά
Θεατρικό έργο: Χριστίνα Μητροπούλου
Σκηνοθεσία: Τάνυα Βασδάρη
Χορογραφίες: Τάνυα Βασδάρη, Τania Economo
Θέατρο ΠΚ (Κασομούλη 30, μετρό Νέος Κόσμος)
www.pktheater.gr
Εισιτήρια: 10 € κανονικό, 7 € μειωμένο (ΣΕΗ, ΣΕΧΩΧΟ, ΣΕΧ, άνεργοι)
Παραστάσεις: κάθε Παρασκευή στις 21.45
Τηλ. 210 9011677
