Ποιο είναι το πρώτο σχόλιό σας για τη συμφωνία σχετικά με την πώληση του Ελληνικού;
Εμείς χαιρετίσαμε την υπογραφή της, υπό την έννοια ότι και προεκλογικά στις δημοτικές εκλογές και μετεκλογικά ως διοίκηση στηρίξαμε την άποψη που έλεγε ότι πρέπει να αξιοποιηθεί το αεροδρόμιο, το οποίο είναι εγκαταλελειμμένο, βρίσκεται σε απαξίωση εδώ και πολλά χρόνια και, εν πάση περιπτώσει, η περιοχή του Ελληνικού, του δήμου μας, υπήρξε ο «φτωχός συγγενής» της νότιας Αθήνας για πολλές δεκαετίες, λόγω της λειτουργίας του αεροδρομίου, και δεν μπόρεσε ποτέ να αποκτήσει μαρίνα, πάρκο, εμπορική δραστηριότητα, ούτε καν την παραλία της. Όλα αυτά τα χρόνια στερήθηκε την ανάπτυξη, τα έσοδα και πολλά άλλα προνόμια που απολάμβαναν άλλοι δήμοι της περιοχής. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα και ο δικός μας δήμος να αποκτήσει τη θέση που του αξίζει από την άποψη της ανάπτυξης και της επένδυσης.
Θεωρείτε ότι η συμφωνία είναι επωφελής για τον δήμο; Και, αν ναι, γιατί;
Δεν ξέρω πώς κρίνει κάποιος το «επωφελής» για τον δήμο, υπό την έννοια ότι δεν γνωρίζω τι θέτει ως δεδομένο. Αυτό που πρέπει να πούμε είναι ότι πριν δημιουργηθεί το αεροδρόμιο η περιοχή αυτή ανήκε στους κατοίκους του Ελληνικού: υπήρχαν 500 κατοικίες που απαλλοτριώθηκαν, οι άνθρωποι έφυγαν για δεύτερη φορά από τα σπίτια τους –η πρώτη ήταν όταν είχαν έρθει ως πρόσφυγες– με την υπόσχεση ότι όταν θα έκλεινε το αεροδρόμιο (το οποίο, σημειωτέον, δεν απέφερε τίποτα στον δήμο, εκτός από κάποια τέλη που πλήρωνε) θα επέστρεφε η γη σε αυτούς τους κατοίκους. Έπαψε να λειτουργεί το αεροδρόμιο, η γη δεν επιστράφηκε ποτέ, καθώς τότε πέρασε μια, ας μου επιτραπεί να τη χαρακτηρίσω, καταχρηστική τροπολογία που εξαίρεσε το αεροδρόμιο από τον νόμο που προέβλεπε ότι όταν σταματήσει η χρήση γης που έχει απαλλοτριωθεί, επιστρέφεται στους προ απαλλοτρίωσης ιδιοκτήτες της, επί 15 χρόνια τώρα μαραζώνει και δεν γίνεται τίποτα, δεν μπορέσαμε καν να χαρούμε τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις εντός του χώρου… Συνεπώς, από την αδράνεια, θεωρώ ότι η δράση έχει πολύ περισσότερα να προσφέρει στον δήμο. Συγκεκριμένα, εμείς περιμένουμε να θέσουμε μια σειρά από θέματα, καθώς ακόμη δεν έχουμε κληθεί στο τραπέζι του διαλόγου, τα οποία θεωρούμε ότι θα είναι επωφελή για τον δήμο: και για την αποκομιδή των απορριμμάτων και για τα τέλη που πρέπει να εισπράττουμε ως ο δήμος που έχει στα όριά του την επένδυση αυτή, μια σειρά αντισταθμιστικών έργων, παρεμβάσεις που θα ενώνουν το βουνό της Αργυρούπολης με την παραλία και το μητροπολιτικό πάρκο που θα δημιουργηθεί και, φυσικά, θέσεις εργασίας για τους κατοίκους που είναι άνεργοι, σε συνεργασία και με την τοπική επιχειρηματικότητα, και πολλά άλλα. Νομίζω ότι μόνο οφέλη θα έχουμε από αυτή την υπόθεση, δεδομένου ότι έως σήμερα δεν είχαμε δει και τίποτα καλό.
Θα ήθελα και ένα σχόλιό σας για τις αντιδράσεις σχετικά με το τίμημα της συμφωνίας.
Δεν ξέρω αν το τίμημα είναι μικρό, αλλά θα ήθελα να ρωτήσω όσους βάζουν θέμα τιμήματος το εξής: Τόσα χρόνια που έχει μείνει αναξιοποίητο και ουδείς εισπράττει κάτι, πώς αποτιμούν τη ζημιά που έχει γίνει, τη διαφυγή εσόδων για τον δήμο και κατ’ επέκταση για την ελληνική οικονομία; Διότι από το μηδέν δεν εισπράττεις. Όσοι μιλούν για το αντίτιμο καλό θα είναι να εκτιμούν και τη ζημιά και το κόστος, ό,τι έχει χαθεί όλες αυτές τις δεκαετίες. Επίσης, δεν ξέρω πώς εκτιμάται το κόστος της γης, διότι στην περίπτωση του αεροδρομίου μιλάμε για μια έκταση με «παθογένειες»: τσιμέντο, κτίρια που θα παραμείνουν… Σαφώς θα ήταν καλό να πάρει το κράτος περισσότερα χρήματα, αλλά αν είναι να μείνει για άλλα 15 χρόνια έτσι, καλύτερα να δοθεί τώρα, για να αξιοποιηθεί τώρα. Εν κατακλείδι, θεωρώ ότι η επένδυση που θα γίνει στο Ελληνικό είναι πολύ σημαντική εξέλιξη, αλλά επαναλαμβάνω ότι θα θέσουμε πολλές προϋποθέσεις καλής συνεργασίας με τον φερόμενο ως επενδυτή. Η φωνή μας είναι ξεκάθαρη, έχουμε τα επιχειρήματά μας και πιστεύουμε ότι μπορεί να υπάρξει πολύ καλή συνεργασία. Δεν είμαστε σε διαδικασία αποδοχής των πάντων, γι’ αυτό πρέπει η κυβέρνηση να μας ενημερώσει, να υπάρξει διάλογος και να διατυπώσουμε κι εμείς τις δικές μας θέσεις. Πάντως θεωρώ ότι ήρθε η ώρα του Ελληνικού και νομίζω ότι μπορεί να αποτελέσει στοιχείο ανάπτυξης, όχι μόνο για την τοπική κοινωνία αλλά και για τη χώρα.
Εδώ να θυμίσουμε ότι στον χώρο του παλιού αεροδρομίου βρίσκεται και κέντρο φιλοξενίας προσφύγων και μεταναστών. Ποια είναι η επικρατούσα κατάσταση;
Αυτή η ιστορία είναι ντροπή για όλους μας. Τον Σεπτέμβριο κλείνουμε έναν χρόνο που έχει ανοίξει το Ελληνικό. Χιλιάδες άνθρωποι βρίσκονται εκεί σε απαράδεκτες συνθήκες, αν δεν ήταν ο δήμος να τους παρέχει τροφή και καθαριότητα και να κάνει το καθήκον του –χωρίς καμία απολύτως βοήθεια, χωρίς να έχουμε πάρει ούτε ένα ευρώ–, θα είχαν ξεσπάσει ακόμα και επιδημίες. Οι άνθρωποι αυτοί κοιμούνται πλέον σε σκηνές εκτός του παλαιού χώρου αναχωρήσεων, καθώς οι συνθήκες είναι αποπνικτικές, τα παιδιά παίζουν στην Ποσειδώνος… Έχουμε φωνάξει, έχουμε φανεί «κακοί» κάποια στιγμή, ωστόσο τώρα αντιλήφθηκαν όλοι πόσο δίκιο είχαμε. Δυστυχώς, δεν βλέπουμε καμία ενέργεια αποσυμφόρησης του αεροδρομίου και η κατάσταση παραμένει τριτοκοσμική. Και αυτό είναι προσβολή και για τους πρόσφυγες αλλά και για μας. Δεν μας αξίζει αυτή η εικόνα και δεν τη δημιουργήσαμε εμείς.
Η πολιτεία τι κάνει για την κατάσταση;
Έχουμε ενημερώσει την πολιτεία, έχουμε γράψει επανειλημμένως και στην περιφέρεια και στα υπουργεία και έχουμε εισπράξει συμπάθεια, αγάπη, κατανόηση και πολλές υποσχέσεις ότι κάποια στιγμή το αεροδρόμιο θα αδειάσει. Δεν το έχουμε δει ως τώρα, ο χώρος του Ελληνικού φιλοξενεί το 10% των προσφύγων και μεταναστών σε όλη την επικράτεια και δεν είδαμε καμία ενέργεια να μεταφερθούν σε άλλες περιοχές. Περιμένουμε να υλοποιηθεί αυτό που είχαν υποσχεθεί ότι θα γίνει από τις 31 Μαρτίου, ότι δηλαδή θα υπάρξει σταδιακή αποσυμφόρηση του Ελληνικού, για να μη σηκώνει μόνο του όλο το βάρος. Ακόμα δεν το έχουμε δει και δεν είμαι αισιόδοξος. Δεν βλέπουμε κάποια κινητικότητα και δεν βλέπουμε και αλληλεγγύη από άλλους δήμους, που θα έπρεπε να έχουν ανοίξει χώρους και να έχουν πάρει κι αυτοί λίγα άτομα: αλλιώς είναι να φιλοξενείς 100 ανθρώπους και αλλιώς 5.000.
