Γιώργος Ρους: «Το τραγούδι είναι κάτι απλό»
Μιλήστε μας για τον νέο σας δίσκο…
Είναι ένας δίσκος που δεν γινόταν για πολύ καιρό. Ξεκίνησε κυριολεκτικά από το μηδέν. Έχοντας μόνο τους τοίχους στην αρχή, στήσαμε το δωμάτιο των ηχογραφήσεων, τα μικρόφωνα, τον εξοπλισμό μας, τα όργανά μας, και γράφτηκε ολόκληρος δουλεύοντας τις πιο άναρχες ώρες. Στη συνέχεια μάζεψα όλο το ηχογραφημένο υλικό και το μετακόμισα για επτά μήνες στο «σπίτι των κουρελιών», όπου βρίσκεται και το Shakti studio, για να μιξαριστεί. Εκεί ήταν πάντα ο ήχος μου, εκεί έφτιαξα και τον πρώτο μου δίσκο. Με τη συμβολή του Simon Bloom στην παραγωγή ολοκληρώθηκε αυτός ο δευτερο-πρώτος δίσκος. Ίσως να περιμένατε να σας πω για τα τραγούδια και το περιεχόμενο, αλλά πιστεύω πάντα πως είναι καλό να αφήνουμε τους ακροατές να μιλήσουν γι’ αυτό, κι έπειτα, πέρα από κάθε κλισέ, το ταξίδι έχει τη δική του σημασία ως τον τελικό προορισμό. Θυμάσαι κάθε πτυχή αυτής της προσπάθειας και θέλω να ευχαριστήσω όλους όσοι συνεργάστηκαν για να ολοκληρωθεί. Ιδιαίτερα την Κατερίνα, που κρατούσε πάντα τον καφέ ζεστό.
Υποθέτω πως ένας καλλιτέχνης όπως εσείς, που είστε και δημιουργός, όταν φτάνει η στιγμή να επιλέξει τα κομμάτια που θα μπουν στον δίσκο και αυτά που θα μείνουν πίσω, δυσκολεύεται. Πώς, λοιπόν, γίνεται αυτή η επιλογή;
Αυτή η διαδικασία… Έρχεται και η στιγμή γι’ αυτήν. Με όλα τα τραγούδια σου υπάρχει μια σύνδεση. Πρέπει να δεις καθαρά και είναι πολύ δύσκολο να αποφασίσεις, όχι τόσο ποιο θα βάλεις όσο ποιο είναι αυτό που θα βγάλεις από το σύνολο. Είναι σαν να πρέπει να βγεις από το σώμα σου, να δεις από ψηλά, να ακούσεις από μακριά. Προϋποθέτει να είσαι αντικειμενικός σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Παρ’ όλα αυτά, ξέρεις, η εποχή πια φωνάζει από μόνη της. Μπορείς να επικοινωνήσεις όλα τα τραγούδια σου με ένα κλικ πια. Ένα καλό της εποχής είναι αυτό. Τόσο απλά. Δεν θέλω πια να κρατάω τραγούδια στο συρτάρι. Μπορεί να μην τύχουν του «δυνατού προμόσιον» αυτά τα τραγούδια, αλλά ποτέ δεν τα κρατάς πίσω. Η τεχνολογία είναι εδώ και σ’ το φωνάζει. Βγάλε τη μουσική σου έξω! Μπορεί στο τέλος της ημέρας να μην είναι δισκογραφημένα, αλλά πιο σημαντικό είναι ότι με αυτό το ένα κλικ τούς δίνεται η ευκαιρία να μπουν και σε άλλα σπίτια πέρα από το δικό σου. Σύντομα θα βρεθούν και νέοι τρόποι να κατοχυρώνονται τα πνευματικά αλλά και μηχανικά δικαιώματα για τόσα τραγούδια και στίχους «φαντάσματα» που γυρνούν εκεί έξω.
Τα περισσότερα τραγούδια μιλάνε για την αγάπη, τον έρωτα και τις δυσκολίες του. Ακόμη και τραγούδια που μιλάνε για πολιτικά ή κοινωνικά θέματα, όπως π.χ. το «Dance me to the end of love» του Λέοναρντ Κοέν, που εκείνος το έγραψε για το Ολοκαύτωμα, ο κόσμος τα ερμηνεύει διαφορετικά. Γιατί έχουμε, νομίζετε, την ανάγκη να τραγουδάμε τον έρωτα ή την αποτυχία του;
Όλα συνδέονται στη μουσική με έναν τρόπο μαγικό, με έναν κώδικα σχεδόν τέλεια φτιαγμένο, σχεδόν θεϊκό, και εμείς απλά και ταπεινά, όντα καθημερινά αλλά βλάσφημα, προσπαθούμε να την αποκωδικοποιήσουμε. Όσο περνάει ο καιρός, συνειδητοποιούμε πως όλα είναι «ένα», όλα συνδέονται. Οι εραστές προσπαθούν να γίνουν «ένα», οι επαναστάτες προσπαθούν να γίνουν «ένα», οι φίλοι γίνονται αυτό το «ένα». Παντού αυτό το «ένα». Είναι στη φύση μας. Είμαστε όλοι μέσα σε αυτό τον χορό μέχρι το τέλος της αγάπης, το τέλος του χρόνου, σε έναν αγώνα ως τον θάνατο. Κάθε μέρα στην αναζήτηση. Και δεν απέχει κανείς.
Εσείς από εκεί αντλείτε έμπνευση; Από τις ιστορίες αγάπης;
Ιστορίες ανθρώπων, ιστορίες αγάπης, ιστορίες που βλέπεις να εκτυλίσσονται στους δρόμους των πόλεων. Κάθε μέρα είσαι κι εσύ μέσα σε αυτό το μιξ. Επιτρέψτε μου να σας φέρω ένα μικρό παράδειγμα. Η λέξη «κανονικά». Ένας φίλος την υπογράμμισε όταν του είπα μια ιστορία η οποία σε ένα σημείο της με βρίσκει στημένο στην εξώπορτα του σπιτιού της κοπέλας που αγαπούσα κάποτε. Μαθητές και οι δύο τότε, με ρώτησε: «Και τι θα κάνεις, ρε Γιώργο, στη ζωή σου;». Και της απάντησα ότι θα γίνω μουσικός και θα παίζω μουσική. Κι εκείνη ξαναρώτησε. «Όχι, δεν ρωτάω αυτό. Ρωτάω τι θα κάνεις κανονικά». Αυτό το «κανονικά» μπορεί να γίνει το αλάτι για ντουζίνες τραγούδια. Τα πάντα, λοιπόν, μπορούν να σε ωθήσουν να γράψεις. Μέχρι οι μυρωδιές, οι γεύσεις και οι αναμνήσεις. Τελευταία έχω μια τάση να γράφω στίχους για ανθρώπους που φαίνονται να είναι μόνοι, είτε από επιλογή είτε όχι.
Όταν καλείστε να γράψετε για άλλους καλλιτέχνες, η ευθύνη είναι μεγαλύτερη;
Η χαρά είναι μεγαλύτερη. Όταν μου δίνεται η δυνατότητα να συνεργαστώ, χαίρομαι. Όσον αφορά το δικό μου μέρος, είτε είναι το μουσικό είτε το στιχουργικό, είμαι βέβαιος ότι δεν θα έγραφα ποτέ κάτι που δεν θα το τραγουδούσα ο ίδιος. Μαζεύονται δυο-τρεις δημιουργοί και δεν έχει σημασία ποιος κάνει τι. Αν οι ακροατές ακούσουν στο τέλος το αποτέλεσμα, αν φτιαχτεί ένα όμορφο τραγούδι, τότε όλοι χαίρονται μέσα τους. Και οι ακροατές και οι δημιουργοί. Και αυτή είναι, πιστεύω, η μόνη επιδίωξη. Το τραγούδι είναι κάτι απλό. Ένας όμορφος τρόπος για να εκφράσουν οι άνθρωποι τα συναισθήματά τους και τις σκέψεις τους για τόσα και τόσα πράγματα. Η ευθύνη, από την άλλη, είναι μια λέξη με πολλές πτυχές. Άλλο το βάρος της ευθύνης του γιατρού που θα κρατήσει την καρδιά σου στα χέρια του για πέντε λεπτά, άλλο το βάρος της ευθύνης μιας πολιτικής απόφασης που θα επηρεάσει εκατομμύρια ανθρώπους. Επομένως, θα πω ότι χαίρομαι πάνω απ’ όλα.
Η συνεργασία σας με τη Χαρούλα Αλεξίου ήταν απολύτως επιτυχημένη. Το διασκεδάσατε; Τι κρατάτε από αυτή τη συνάντηση;
Η Χαρούλα είναι ένας πολύ ζεστός άνθρωπος. Μπορώ να πω ότι το χάρηκα πολύ. Το χάρηκα γιατί μαζευτήκαμε να φτιάξουμε έντεκα όμορφα τραγούδια φίλοι και γνωστοί. Το «Ένα φιλί» σίγουρα θα το ξεχωρίσω, επειδή ήταν το πρώτο, αλλά μιλάμε για έναν πολύ καλό συνολικά δίσκο. Αυτό τον αέρα τον έδωσε η Χαρούλα. Έχει έναν μαγικό τρόπο να μαζεύει τους ανθρώπους γύρω της και να τους κάνει να αισθάνονται καλά.
Υπάρχουν άλλοι Έλληνες καλλιτέχνες στους οποίους θα θέλατε να δώσετε τραγούδια σας;
Βεβαίως. Και είναι πολλοί. Αυτό που έχει να κάνει περισσότερο όμως με αυτές τις συνεργασίες είναι η στιγμή και όχι τα πρόσωπα. Και όταν λέω η στιγμή, δεν μιλάω για timing και σωστές κινήσεις αλλά για το αν υπάρχει κάτι στο μυαλό σου για μια φωνή μια δεδομένη χρονική περίοδο. Είναι πολλοί οι αξιόλογοι ερμηνευτές και τραγουδοποιοί εκεί έξω. Δεν τίθεται θέμα προσώπων ή ονομάτων. Απλώς αισθάνεσαι ότι είναι η στιγμή να γράψεις κάτι για κάποιον. Πολλές φορές υπάρχει από κοινού αυτή η ανάγκη και δημιουργούμε μαζί.
INFO
Ο Γιώργος Ρους εμφανίζεται την Τετάρτη 18 Ιανουαρίου στο Faust Bar Theatre (Καλαμιώτου 11, Αθήνα), τηλ. 210 3234095, www.faust.gr.
Ο νέος δίσκος του θα κυκλοφορήσει από την Archangel Records μέσα στον χειμώνα. Προπομπός του δίσκου είναι το πρώτο single, με τίτλο «Λουλούδι του δρόμου», το οποίο έκανε πανελλήνια πρεμιέρα στις 2 Δεκεμβρίου 2016.
Ακούστε το εδώ:
