Ένα πολιτικό ναυάγιο

Γράφτηκαν ήδη πολλά και εύστοχα πράγματαγια την άγαρμπη προσπάθεια της κυβέρνησης να χειραγωγήσει την Δικαιοσύνη κατά την διερεύνηση των σκανδάλων στον χώρο της υγείας, που είναι πολλά, διαχρονικά και με πολλούς εμπλεκόμενους. Μία βαριά δικαστική διαδικασία, που προϋποθέτει επισταμένη έρευνα, αναζήτηση και διασταύρωση αποδεικτικών στοιχείων και δαπάνη άπειρου ανθρώπινου χρόνου, αντιμετωπίστηκε από την κυβέρνηση με ελαφρότητα και υπό το πρίσμα του ευτελούς της στόχου να καταστήσει τους πολιτικούς της αντιπάλους όμηρους μίας βαριάς ποινικής εκκρεμότητας και να τους εξοντώσει πολιτικά και ηθικά.

Μετά μάλιστα από την αποκάλυψη ότι παραβιάστηκαν αυστηροί δικονομικοί κανόνες από την διωκτική αρχή σχετικά με τους «μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος» και την συνακόλουθη ακυρότητα της προδικασίας, δεν απέμεινε καμία αμφιβολία, ότι η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης δέχθηκε ανεπανόρθωτο πλήγμα, το οποίο είναι χτύπημα στην καρδιά της δημοκρατίας. Και υπεύθυνη γι αυτό είναι αποκλειστικά η κυβέρνηση, η οποία στελεχώνεται από πρόσωπα που παρεμβαίνουν συστηματικά, δημόσια και απροκάλυπτα στο έργο της Δικαιοσύνης. Η κατάσταση που διαμορφώνεται λοιπόν είναι ζοφερή, αποπνέει καθεστωτισμό και μπορεί να αποβεί καταλυτική για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών. Γι αυτό, πρέπει να αναστραφεί το γρηγορότερο δυνατόν και ο μόνος τρόπος που μπορεί να γίνει αυτό, όσο η κυβέρνηση αυτή παραμένει στην εξουσία, είναι να υπάρξει γενναία, ομοιόμορφη και σθεναρή αντίδραση από τους ίδιους τους δικαστές, όπως άλλωστε δείχνουν, από την δημόσια εναντίωση των ενώσεών τους σε αυτά τα φαινόμενα, ότι είναι διατεθειμένοι να πράξουν.

Ενώπιον λοιπόν της αποκάλυψης αυτής της πραγματικότητας, η οποία έγινε με τρόπο ιδιαίτερα σαφή και δραματικό στην προχθεσινή συνεδρίαση της Βουλής, η κυβέρνηση αντέδρασε ενοχικά και αμήχανα. Ενώ δηλαδή επέλεξε να σπιλώσει ηθικά τους πολιτικούς της αντιπάλους, με ανύπαρκτα αποδεικτικά στοιχεία και κατασκευασμένες ενδείξεις, όταν διαπίστωσε, ότι το μόνο που κατάφερε ήταν να συσπειρώσει την δημοκρατική αντιπολίτευση εναντίον της στον στόχο να απαλλαγεί η χώρα από μία φαύλη διακυβέρνηση, επιχείρησε να «αναδιπλωθεί» με τον ίδιο τον πρωθυπουργό να ψελλίζει, σε μία διαδικασία μεταμεσονύκτιας άτακτης υποχώρησης, διάφορες υπεκφυγές περί «πολιτικής ευθύνης» που πρέπει να αναληφθεί. Δηλαδή, κοντολογίς, είπε στον ελληνικό λαό ότι έγινε όλο αυτό το καταδιωκτικό πανηγύρι, που διέσυρε ανθρώπους και υπολήψεις, μόνο και μόνο για να καταδειχθούν πολιτικές ευθύνες. Σημειωτέον βέβαια, ότι οι όποιες πολιτικές ευθύνες έχουν ήδη καταλογιστεί από τους έλληνες πολίτες σε βάρος των προηγούμενων κυβερνήσεων. Αυτό που ακολουθεί τώρα, είναι το πικρό ποτήριο των πολιτικών ευθυνών που θα καταλογίσει λαός στην σημερινή κυβέρνηση, η οποία δεν διστάζει να παίζει στα ζάρια την ελληνική οικονομία, την δημοκρατική ομαλότητα και την εθνική ασφάλεια, προκειμένου να πετύχει τον διχασμό της κοινωνίας, την εξόντωση των αντιπάλων της και την μακροημέρευσή της στην εξουσία.

Η κυβέρνηση λοιπόν ναυάγησε πολιτικά. Ο χρόνος μετράει αντίστροφα σε βάρος της και τίθεται πλέον επιτακτικά το ζητούμενο της προκήρυξης εκλογών, ώστε να αποτραπεί ο κίνδυνος να ναυαγήσει και η χώρα.