Όταν ο Τσίπρας έχει μόνο αποτυχίες - Free Sunday
Όταν ο Τσίπρας έχει μόνο αποτυχίες

Όταν ο Τσίπρας έχει μόνο αποτυχίες

 

Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας μοιάζει σκιά του πανίσχυρου, το 2015, εαυτού του. Τότε είχε δημοτικότητα που έφτανε και το 60%-65%, ενώ ο μύθος του ΣΥΡΙΖΑ καλά κρατούσε, δίνοντάς του τη δυνατότητα να διορθώνει με πολιτική άνεση τα λάθη του. Έτσι μπόρεσε να πραγματοποιήσει στροφή 180 μοιρών στην οικονομική πολιτική το καλοκαίρι του 2015 και να επικρατήσει στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015.

Σήμερα, όμως, ο κ. Τσίπρας έχει υποστεί τη φθορά της εξουσίας και τα ποσοστά της δημοτικότητάς του είναι γύρω στο 25%, σε ορισμένες δημοσκοπήσεις κατατάσσεται στη δημοτικότητα μετά τον πρόεδρο της Ένωσης Κέντρου κ. Λεβέντη, ενώ σε όλες είναι πολύ πίσω από τον πρώτο κ. Μητσοτάκη. Κατά συνέπεια, το προσωπικό πολιτικό του κεφάλαιο δεν του επιτρέπει ριψοκίνδυνους ελιγμούς, εφόσον μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ είναι πολιτικά αποδυναμωμένοι μετά από μία τριετία σκληρής λιτότητας και τη διαπίστωση ότι έχουν προγραμματίσει μια δύσκολη συνέχεια για το 2019 και το 2020.

Τα πράγματα δεν θα ήταν τόσο άσχημα για τον κ. Τσίπρα και τους συνεργάτες του εάν έκαναν μία ρεαλιστική ανάλυση της κατάστασης και ακολουθούσαν μία στρατηγική που δεν θα δοκίμαζε μαζί με τις αντοχές του πολιτικού συστήματος και τις δικές τους.

Το Μαξίμου, όμως, έχει επιλέξει τη μετωπική αντιπαράθεση σε διάφορα ζητήματα, με αποτέλεσμα να διαπιστώνει ότι δεν διαθέτει πλέον τις δυνάμεις για να επιβάλει την πολιτική του και να μετράει κάθε τόσο αποτυχίες και κόστη.

Υπονόμευση Προανακριτικής

Ο κ. Τσίπρας στήριξε την πολιτική του αντεπίθεση στην κατάλληλη διαχείριση του υπαρκτού διαχειριστικού σκανδάλου της Novartis. Αντί όμως να αρχίσει να ξετυλίγει το κουβάρι του σκανδάλου από την ελβετική πολυεθνική και τους χιλιάδες γιατρούς, διοικητικούς υπαλλήλους του ΕΣΥ που έφτασαν τον τζίρο της στα ύψη χρεώνοντας το Δημόσιο για να πάρουν τα σχετικά μπόνους, και να δει στη συνέχεια εάν εμπλέκονται πολιτικοί, κυβερνητικοί και κρατικοί παράγοντες, προσπάθησε να αιφνιδιάσει στοχοποιώντας επιλεκτικά δέκα πολιτικούς του αντιπάλους.

Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί η εντύπωση στην κοινή γνώμη ότι έχουμε να κάνουμε με μία πολιτικά βρόμικη κάθαρση. Όταν αποκαλύφθηκε η μεθόδευση της σύστασης προανακριτικής επιτροπής η οποία δεν ήθελε να καλέσει μάρτυρες, ούτε να εξετάσει την ουσία της υπόθεσης, το ΚΚΕ έδωσε το σήμα της αποχώρησης από αυτήν, καταγγέλλοντας το στημένο παιχνίδι. Ακολούθησαν τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης, ανεξάρτητα αν στη δεκάδα των στοχοποιημένων πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης συμπεριλαμβάνονται ή μη πολιτικά στελέχη τους.

Έχουμε, λοιπόν, μία κυβέρνηση η οποία έδειξε ότι δεν ενδιαφέρεται για την προστασία του δημόσιου συμφέροντος και του δημόσιου χρήματος, ενίσχυσε την εντύπωση ότι συνωμοτεί σε βάρος της πολιτικής ομαλότητας και οι εκπρόσωποί της έμειναν μόνοι στην προανακριτική επιτροπή, να κλαίνε την πολιτική τους μοίρα.

Η υπόθεση Σαββίδη

Σαν να μην έφτανε η αποτυχία της κυβερνητικής αντεπίθεσης με την προσπάθεια αξιοποίησης του σκανδάλου της Novartis, ήρθε και η υπόθεση Σαββίδη να αναδείξει τη διαπλεκόμενη συμπεριφορά του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα και του αρχηγού των ΑΝΕΛ κ. Καμμένου.

Ο κ. Σαββίδης, αντί να αξιοποιήσει την εύνοια που του έδειξε η κυβέρνηση στο κλείσιμο των εκκρεμοτήτων που δημιούργησαν τα έκτροπα στον αγώνα ΠΑΟΚ-Ολυμπιακού, εμφανίστηκε, μαζί με τους ανθρώπους του, ακόμη πιο επιθετικός στον αγώνα ΠΑΟΚ-ΑΕΚ.

Στην προσπάθειά της να προστατέψει τον κ. Σαββίδη από τις συνέπειες των πράξεών του, η κυβέρνηση μεθοδεύει την παραπέρα υποβάθμιση του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και μπορεί με τις κινήσεις της να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ποδοσφαιρικό Grexit.

Προσπάθησαν να το εξαφανίσουν και στη συνέχεια «πάγωσαν» το πρόστιμο που έχει επιβληθεί στη ΣΕΚΑΠ, με αποτέλεσμα να τον διευκολύνουν στην πώλησή της, μαζί με τη ρωσική καπνοβιομηχανία που ελέγχει, στην Japan Tobacco. Του έκαναν ρυθμίσεις για τις οφειλές του ΠΑΟΚ που θα ζήλευαν όλες οι επιχειρήσεις, ιδιαίτερα οι μικρομεσαίες. Τον διευκόλυναν να αναδειχθεί σε ισχυρό ιδιοκτήτη ΜΜΕ και αυτός ανταπέδωσε κάνοντας, όπως ο ίδιος είπε, τον κυβερνητικό «λαγό» στον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες. Τον διευκόλυναν να επενδύσει στον ΟΛΘ παρά τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ κατά της «ιδιωτικοποίησης του λιμανιού» και τις αντιρρήσεις των ΗΠΑ για την ενίσχυση της ρωσικής επιρροής στην Ελλάδα. Με τη βοήθεια του κ. Τσίπρα ο κ. Σαββίδης μετεξελίχθηκε από σημαντικό επενδυτή στη Βόρεια Ελλάδα σε διαπλεκόμενο παράγοντα που θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να μας εξηγεί ότι ο Τσίπρας του θυμίζει τον Πούτιν και πως ο Μητσοτάκης και η ΝΔ δεν θα δουν ποτέ εξουσία.

Η νέα διαπλοκή που αναπτύχθηκε με τη βοήθεια του κ. Τσίπρα είναι ρωσικού ολιγαρχικού τύπου και απειλεί να βυθίσει το πολιτικό σύστημα σε μεγάλη κρίση, επιβάλλοντας άλλου είδους συμπεριφορές.

Όλα δείχνουν ότι ο κ. Τσίπρας θα πληρώσει την προτίμησή του για τον κ. Σαββίδη ακριβά, γιατί λειτούργησε σαν καταλύτης στην απομυθοποίηση της εξουσίας.

Αποτυχημένος αιφνιδιασμός

Στην προσπάθειά του να εντυπωσιάσει και να δημιουργήσει εσωκομματικό πρόβλημα στη ΝΔ μέσα από μια επανάληψη του 1992-1993, ο κ. Τσίπρας έφυγε μπροστά υποστηρίζοντας ότι βρισκόμαστε κοντά σε λύση στο πρόβλημα των σχέσεών μας με τα Σκόπια, για να διαπιστώσει στη συνέχεια ότι είχε απέναντί του τη μεγάλη πλειονότητα του ελληνικού λαού, η οποία θέτει συγκεκριμένους όρους στη συνεννόηση με την ΠΓΔΜ.

Αντί να αιφνιδιάσει τη ΝΔ, ο κ. Τσίπρας οδηγήθηκε σε πολιτική απομόνωση, εφόσον προσπάθησε να παρουσιάσει τις εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων που πήραν μέρος στα δύο μεγαλειώδη συλλαλητήρια ως σκοταδιστές, εθνικιστές και θρησκόληπτους. Επιπλέον, ήρθαν στο προσκήνιο βασικές διαφορές ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ και η συνήθεια που έχουν αποκτήσει να αδιαφορούν για ιδεολογικά και πολιτικά ζητήματα μεγάλης σημασίας προκειμένου να διατηρηθούν στην εξουσία και να κλιμακώσουν τη νομή της.

Η σκοπιανή περιπέτεια του κ. Τσίπρα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Ελπίζουμε να μην έχει μια κατάληξη που θα δημιουργήσει ανυπέρβλητα προβλήματα για την Ελλάδα και τις σχέσεις Βόρειας Ελλάδας - Αθήνας, ούτως ή άλλως όμως το πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση θα είναι τεράστιο.

Αστοχία με Ερντογάν

Την απόσταση που χωρίζει τις πραγματικές δυνατότητες του κ. Τσίπρα από τον μύθο Τσίπρα του 2015 φανέρωσε η προσπάθειά του να αξιοποιήσει την επίσκεψη Ερντογάν στην Ελλάδα, τον περασμένο Δεκέμβριο, για να δείξει ότι είναι όχι μόνο πολιτικά αλλά και διεθνοπολιτικά πρωταγωνιστής.

Ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του αποδείχθηκαν και σε αυτή την περίπτωση αδιάβαστοι και απροετοίμαστοι. Έβγαλαν το κόκκινο χαλί στον Ερντογάν και εμφανίστηκαν σαν γεφυροποιοί μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας σε μια περίοδο κατά την οποία ο Πρόεδρος της Τουρκίας ολοκλήρωνε την αλλαγή της πολιτικής στρατηγικής του κλιμακώνοντας την επιθετικότητα της Τουρκίας έναντι των Κούρδων και της Συρίας και προωθώντας τη συνεργασία με τους ακροδεξιούς κεμαλιστές του Μπαχτσελί, οι οποίοι έχουν σαν παραδοσιακό στόχο την Ελλάδα και την Κύπρο.

Από τα κυβερνητικά πανηγύρια για την τεράστια «επιτυχία» Τσίπρα περάσαμε στην εθνική αγωνία για τον εμβολισμό του σκάφους του Λιμενικού από τουρκικό σκάφος στην περιοχή των Ιμίων, για την παρεμπόδιση από την Τουρκία της αξιοποίησης του φυσικού αερίου που βρίσκεται στην ΑΟΖ της Κύπρου και πιο πρόσφατα με το θρίλερ της αναίτιας κράτησης δύο Ελλήνων στρατιωτικών σε φυλακή υψίστης ασφαλείας της Τουρκίας.

Το δίδυμο Τσίπρας-Καμμένος είναι εντελώς ανίκανο να αντιμετωπίσει τη νέα στρατηγική Ερντογάν, προστατεύοντας πλήρως τα καλώς εννοούμενα εθνικά και οικονομικά μας συμφέροντα.

Προβληματικό αφήγημα

Έχοντας χάσει την πολιτική μάχη στα ζητήματα κάθαρσης και διαπλοκής και στον χειρισμό των εθνικών θεμάτων, ο κ. Τσίπρας προσπάθησε να κερδίσει κάποιους πόντους προβάλλοντας το αφήγημα της καθαρής εξόδου από το πρόγραμμα-μνημόνιο.

Έπαιξε με τις λέξεις και τις έννοιες δημιουργώντας σκόπιμα σύγχυση μεταξύ της καθαρής εξόδου του ελληνικού Δημοσίου από το δανειακό πρόγραμμα, η οποία στηρίζεται στη δυνατότητά του να χρηματοδοτήσει τη διαχείριση του χρέους από τις διεθνείς αγορές τα επόμενα 2-3 χρόνια, και της υποτιθέμενης εξόδου του ελληνικού λαού από τη μνημονιακή λιτότητα.

Η δημόσια συζήτηση εξελίχθηκε σε βάρος του κ. Τσίπρα και των συνεργατών του, γιατί μέσα από αυτήν αναδείχθηκαν οι κυβερνητικές επιλογές οι οποίες θα κάνουν ακόμη πιο δύσκολη τη ζωή εκατομμυρίων συμπολιτών μας τουλάχιστον μέχρι και το 2020.

Η κυβέρνηση έχει προγραμματίσει μαζικούς πλειστηριασμούς ακινήτων και συνέχιση της υπερφορολόγησής τους, που κρατάει την αξία τους σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα, τη μεγάλη μείωση των παλαιών κύριων συντάξεων από τις αρχές του 2019 και τη μεγάλη μείωση του αφορολόγητου ορίου για το ετήσιο εισόδημα από τις αρχές του 2020.

Το Μαξίμου αντιμετώπισε όλα αυτά τα μεγάλα ζητήματα σαν ασήμαντες λεπτομέρειες, προκαλώντας έτσι την αντίδραση σημαντικού τμήματος της κοινής γνώμης. Σαν να μην έφτανε αυτό, έπεσε για μία ακόμη φορά έξω στις βασικές εκτιμήσεις του για το ευρωπαϊκό πλαίσιο στο οποίο λειτουργεί η ελληνική οικονομία.

Ο κ. Τσίπρας παρασύρθηκε από τις φιλοφρονήσεις του κ. Μοσκοβισί, ο οποίος προσπαθεί να αναδειχθεί σε κοινό υποψήφιο Σοσιαλιστών και Αριστεράς για τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ενώ είναι φανερό ότι ο Γάλλος επίτροπος δεν δεσμεύει με τις παρεμβάσεις του το ΔΝΤ, το Eurogroup, την ΕΚΤ. Η επιρροή του περιορίζεται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπου κι εκεί η γνώμη του δεν μοιάζει καθοριστική. Αντί, λοιπόν, για την υποτιθέμενη αναβολή των δύσκολων μέτρων που έχει ψηφίσει η κυβέρνηση προκειμένου να διευκολυνθεί προεκλογικά ο κ. Τσίπρας, έχουμε πιέσεις από το ΔΝΤ να εφαρμοστούν και τα προγραμματισμένα για το 2020 μέτρα το 2019. Την τελική απόφαση θα την πάρει το Eurogroup, δεν υπάρχει όμως κλίμα προεκλογικής διευκόλυνσης του κ. Τσίπρα.

Αβάσιμοι αποδείχθηκαν και οι κυβερνητικοί πανηγυρισμοί για την προώθηση του χριστιανοδημοκράτη υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας κ. Σόιμπλε στη θέση του προέδρου της Ομοσπονδιακής Βουλής και την αντικατάστασή του από τον σοσιαλδημοκράτη κ. Σολτς. Οι κυβερνητικοί παράγοντες άρχισαν να περιγράφουν το ξεκίνημα μιας νέας περιόδου χωρίς δημοσιονομική πειθαρχία σε επίπεδο Ευρωζώνης και την αμοιβαιοποίηση του δημόσιου χρέους και άλλων υποχρεώσεων.

Όποιος είχε διαβάσει το βιογραφικό του κ. Σολτς γνώριζε ότι ανήκει στη δεξιά πτέρυγα του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και έχει συμβάλει από υπουργικές θέσεις στο παρελθόν στην εφαρμογή δύσκολων μεταρρυθμίσεων που ενίσχυσαν τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της γερμανικής οικονομίας, ιδιαίτερα στον ασφαλιστικό, εργασιακό χώρο. Με τις πρώτες του δηλώσεις ο νέος υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας ξεκαθάρισε ότι είναι υπέρ της συνέχισης της δημοσιονομικής πειθαρχίας, κατά της μεγάλης κλίμακας μεταφοράς πόρων μέσω του ευρωπαϊκού προϋπολογισμού και υπέρ της ολοκλήρωσης των μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα, για να υπάρξει στη συνέχεια η αναγκαία ρύθμιση του χρέους του ελληνικού Δημοσίου. Ο κ. Σολτς επιβεβαίωσε τη συνέχιση της οικονομικής πολιτικής του συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών-Σοσιαλδημοκρατών και μπορεί να χαρακτηριστεί ένα είδος σοσιαλδημοκράτη Σόιμπλε.

Τα αρνητικά μηνύματα που έρχονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην κυβέρνηση Τσίπρα, για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό, δείχνουν ότι οι πολιτικοί ελιγμοί του πρωθυπουργού και του οικονομικού επιτελείου ελάχιστους εντυπωσιάζουν.

Οι Ευρωπαίοι εταίροι δεν έχουν κακές προθέσεις έναντι της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αλλά δεν είναι πρόθυμοι να παίξουν το πολιτικό τους παιχνίδι ξεχνώντας μεταρρυθμίσεις και αναβάλλοντας υποχρεώσεις που έχουν πολιτικό κόστος για τα κυβερνητικά κόμματα.