Ο Παναθηναϊκός... μένει Ελλάδα, ο Τζόρτζεβιτς έφυγε

Εξίσου νομοτελειακή ήταν και η απόλυση του Τζόρτζεβιτς. Άλλωστε με έξι απολύσεις προπονητών τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, ουδείς περίμενε κάτι διαφορετικό. Την ίδια ώρα ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έκανε... παρέλαση και μέσα στη Μαδρίτη με την Φενέρμπαχτσε, επικρατώντας με 75-63 της Ρεάλ και παίρνοντας την πρόκριση για το φάιναλ φορ με 3-0.

Προφανώς ο Τζόρτζεβιτς έχει τη βασική ευθύνη για τον αποκλεισμό του Παναθηναϊκού. Δεν κατάφερε να προετοιμάσει σωστά την ομάδα του ούτε σε αγωνιστικό, ούτε σε νοητικό, ούτε σε ψυχολογικό επίπεδο και, πολύ περισσότερο, είναι ο υπαίτιος για τη στελέχωση του συγκεκριμένου ρόστερ αλλά και της προσπάθειας να αλλάξει φιλοσοφία και στυλ μεσούσης της περιόδου, όταν διαπίστωσε ότι το αρχικό πλάνο ήταν κακοφτιαγμένο. 

Συνεπώς το τελευταίο παιχνίδι του Δημήτρη Διαμαντίδη στην Ευρωλίγκα έμελλε να συνοδευτεί από έναν αποκλεισμό με σκορ 3-0, χωρίς βέβαια αυτό να μειώσει σε τίποτα την ένταση της συγκινητικής αποθέωσης που γνώρισε από τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, σε όλη τη διάρκεια από τη στιγμή που το παιχνίδι κρίθηκε και μέχρι μετά το τέλος του. 

Άλλωστε ο ίδιος έκανε ό,τι μπορούσε. Πιθανότατα το ίδιο έκαναν και οι συμπαίκτες του, μόνο που δεν τους έβγαινε σχεδόν τίποτα. Σε αντίθεση με τους παίκτες της Λαμποράλ που και στους τρεις αγώνες τους έβγαιναν τα πάντα και είχαν πάντα τον έλεγχο: απαντούσαν με εύκολα ή δύσκολα τρίποντα στις καλές άμυνες και τα ξεσπάσματα του Παναθηναϊκού, στα δικά τους σουτ η μπάλα κατέληγε με περιπετειώδη τρόπο στο καλάθι ενώ στα αντίστοιχα του Παναθηναϊκού έβγαινε έξω, όποτε χρειάζονταν έναν παίκτη να κάνει τη διαφορά τον έβρισκαν, είτε στον Άνταμς, είτε στον Τζέιμς, είτε στον Μπουρούση, ο οποίος με μια εκπληκτική τάπα σε προσπάθεια για κάρφωμα του Γκιστ και τρίποντο αμέσως μετά έβαλε τέλος στην ύστατη απόπειρα επαναφοράς του Παναθηναϊκού. 

Στον αντίποδα, ο Παναθηναϊκός δεν μπορούσε να ευστοχήσει από μακρινή απόσταση σε κανένα από τα τρία παιχνίδια της σειράς, δεν βρήκε κανέναν πρωταγωνιστή πλην του Διαμαντίδη στο δεύτερο παιχνίδι, είδε τον Καλάθη να πραγματοποιεί τραγικές εμφανίσεις και κανέναν από τους υπόλοιπους έμπειρους και ποιοτικούς παίκτες του, όπως τους Ραντούλιτσα, Γκιστ, Ουίλιαμς, Πάβλοβιτς, ή τους Φελντέιν και Χέινς, να μην μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Προφανώς η πολύ καλή παρουσία του Κούζμιτς στη σειρά και του Γιάνκοβιτς στο τρίτο παιχνίδι δεν θα μπορούσε να αλλάξει την ισορροπία δυνάμεων της σειράς. 

Η Λαμποράλ ήταν μία ομάδα που ήξερε τι ζητούσε, ήξερε πώς να το πάρει και είχε την πίστη ότι θα το πάρει, γι’ αυτό και σε κάθε στιγμή των τριών παιχνιδιών έπαιρνε αυτό που ήθελε, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Αντιθέτως, ο Παναθηναϊκός ήταν μία ομάδα που σε καμία στιγμή δεν βρήκε το «κουμπί» του αντιπάλου ή έπεισε, πρώτα απ’ όλους τον εαυτό του, πως μπορούσε να τα καταφέρει. Η μοναδική στιγμή που έπεισε ήταν στο ξέσπασμα του Διαμαντίδη στο τέλος του δεύτερου παιχνιδιού, μόνο που αυτό ήταν ψευδαίσθηση: δεν αποτύπωσε το πόσο καλός είναι ο Παναθηναϊκός, αλλά το πόσο μεγάλος είναι ο Διαμαντίδης. 

Το γεγονός πως η μία ομάδα πήρε πολλά πράγματα ακόμη και από την άκρη του πάγκου της –περιπτώσεις Πλάνινιτς και Κορμπάτσο- ενώ η άλλη δεν πήρε τίποτα ούτε καν από τα αστέρια της, αποτυπώνει μία πραγματικότητα: τη σπουδαία δουλειά που έχει κάνει όλη τη σεζόν και για την προετοιμασία της συγκεκριμένης σειράς ο ένας προπονητής, ο Περάσοβιτς, και το μπερδεμένο και μέτριο αποτέλεσμα της δουλειάς, συνολικά και ειδικά για τη σειρά, του άλλου προπονητή. 

Και επειδή τα μάτια των οπαδών του Παναθηναϊκού έχουν δει και χορτάσει πολύ μπάσκετ, η πλήρης απόσυρση της εμπιστοσύνης τους στον Τζόρτζεβιτς φάνηκε στην αλλαγή του Γιάνκοβιτς, με τη συμπλήρωση τριών λεπτών παιχνιδιού και με τον Γιάνκοβιτς να έχει ξεκινήσει εκρηκτικά: το άνευ προηγουμένου γιουχάισμα προφανώς δεν απευθυνόταν στον Πάβλοβιτς που μπήκε στον αγώνα αλλά στην επιλογή του Τζόρτζεβιτς. Ήταν σαφές από εκείνο το σημείο πως η σχέση του Τζόρτζεβιτς με τον Παναθηναϊκό είχε ολοκληρωθεί. 

Το βασικό πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό δεν είναι ο αποκλεισμός. Άλλωστε με μια πιθανή κατάκτηση του πρωταθλήματος μπορεί να κλείσει επιτυχημένα τη σεζόν. Το βασικό πρόβλημα είναι πως τέσσερα χρόνια μετά την αποχώρηση του Ομπράντοβιτς δεν έχει βρει ακόμη τις σταθερές πάνω στις οποίες θα βασίσει την επόμενη μέρα του: για ένα ακόμη καλοκαίρι προβλέπεται γκρέμισμα και ξαναχτίσιμο. Και μάλιστα αυτή τη φορά χωρίς καν τον άνθρωπο που φοράει το 13…

Τα δεκάλεπτα: 17-20, 37-42, 55-56, 75-84.

Παναθηναϊκός: Χέινς, Πάβλοβιτς, Γιάνκοβιτς, 10, Φώτσης 8, Ραντούλιτσα 13, Φελντέιν, Διαμαντίδης 8, Γκιστ 11, Καλάθης 6, Κούζμιτς 6, Ουίλιαμς 11, Χάντερ 2. 

Λαμποράλ Κούτσα: Τζέιμς 20, Πλάνινιτς 8, Μπουρούσης 9, Μπλάζιτς 4, Τιγί, Άνταμς 24, Κορμπάτσο 6, Μπέρτανς 13.