Κέρδισε χρόνο, οφείλει να τον εκμεταλλευτεί

Ο Μαρίνος Ουζουνίδης δεν θα μπορούσε να ελπίζει σε καλύτερο ξεκίνημα στον πάγκο του Παναθηναϊκού. Κι αυτό όχι επειδή υπήρξε κάποια θεαματική βελτίωση της ομάδας στο σύντομο χρονικό διάστημα που βρίσκεται στον πάγκο της ή επειδή πέτυχε κάποια εντυπωσιακά αποτελέσματα. 

Το ιδανικό ξεκίνημα για τον Ουζουνίδη οφείλεται στο γεγονός πως πήρε τα απολύτως απαραίτητα αποτελέσματα στο πρωτάθλημα ώστε να κερδίσει την απαραίτητη πίστωση χρόνου, επιπλέον πήρε μια ανέλπιστη, έτσι όπως είχε εξελιχθεί η κατάσταση, πρόκριση στο Κύπελλο, ενώ παράλληλα τα τέσσερα πρώτα παιχνίδια του του φανέρωσαν όλες τις παθογένειες της ομάδας. Κάτι που σημαίνει πως σε μεγάλο βαθμό πλέον ξέρει τι χρειάζεται η ομάδα, σε ποιους μπορεί να βασιστεί εν όψει συνέχειας και σε ποιους όχι. 

Ο Ουζουνίδης ξεκίνησε από τα βασικά: μελέτησε τον αντίπαλο, παράταξε μια ομάδα με ξεκάθαρο προσανατολισμό στο γήπεδο και σωστή κατανομή δυνάμεων –στοιχεία που έκαναν τη διαφορά σε σχέση με το πώς παρατασσόταν ο Παναθηναϊκός επί Στραματσόνι- και ανταμείφθηκε με δύο οριακές πλην άκρως πολύτιμες νίκες, επί του ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο και του Ατρομήτου στο Περιστέρι. Πολύ πιο διδακτικά για τις δυνατότητες της ομάδας αποδείχτηκαν τα άλλα δύο παιχνίδια που συμπλήρωσαν το καρέ. Κόντρα στη Θέλτα ο Ουζουνίδης διαπίστωσε πως η ομάδα του δεν αντέχει από πλευράς φυσικής κατάστασης δύο παιχνίδια μέσα στην εβδομάδα, όπως επίσης ότι δεν αρκεί μια νίκη σε ντέρμπι επί του ΠΑΟΚ για να αλλάξει το κλίμα στην ομάδα. 

Το παιχνίδι κόντρα στον Απόλλωνα στο Κύπελλο αποδείχτηκε ακόμη πιο διδακτικό: παρ’ ότι ο Παναθηναϊκός προσπαθούσε να αποφύγει ένα άνευ προηγουμένου κάζο, τον αποκλεισμό από όμιλο με την χειρότερη ομάδα της Super League και δύο ομάδες της Footbal League και δόθηκε η ευκαιρία σε παίκτες να αποδείξουν τη χρησιμότητά τους στον νέο προπονητή (χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Λεντέσμα, Ιβανόφ), κυριάρχησαν η αδιαφορία και η έλλειψη συγκέντρωσης, σαφή δείγματα της προβληματικής νοοτροπίας στα αποδυτήρια της ομάδας.

Η κατσάδα στο ημίχρονο, οι γρήγορες αλλαγές και, κυρίως, οι δηλώσεις του Ουζουνίδη μετά την ολοκλήρωση της αναμέτρησης, ήταν ένα πρώτο βήμα προς την επιστροφή στη νοοτροπία μιας ομάδας με φιλοδοξίες. Ο Έλληνας προπονητής όχι μόνο δεν έδωσε συγχαρητήρια στους παίκτες του για τη νίκη με 4-3, ανατρέποντας το αρχικό 2-0 υπέρ του Απόλλωνα, αλλά στάθηκε ιδιαίτερα σκληρός και επικριτικός απέναντί τους. Η νίκη του Παναθηναϊκού σήμανε και την πρόκριση στην επόμενη φάση, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο ΟΦΗ του Νίκου Νιόπλια αποφάσισε να παίξει για τη νίκη κόντρα στον Ηρακλή παρ’ ότι με ισοπαλία προκρίνονταν αμφότεροι και ο Παναθηναϊκός όχι μόνο απέφυγε τον άκρως ταπεινωτικό αποκλεισμό αλλά και απέκτησε τη δυνατότητα να τελειώσει τη σεζόν με ένα τρόπαιο. 

Αν ο Παναθηναϊκός περάσει και από την Λάρισα την Κυριακή, ο Ουζουνίδης θα έχει διευκολύνει στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό τον εαυτό του του και την ομάδα εν όψει συνέχειας. Ακολούθως το μπαλάκι θα επιστρέψει στη διοίκηση, η οποία θα πρέπει να τον υποστηρίξει με πράξεις: αφενός θα πρέπει να στελεχώσει την ΠΑΕ με τεχνικό διευθυντή και γενικό αρχηγό που δεν υπάρχουν τώρα (και φυσικά να τους εμπιστευτεί και να τους αφήσει να συνεργαστούν με τον Ουζουνίδη, κάτι που δεν συμβαίνει μετά το «διαζύγιο» με τον Νταμπίζα) και αφετέρου να υλοποιήσει τα «θέλω» του προπονητή, τόσο σε επίπεδο αποχωρήσεων όσο και μεταγραφικής ενίσχυσης, ώστε να αποδείξει και στον προπονητή ότι τον πιστεύει πραγματικά και δεν αποτέλεσε απλώς την πιο προσιτή λύση στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία. 

Ο Παναθηναϊκός έχει ένα ποιοτικό και «γεμάτο» ρόστερ, με κάποιες πλην χτυπητές αδυναμίες, έχει πλέον έναν ικανό προπονητή και έχει φέτος απέναντί του και έναν Ολυμπιακό που δείχνει… μπόσικος, σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια. Οφείλει λοιπόν να κάνει ό,τι μπορεί ώστε να εξαντλήσει τις όποιες πιθανότητές του. Κάτι που θα μπορούσε να αλλάξει και το βαρύ κλίμα που έχει διαμορφωθεί μεταξύ του επικεφαλής της ΠΑΕ και των οργανωμένων οπαδών.