Οι "προστατευόμενοι μάρτυρες" δεν εμπιστεύονται την κυβέρνηση

Η χθεσινή δήλωση του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Δ.Παπαγεωργίου, σύμφωνα με την οποία στις 9 Φεβρουαρίου, αφότου δηλαδή είχε σταλεί η δικογραφία για τη NΟVARΤIS στη Bουλή, ενέκρινε την ένταξη των προστατευομένων μαρτύρων σε καθεστώς ασυλίας, ερμηνεύει τι ακριβώς σήμαινε η διαρκής καταγγελία από μέρους κυβερνητικών στελεχών, ότι εκφοβίζονται μάρτυρες.

Οι προστατευόμενοι μάρτυρες δεν αισθάνθηκαν επαρκώς καλυμμένοι από την προστασία, την οποία τους παρείχε το κυβερνητικό δίχτυ ασφαλείας και γι' αυτό τους παραχωρήθηκε -προφανώς με δικό τους αίτημα- επιπλέον προστασία. Διότι δεν αισθάνονται αρκετά ασφαλείς και η ανασφάλεια είναι μεταδοτική.

To πρόβλημα της ανασφάλειας, που το Μαξίμου ήθελε να δημιουργήσει στους πολιτικούς του αντιπάλους, επιστρέφει στο ίδιο, διότι οι μάρτυρες κατανοούν ότι στα παιγνίδια ολοκληρωτισμού δεν λαμβάνονται υπ όψιν οι προσωπικές ιστορίες. Και ευλόγως φοβούνται ότι αυτοί θα είναι ο αδύναμος κρίκος της κυβερνητικής παλινδρόμησης.

Η πίεση των συλλαλητηρίων ήταν τέτοια, που η επιχείρηση για την αλλαγή της ατζέντας, έγινε κάτω από συνθήκες έκτακτης ανάγκης και πολύ πρόχειρα. Όπως συνήθως συμβαίνει στον ΣΥΡΙΖΑ η όλη υπόθεση Novartis είχε πολλούς πολιτικούς πατέρες, αλλά κανέναν επιχειρησιακό συντονιστή.

Σε κάθε περίπτωση τα κυβερνητικά μετερίζια σε διάφορους θεσμούς δεν επαρκούν για ένα θεσμικό πραξικόπημα. Άλλωστε τα πραξικοπήματα -θεσμικά και μη- εκτός από καλό συντονισμό, χρειάζονται και αποφασιστικότητα.

Δεν το έχουν!