Μετρώντας τα μνημόνια με το χιλιόμετρο

Σύμφωνα με την έκθεση του Ευρωπαϊκού Ελεγκτικού Συνεδρίου, το οποίο αξιολόγησε τρεις αυτοκινητοδρόμους που κατασκευάστηκαν με ευρωπαϊκά κονδύλια, τον Ε65, την Ολυμπία Οδό και τον Μορέα, μετά την επανεκκίνηση των έργων από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, “το κόστος ανά χιλιόμετρο αυξήθηκε έως και κατά 69%, ενώ παράλληλα το αντικείμενο των έργων μειώθηκε έως και κατά 55%”.

Το Συνέδριο κάνει μία προσπάθεια να εξηγήσει γιατί συνέβη αυτό:

“Η κατάσταση αυτή αποτελεί πρωτίστως απόρροια της χρηματοπιστωτικής κρίσης, καθώς και της πλημμελούς προετοιμασίας των έργων από τον εταίρο από τον δημόσιο τομέα, με αποτέλεσμα να συναφθούν πρόωρα συμβάσεις με ιδιώτες παραχωρησιούχους, χωρίς τη δέουσα αποτελεσματικότητα.”

Δυστυχώς, όπως προκύπτει από τη συζήτηση για τη μεταμνημονιακή Ελλάδα, δέκα χρόνια μετά την έναρξη της κρίσης, σε ευρωπαϊκό επίπεδο ελάχιστοι είναι βέβαιοι, ότι ως χώρα δεν θα επαναλάβουμε τις ίδιες τραγικές διαχειρίσεις του δημοσίου χρήματος.

Μία από τις διαχειρίσεις αυτές είναι η διαχείριση των συμβάσεων παραχώρησης σε ιδιώτες που κατά το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο ήταν “πρόωρες και χωρίς αποτελεσματικότητα”.

Ο κ.Σπίρτζης και η κυβέρνηση υπερηφανεύονται ότι κατάφεραν να επανεκκινήσουν τα έργα που είχαν σταματήσει. Με κόστος αυξημένο έως κατά σχεδόν 70% ανά χιλιόμετρο και αντικείμενο μειωμένο περίπου στο μισό, θα έπρεπε να είναι πολύ πιο φειδωλοί στους κομπασμούς.

Πολύ δε περισσότερο όταν δεν θέλησαν τίποτε για να αλλάξουν το θεσμικό πλαίσιο που παρήγαγε αυτές τις συμβάσεις.

Αυτός ακριβώς είναι άλλωστε και ο λόγος που δεν εμπιστεύονται τον ΣΥΡΙΖΑ. Διότι το μόνο που προσδοκά από την έξοδο από τα μνημόνια είναι ευχέρεια να αγοράζει την οικονομία, μοιράζοντας χρήμα, χωρίς ελέγχους. Όπως ακριβώς έκανε με τους εργολάβους των αυτοκινητοδρόμων.