Ο μόνος αποτελεσματικός εκβιασμός είν' αυτός που ο ΟΑΣΘ δεν θα τολμήσει να κάνει ποτέ!

Μία ατελείωτη διελκυστίνδα βρίσκεται σε εξέλιξη τα τελευταία χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Είναι η διελκυστίνδα ανάμεσα στις εκάστοτε κυβερνήσεις και τον Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης (ΟΑΣΘ) για την επιχορήγηση του Οργανισμού.

Η επιχορήγηση του ΟΑΣΘ είναι ουσιαστικά η επιδότηση του εισιτηρίου. Όσο μεγαλύτερη είναι η επιδότηση τόσο πιο χαμηλά κρατιέται η τιμή του εισιτηρίου. Κάτι το οποίο συμβαίνει μόνο στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα.

Η εντύπωση ότι οι συγκοινωνίες της Αθήνας είναι κρατικές και της Θεσσαλονίκης ιδιωτικές είναι λανθασμένη. Οι συγκοινωνίες και των δυο πόλεων είναι δημόσιες. Η διαφορά είναι ότι στην Αθήνα το κράτος τις έχει αναθέσει στον κρατικό ΟΑΣΑ, ενώ στη Θεσσαλονίκη στον ιδιωτικό ΟΑΣΘ. 

Από εκεί και πέρα οι επιδοτήσεις κρατούν το εισιτήριο χαμηλά. Εκεί που δεν υπάρχουν επιδοτήσεις οι συγκοινωνίες είναι ιδιωτικές και το εισιτήριο είναι ακριβότερο. Έτσι συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα. Στη Λάρισα, στον Βόλο, στο Ηράκλειο. Όποιος μπει στον κόπο να ρίξει μία ματιά, θα διαπιστώσει ότι σε όλες τις μεγάλες πόλεις της ελληνικής επαρχίας, το εισιτήριο είναι μεσοσταθμικά περίπου στα δύο ευρώ. 

Ουσιαστικά από την επιδότηση του εισιτηρίου κερδίζουν οι κάτοικοι της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, αλλά και το πολιτικό προσωπικό που εκλέγεται σε αυτές τις δύο πόλεις και είναι πάνω από το ένα τρίτο της ελληνικής βουλής. Ο ΟΑΣΘ έχει τη θεσμοθετημένη αμοιβή των 16 εκ. ευρώ για τους μετόχους και κερδίζει από τη διαχείριση της επιδότησης, καθώς ο μεγαλύτερος προμηθευτής του είναι μία θυγατρική του, από την οποία αγοράζει τα πάντα. Η επιδότηση δεν διαχέεται στην αγορά της πόλης αμέσως, αλλά εμμέσως μέσα από το φίλτρο αυτής της θυγατρικής, του προμηθευτικού συνεταιρισμού «ΗΡΑΚΛΗΣ».

Η Θεσσαλονίκη είναι μία πόλη, το μέγεθος της οποίας καθιστά απαραίτητες τις συγκοινωνίες. Δεν μπορεί να ζήσει χωρίς συγκοινωνίες. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις το πραγματικό κόστος του εισιτηρίου θα ήταν 1,80 τουλάχιστον, εάν δεν υπήρχε η επιδότηση. Άρα λοιπόν ο μεγαλύτερος εκβιασμός που θα μπορούσε να κάνει ο ΟΑΣΘ στις εκάστοτε κυβερνήσεις, είναι να ανακοινώσει ότι δε θέλει πλέον την επιδότηση και θα μετακυλήσει το κόστος της, για όσο καιρό ισχύει η σύμβαση του,δύο χρόνια δηλαδή μετά τη λειτουργία του μετρό, στο εισιτήριο.  

Δεν το κάνει για πολλούς λόγους, εκτός από το ότι η αύξηση της τιμής του εισιτηρίου κατά 70%, θα προκαλούσε λαϊκή εξέγερση. Δεν το κάνει διότι η λειτουργική ανεξαρτησία των αστικών συγκοινωνιών της Θεσσαλονίκης απαιτεί επιχειρηματικό πνεύμα και όχι κρατικοδίαιτο επιχειρείν. Και η απεξάρτηση του ΟΑΣΘ από το κράτος θα σημάνει το τέλος του, διότι θα ήταν σαν ψάρι έξω από το νερό.

Ένα τέτοιο ενδεχόμενο, για να διατηρηθεί όσο πιο χαμηλά γίνεται, το εισιτήριο, θα επέβαλλε υποχρεωτικά αύξηση των εσόδων και μείωση των εξόδων με ένα άλλο σύστημα των προμηθειών του  το οποίο όμως σήμερα πιθανόν να αποφέρει στους μετόχους περισσότερα κέρδη  από ό,τι το εγγυημένο κέρδος των μετοχών τους.

Όσο δεν γίνεται αυτό,  θα συνεχίζεται αυτός ο αέναος καυγάς για τις επιδοτήσεις. Όπου οι μεν θα υπερασπίζονται το συμφέρον της κοινωνίας για φτηνό εισιτήριο και οι δε το συμφέρον των μετόχων, που επηρεάζουν καμιά 30αρια χιλιάδες ψήφους. Έτσι είναι όλοι κερδισμένοι στις πελατείες τους και κρατούν 1,5 εκ. ανθρώπους στην ομηρεία.

Ο πραγματικός εκβιασμός του ΟΑΣΘ θα είναι να αρνηθεί την επιχορήγηση και να πάει το εισιτήριο στις 1,8 ευρώ, αλλά αυτόν δεν πρόκειται να τον κάνει ποτέ. Διότι θα πεθάνει μαζί του. Μπορεί να αποφευχθεί η αύξηση του εισιτηρίου στα 1,8 ευρώ; Μεσοπρόθεσμα είναι αδύνατο, όσο κι αν ο Σπίρτζης λέει ότι οι επιδοτήσεις θα συνεχιστούν, απλώς θα γίνονται μετά από έλεγχο.

Με πολλή δουλειά και προσπάθεια μπορεί να κρατηθεί λίγο κάτω από το 1,8, αν οι αστικές συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης αποκρατικοποιηθούν, αν ξεκινήσουμε τώρα κοιτώντας την αλήθεια κατάματα! Άλλωστε το ότι δεν πληρώνουμε 1,8 το εισιτήριο, δεν σημαίνει ότι δεν κοστίζει τόσο. Το υπόλοιπο το πληρώνουμε με τους φόρους μας!