Ακόμα και οι όρκες μεγαλώνουν καλύτερα με τη γιαγιά
Όταν η μαμά καταδύεται για να φέρει το γεύμα της οικογένειας, η γιαγιά μένει να προσέχει τα εγγόνια.
Μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση PNAS αποκαλύπτει ότι οι προοπτικές επιβίωσης είναι καλύτερες για τις νεαρές όρκες όταν ζουν στο ίδιο κοπάδι με τις γιαγιάδες τους.
Μάλιστα η πιθανότητα επιβίωσης είναι ακόμα μεγαλύτερη όταν οι γιαγιάδες έχουν περάσει στην εμμηνόπαυση, προκύπτει από την ανάλυση φωτογραφικών δεδομένων που συλλέχθηκαν σε διάστημα 36 ετών για την απογραφή δύο μεγάλων πληθυσμών όρκας στις δυτικές ακτές των ΗΠΑ και του Καναδά.
Τα ευρήματα, λένε οι ερευνητές, επιβεβαιώνουν ότι το «φαινόμενο της γιαγιάς» που έχει τεκμηριωθεί μόνο στον άνθρωπο και κάποια ακόμα θαλάσσια κήτη ισχύει και για την «φάλαινα δολοφόνο».
Στα είδη αυτά, τα θηλυκά άτομα συχνά ζουν πολύ πέρα μετά το τέλος της αναπαραγωγικής ηλικίας, κάτι που εκ πρώτης όψεως δείχνει παράδοξο από εξελικτική άποψη.
Η νέα μελέτη «εξηγεί τα οφέλη που προσφέρει η επιβίωση των θηλυκών πολύ πέρα από την αναπαραγωγική ηλικία» αναφέρει ο Νταν Φρανκς του Πανεπιστημίου της Υόρκης, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης.
«Από εξελικτική άποψη [τα γερασμένα θηλυκά] μπορούν ακόμα να διαιωνίζουν τα γονίδια και τη γενετική κληρονομιά τους μέσω της βοήθειας που προσφέρουν στα εγγόνια τους» εξηγεί.
Όπως επισημαίνει η ερευνητική ομάδα, οι θηλυκές όρκες μεγάλης ηλικίας παίζουν ηγετικό ρόλο στο κοπάδι και την αναζήτηση τροφής, χάρη στη μεγαλύτερη εμπειρία τους.
Η μελέτη μάλιστα έδειξε ότι η παρουσία των γιαγιάδων παίζει ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο σε περιόδους έλλειψης τροφής.
Επιπλέον, οι γιαγιάδες παρατηρήθηκαν να προσέχουν τις νεαρές όρκες όταν οι μητέρες τους καταδύονται προς αναζήτηση τροφής.
Ειδικά στην περίπτωση των γιαγιάδων που είχαν περάσει στην εμμονόπαυση, η θετική επίδραση ήταν υψηλότερη.
Όσο οι γιαγιάδες συνεχίζουν να τεκνοποιούν, λένε οι ερευνητές, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους ανταγωνίζονται για την τροφή, κάτι που μειώνει τις πιθανότητες επιβίωσής τους.
